Warning

Τελείωσαν καθώς φαίνεται τα οποιαδήποτε σχέδια υπέρβασης της κολλημένης μουσικής ζωής τους κι αν ακόμα έγιναν προσπάθειες (πράγμα που δεν πιστεύω) αποδείχθηκαν όλες πλαστές. Το περίεργο είναι ότι αν με ρωτούσε κανείς πριν ένα μικρό σχετικά διάστημα, θα ορκιζόμουν πως οι Greenday δεν υφίσταντο πια ως συγκρότημα. Tόσα χρόνια πια ή θα είχαν διαλυθεί ή η φθορά θα είχε εξοστρακίσει τα μέλη τους σε διάφορα side projects που βέβαια δεν θα είχα καμιά απολύτως περιέργεια να μάθω ποια μπορεί να ήταν αυτά.
Δυστυχώς όμως οι Greenday, που χωρίς να το πολυσκεφθώ θα μπορούσα άνετα να τους κατατάξω στο top-1 των πιο αδιάφορων για το punk συγκροτημάτων που εμφανίστηκαν ποτέ, επανεμφανίστηκαν στην σκηνή με νέο δίσκο. Κι αν κάποιος θέλει οπωσδήποτε μια αναφορά σ'αυτόν τον δίσκο, η μόνη αξιοσημείωτη είναι ότι καταφέρνει να δώσει ένα ακόμη δυνατό χτύπημα στην αυθεντικότητα της σχεδόν εγκαταλελειμμένης punk.

Και μια που βλέπω με σαφή τρόπο μια τάση πολλών να ξεφύγουν από τις μουσικές κατηγοριοποιήσεις πια, πράγμα που αποτελεί ολέθριο σφάλμα κατά την γνώμη μου, τότε να το επεκτείνω και να πω ότι πρόκειται για ένα ακόμη πλήγμα στην αυθεντικότητα της μουσικής. Με ήχο που (να'ναι καλά η τεχνολογία) προέρχεται από copy-paste προηγούμενων δουλειών τους, με στίχο που συγκρινόμενος με την παλαιότητα τους μάλλον θυμίζει ξεφτισμένα ιδεώδη που χαράκτηκαν τον Μάη του '68.
Πρέπει λοιπόν, νομίζω τουλάχιστον, οι punk βλάχοι που ακούν στο όνομα Greenday να ξανασχεδιάσουν το μέλλον τους. Να σταματήσουν να κοιτούν αφ'υψηλού την στροφή που έχουν πάρει τα πράγματα, να παραιτηθούν από τον έρωτά τους ή καλύτερα την εμμονή τους στον επαρχιώτικο αμερικανικό ήχο, να ενταχθούν με κάποιο τρόπο.
Αλλιώς χρειάζονται ιατρική περίθαλψη. Η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια μάλλον προσβάλλει και το punk.