From inertia
Όποτε κι αν μιλήσεις για εκείνον το φαρμακοτρίφτη το χρόνο, ένα πράμα σου ριζώνει στο μυαλό με τη σβελτάδα αντανακλαστικών σε εξάσκηση: ήταν ανέκαθεν γλεντζές κι άσπλαχνος. Κι αυτό, όντας από μόνο του καταγγελτικό, αλλά και στιβαρό αναλόγως της κράσης, όπου κι όταν βγαίνει δεν αφήνει ζωτικό χώρο για οτιδήποτε πέραν του ιδίου. Αν ευχερούσαμε να ψαχτεί το θέμα κι απ' αλλού, θα αποκαλυπτόταν κι ότι ο χρόνος είναι επίσης άριστος στο μέγα παιχνίδι, το οποίο ως προβοκάτορας προπαγανδίζει, κάνοντάς σε να ευθυμείς πως συμμετέχοντας θα κερδίσεις κιόλας. Οι αυταπάτες τις μισές φορές συντηρούνται όπως τα παράσιτα. Αρνητικά.
Το post-rock θ' ανήκει εις αεί στην εποχή της ίωσης του Υ2Κ και της ακόλουθης "ανάρρωσης" των 2-3 ετών. Επιλέγοντάς το με το ημερολόγιο στο σήμερα δεν είναι ασφαλώς μομφή. Είναι πρωτίστως άποψη. Ωστόσο, διευκολύνονται όλα αν διαλέξεις ταυτοχρόνως και ποιον χαρακτηρισμό προτιμάς, αυτόν του κατηφή αναχρονιστικού ή του ρομαντικού αιθεροβάμονα. Ο μεν εφηύρε νέα χρήση για τα πτυσσόμενα σκαμπό τύπου Praktiker, ο δε ακολουθεί ποσοτικώς το νεύρο και τη φρεσκάδα που 'χουν οι ονειροπόλοι. Διευκρινήσεις: Στα περσινά δικά μας, εκεί διαφέρουν τα άλμπουμ των Burgundy Grapes και Cinekod. Στα φετινά των υπολοίπων λαών, ομοίως εκεί εξηγείται γιατί οι Codes In The Clouds σε καρεκλώνουν.
Ποια μουσική σε άφησε δεμένο και συνέχισες να την εκτιμάς ύστερα από χρόνια;
Οι GoodLuckWithTheBombs είναι ένα αθηναϊκό τρίο που υπάρχει απ' τα τέλη του '08 σύμφωνα με τους κουτσομπόληδες του ίντερνετ. Η συνταγή τους δεν έχει απολύτως κανένα μυστικό και γι' αυτό ακριβώς αργείς κάπως να την αντιμετωπίσεις ως τέτοια, δεν πιστεύεις την πλάγια απλότητά της. Σε σχέση (ή/και σύγκριση) με ό,τι πλέον συμβαίνει στο παραμένον post-rock, οι εν λόγω ακόλουθοι ακούγονται πιο ροκ κι ενίοτε εντός αυτού πειραματικοί. Ανακουφιστικό το ευτύχημα, οι λέξεις "πιάνο" κι "έγχορδα" δεν αναφέρθηκαν...
Στα διπλανά και κοντινά διαμερίσματα τα κουδούνια αναγράφουν "God Is An Astronaut", "Red Sparowes", "Pelican" και κάμποσα ονόματα του πρώιμου ρόστερ της Temporary Residence που μένουν στην πολυκατοικία. Αποτελεί έκπληξη δε, που γράφοντας ως γκρουπ μόλις με τα τρία όργανα κατεύθυνσης -κιθάρες, μπάσο, ντραμς- σηκώνουν τόσο τον υδράργυρο. Ως τέταρτο, όμως, λογαριάζονται τελικά τα εφέ - στις χορδές κι αυτά της ατμόσφαιρας. Κι αυτό δεν το λες ποτέ αν δεν ισχύει εμπράκτως κι αν δε συμμετέχει ισότιμα στο αποτέλεσμα.
Το "For Inertia", σινεματικός δίσκος με εισαγωγή και έξοδο, μοιάζει σαν κάποιες doom σκέψεις να πέρασαν από ηλεκτρική ορχήστρα, έτσι μπορούσαν μουσικά να ειπωθούν δηλαδή, ενεργοποιώντας συνολικά το κόνσεπτ. Κατόπιν δίνονται, και (τουλάχιστον) στο "Sirens" κορυφώνονται. Πόσα περιθώρια υπάρχουν να πάνε και λίγο παρακάτω; Στο ντεμπούτο της καμία μπάντα δεν μπαίνει χωρίς ελπίδα στα ερωτήματα για καθαυτή της την ύπαρξη, οπότε για τώρα υπάρχουν πολλά. Αν κι οι 2 By Bukowski σε παρόμοια μάχη μεσοπρόθεσμα έχασαν.
Παράμερα του μουσικού τομέα, εντούτοις, τα περιθώρια είναι πιο εμφανή κι έχουν σχέση με τη συμπύκνωση (στο είδος πανεύκολα γλιστράς σε πλεονασμούς), αλλά κι όσα απορρέουν απ' τη γενικώς νοούμενη ως τεχνοτροπία πάνω στα όργανα, για παράδειγμα τρέχεις ήδη στο 2ο λεπτό του τρίτου τρακ όταν πρωτοσυναντάς ενεργητικά τα μπασοτύμπανα, και για να περιγράφουμε δίκαια ό,τι ακούμε, στη ρυθμική τους βάση μερικά τρακ επιδέχονται ανορθώσεις στο τέμπο αλλά και φράγμα στη μέγιστη διάρκειά τους. Μα το γεγονός ότι το παρόν είναι ένα σπουδαίο cd και κάπως έξω απ' το αυστηρό πρίσμα δεν αλλάζει ούτε δευτερόλεπτο. Κι όπως και με κάθε άλλο που αξίζει να ακουστεί, λειτουργεί αυτόβουλα κι ως καύσιμη ύλη, χωρίς να προϋπολογίζεται η εξώθερμη ενέργεια που επί του παρόντος θα ελευθερωθεί. Θα τη λογαριάσουμε μετά, αποτιμώντας συνολικά τη ζημιά όπως και το ώρες-ώρες ελκυστικό της όρθιας στάσης.
