Good morning revival

Αν οι Arcade Fire μας παρέδωσαν τον πιο καλό δίσκο για ποιοτικά αφτιά ως τώρα για το 2007, οι Good Charlotte καταφέρνουν ακριβώς το ίδιο για όλους του υπόλοιπους πληβείους. Αν είστε έφηβοι οποιασδήποτε ηλικίας αποκλείεται αυτός ο "ροκ" δίσκος να μη σας συγκινήσει. Ίσως να μην είναι ο καλύτερός τους, αλλά το όλο hype του marketing και η ακριβή παραγωγή του κάπου τα πιάνουν τα λεφτά τους.

Η εισαγωγή δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά τα κομμάτια που ακολουθούν τα χώνουν ανελλιπώς σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καιρών. Βλέπετε, τα singles στους νέους δίσκους πρέπει να' ναι πρώτα-πρώτα, γιατί κανείς δε χάνει το χρόνο του ν' ακούσει ολόκληρο το δίσκο αν δεν του αρέσουν αυτά. Μάλιστα, έχουμε αρκετούς ύμνους μέχρι να χαλαρώσουμε κάπου στο έβδομο κομμάτι, το σχετικά αδιάφορο "Where Would We Be Now". Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τόση αντιγραφή από πίσω, που αφήνω τους πιστούς οπαδούς της (πεθαμένης-ξεπερασμένης και αναβιωμένης πλέον) britpop να τσακώνονται ποιον "δημιουργό" έκλεψαν. Το επόμενο είναι Linkin Park με διαφορετικά φωνητικά, άλλα όπως και να 'χει ακούγεται πολύ πιο ευχάριστο από το προηγούμενο.

Το All Black είναι το παράπονο του κάθε ενός μας που κάποτε υπήρξε ροκάς. Το μαύρο είναι μέρος του image, απλά εδώ στο Ellada κάπου μπλέχτηκε με τα σκυλάδικα και τη μιζέρια και το ?χουμε παρερμηνεύσει. "Like Johnny Cash all Black" λοιπόν και πάμε παρακάτω. Στο "Beautiful Place" pop-ίζουμε πάλι ταξιδευτικά. Ειλικρινά, πάει καιρός από τότε που άκουσα κάτι τόσο pop και το διασκέδασα έτσι. Συνεχίζουμε με περισσότερα (πιο rock παρά pop) παράπονα πλέον στο "Something Else". Φοβερή ιστορία για τη σχέση ενός λαϊκού ροκά με μία γιάπισα...

Παρακάτω παίρνουν φωτιά τα πνευστά αλλά... μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη περαιτέρω κομματιών στο δίσκο. Κλείνουμε με μια στρατιωτική μπαλάντα (March On) για να διαπιστώσουμε ότι τα παιδιά σίγουρα δεν έχουν πάει φαντάροι. Αν πήρατε την έκδοση με τα bonus tracks συγχαρητήρια, έχετε ένα remix δώρο και ένα bonus track. Αρκετά για να ανεβάσουν τη διάρκεια του album κατά 7:30 λεπτά.

Τι είναι λοιπόν αυτός ο δίσκος μουσικά; Pop, rock ή pop-punk; Λίγο απ' όλα με ιδιαίτερη έμφαση στο mainstream pop-punk (βλέπε Avril Lavigne στο αντρικό της). Γιατί ασχολούμαστε; Μα φυσικά επειδή μας άρεσε. Ο δίσκος είναι διασκεδαστικότατος και τον απολαμβάνετε όπως ένα παγωμένο αναψυκτικό στην παραλία (όχι μπίρα, είμαστε κάτω από το όριο ηλικίας). Το αναψυκτικό έχει πάντα την ίδια γεύση, αλλά κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού προσφέρει την υπέρτατη απόλαυση. Έτσι και εμείς στην έρημο της μουσικής παραγωγής κάναμε στάση για μία Good Charlotte-cola και ξεδιψάσαμε.

8 λοιπόν για τη φρεσκάδα της και 4 για τη διάρκειά της...
Τα singles παραμένουν ασχολίαστα, μιας και διψάγαμε πολύ και η πρώτη γουλιά ήταν μονορούφι ως τα μέσα του άλμπουμ.