(Όχι ακριβώς το Lo-Fi thriller που μας υπόσχεται ο γκραφιτάς στο οπισθόφυλλο. Μια indie hip hop περιπέτεια θα έλεγα, με κωμικά στοιχεία και φυσικά πολύχρωμες φιγούρες στη θέση των ανθρώπινων χαρακτήρων. Και να μην ξεχάσω να απευθυνθώ και στο γυναικείο πληθυσμό. Υπάρχει ο Damon Albarn εδώ μέσα κορίτσια! Σπεύσατε λοιπόν...)
ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΑΠΛΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΒΓΑΛΑ ΝΟΚ-ΑΟΥΤ ΤΟΥΣ ΓΟΡΙΛΕΣ...
Η ΟΜΑΔΑ: όλος ο καλός ο κόσμος! Ο Damon των Blur, όπως ήδη θα ξέρετε χαρίζει τη σπασμένη του φωνή και κάπως έτσι θα έπρεπε να ακούγεται το 13 LP τελικά. Η Tina Weymouth μετά τους Talking Heads και τους Tom Tom Club για πρώτη φορά δηλώνει επίσημα μέλος ενός γκρουπ (αν και έχει δουλέψει με πολλά), ο πολύς Dan Nakamura (hip hop παραγωγός, μηχανικός ήχου, υπογράφει και δουλειές ως 'The Automator' κ.λ.π.) είναι οι μεγάλοι αστέρες. Μόνο που κρύβονται όλοι πίσω από τα χαρωπά τρομαχτικά σκίτσα του Jamie Hewlett (Tank Girl). Προσθέσατε Miho Hatori (από Cibo Matto), Del Tha Funkee Homosapien, Kid Koala και έχετε ένα μάλλον υπερβολικά surreal σούπερ-γκρουπ!
Η ΙΔΕΑ: δεν κατάλαβα ακριβώς τι, αλλά μάλλον κάτι θα θέλουν να δηλώσουν με όλα αυτά. Στο site των Gorillaz σας περιμένει ο κόσμος τους για να μπείτε μέσα του, ενώ φωτογραφία της «κανονικής» μπάντας πιθανότατα δεν πρόκειται να δούμε ποτέ. Η αισθητική του Hewlett επικρατεί κατά κράτος και ποιος ξέρει (έλα ντε!)... μπορεί και να είναι οι Hearsay των MULTI-media τούτοι εδώ, φτιαγμένοι από «έτοιμο» υλικό όμως. Ο συμβολισμός στην εποχή της rock art άραγε πόσο απασχολεί τα rock ακροατήρια σήμερα; Καλά κάνουν οι Radiohead και στη δίνουν μασημένη την τροφή λοιπόν...
Η ΜΟΥΣΙΚΗ: Οι Beastie Boys χρόνια ψάχνουνε να βρουν πραγματικά smarty γκρουπ -σαν τους Gorillaz- για την Grand Royal, πάντα όμως κάτι λείπει. Αρρενωποί Lusciοus Jacksοn και καλά μελετημένοι Butter 08 οι Gorillaz το μουσικό στοίχημα το κερδίζουν με άνεση μιας και ο κάθε Γκορίλας ξεχωριστά μπορεί και εναποθέτει τις πολύτιμες γνώσεις του με επιμέλεια στον τελικό ατημέλητο... αχταρμά! Χαμηλοπιστοτικό για hip hop, υψηλών προδιαγραφών για να είναι indie, σοφιστικέ για να χορευτεί, φρέσκο και υπερβολικά up-tempo για να σε βάλει να σκεφτείς το άκουσμά τους σε μπερδεύει όσο και η παρουσία τους. Στο 'Clint Eastwood' «γράφουν» με το πιο έξυπνο alternative ρεφραίν της χρονιάς, όπου επικρατεί το hip hop ίσως να μην τους λατρέψετε (θα σας γοητεύσουν όμως), όπου δείτε κιθάρες θα βλέπετε και το φάντασμα των Βlur μπροστά σας! Οι λούπες και τα σαμπλάκια είναι τσεκαρισμένα και ελεγμένα από ειδικούς τους είδους, τα στούντιο πρέπει να στέναξαν μέχρι να βγει αυτός ο δίσκος, έχει και μια latin hop επιτυχία προς το τέλος, για όλη την οικογένεια με καραμούζες, μελωδιούλα στο πιάνο και επιμονή του... καλλιτέχνη στα φωνητικά (Latin Simone - que pasa contigo). Ως δε hidden track θα βρεις το Clint Eastwood και πάλι σε εκτέλεση μερικών στροφών παραπάνω (=γρηγορότερα). Ψυχεδελίζει, περιστρέφεται γύρω από όλα τα όργανα της ορχήστρας και σε γεμίζει με ήχους και ρυθμούς.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η γη γυρίζει... και αυτός ο δίσκος είναι «ευφυώς» ανάλαφρος και σχεδόν εθιστικά διασκεδαστικός. Μπορείτε να διαφωνήσετε σε κάτι από όλα αυτά;
Η ΕΡΩΤΗΣΗ: Περιοδεία πως μπορούν να κάνουν οι Gorillaz; Μήπως πρέπει να προσλάβουν τον Ευγένιο Σπαθάρη;