Split Album
"... είναι κυριολεκτικά εικόνες στις οποίες δεν υπάρχει τίποτα να δεις, εικόνες χωρίς ίχνη, χωρίς σκιά, χωρίς συνέπειες" έγραφε κάπου, κάποτε ο Jean Baudrillard με αφορμή κάτι που τώρα μου διαφεύγει. Τα πάντα, όμως, μπορούν να περιγραφούν με την κατάλληλη ορχήστρα, που θα παίξει ακριβώς τη μουσική που χρειάζεται, μετέωρη στο σωστό χρόνο... Του αρχικώς αδύνατου συμπεριλαμβανομένου...
Αλλού, στo ντοκιμαντέρ "24 Preludes For A Fugue" του Dorian Supin για τη ζωή του εσθονού Arvo Part -χμ, στους μεγαλύτερους της σύγχρονης εποχής-, ο συνθέτης παίζοντας φράσεις του "Fur Alina" στο πιάνο, και αναλύοντάς τες σε ομάδα φοιτητών που τον παρακολουθούσε λες σε εκκλησία, τόνιζε με χαρακτηριστική, αξέχαστη εκφορά τον "ουδέτερο" ήχο της σύνθεσής του - ισχύει και παραέξω της, τα λόγια του δεν ήταν περιοριστικά. Ήχος κρεμάμενος στο συμπαντικό κάδρο απ' την ίδια τη στιγμή, ανεπηρέαστος απ' το εκάστοτε περιβάλλον, δικά μου αυτά, με πατήματα σε διακριτά διαστήματα.
Από τότε που οι άνθρωποι έβαλαν τα κανονικά όργανα της πάλαι ποτέ pop-rock διδυμίας να πιάσουνε φιλίες με το laptop, όλο και συχνότερα οι βόλτες τους στη βεράντα του "ουδέτερου" ήχου έγινε τύπου do it yourself. Πρωτίστως στην έκδοση. Από παρέες πλέον, φίλων και γνωστών, που έχουν παρόμοια ακούσματα και γούστα, που κρύβονται πίσω από label όπως η θεσσαλονικιώτικη Granny εν ολίγοις, ή μπάντες σαν τους Eventless Plot και Good Luck Mr. Gorsky, εκτιμώντας τη μεταξύ τους σχέση και χωρίς να ξέρω κάτι από άλλη πηγή.
Το instrumental "post-rock" (τα εισαγωγικά απαραίτητα εδώ) είναι πια στα πάντα του ένα μίγμα. Τόσο, που συχνά δεν είναι εκείνο που ξέραμε, της άμμου και της ερήμου, είναι ενός contemporary στιλ, που όπως και κάθε τέτοιο, το ρίχνεις στην electronica των καιρών σου και νιώθεις ok. Στα σύνορα του αστικού, τόσο που μπορεί και να καταργείται.
Μίγμα, λοιπόν, άλλοτε πιο ορθόδοξο, άλλοτε όχι και τόσο. Στο παρόν split album, ας πούμε, είναι εμφανή τα ηλεκτρονικά στοιχεία κι η αυτοσχεδιαστική διάθεση στη δομή, με μέτρο αυτή η τελευταία ώστε να καταλήγει ελάχιστα στη βιομηχανική ζώνη με τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα.
Φουλ του τρία, επειδή έτσι βγήκε και όρεξη να 'χετε: τριμελή είναι και τα δύο γκρουπ κι από τρία θέματα, ορχηστρικά πλην ενός, δίνουν στην παρούσα κοινή τράπεζα καταθέσεων έκαστο. Αναλογικά (το συγκριτικά σε split κυκλοφορίες πολύ σπάνια έχει νόημα), το "μερίδιο" που σε τραβάει περισσότερο είναι αυτό των Good Luck Mr. Gorsky. Που συνεχίζουν στην ίδια κατεύθυνση από τα τρακ που θυμάμαι από τις συλλογές "Bits Of Quartz Glitter" και "non_linear_views", του 2005 και '06, αντίστοιχα. Γενικώς, μου θυμίζουν εκείνο το πρότζεκτ που είχαν κάνει επιτυχώς πριν λίγα χρόνια οι Larsen γράφοντας επηρεασμένοι απ' τους Autechre. Ειδικά το εξαιρετικό επτάλεπτο "Olchmin" πρέπει να είναι χωρίς αμφιβολία το πιο προχωρημένο κομμάτι που έχω ακούσει πρόσφατα από εγχώριο γκρουπ, πολύ μπροστά στην αντιμετώπιση του θέματος σύνθεση. Με κάθε άκουσμα σε απορροφεί όλο και πιο βαθιά του.
Οι Eventless Plot από την άλλη, απλώνουν δυνητικά ένα άρρυθμο post-industrial σάουντρακ που εύκολα θα μπορούσε να έχει βγει από την Ant-Zen. Άκρως ενδιαφέροντες πειραματιστές, δίνουν την πληρέστερή τους σύνθεση με το "Gram/ma", αλλά ακόμη κι έτσι εκτιμώ ότι ούτε τώρα δίνουν το πολύ μεγάλο τους κομμάτι. Το γυροφέρνουν, το προσεγγίζουν, αλλά αυτό συνεχίζει να τους ξεγλιστράει... Το ημερολόγιο, πάντως, είναι ο καταλυτικός σύμμαχός τους.
Αυτό το split album με το πανέμορφο artwork είναι ένα δυνατό, ανυποψίαστο πειστήριο για το μέχρι πού μπορεί να φτάσει σήμερα η αυτοδιαχείριση, όταν οι νέοι άνθρωποι θέλουν. Δυστυχώς, είναι πάρα πολλά αυτά γύρω απ' το θέμα που δε χωράνε σε μια κριτική όσο και να γράφεις... Όλα τους, όμως, συγκλίνουν στην προτροπή: συντονιστείτε εγκαίρως...
__
