Lovebox
Οι Groove Armada, ουσιαστικά είναι το κύριο project 2 Εγγλέζων, δηλαδή του Andy Cato και του Tom Findlay και κινούνται στον χώρο της σύγχρονης electronica, πειραματιζόμενοι με άλλα μουσικά είδη (soul, funk, latin, gospel), τα οποία και ενσωματώνουν στην μουσική τους. Η πρώτη τους επίσημη εμφάνιση στα δισκογραφικά δρώμενα της Γηραιάς Αλβιώνας, μας γυρνά πίσω στο 1997, οπότε και κυκλοφόρησαν το μάλλον αδιάφορο "Northern star" στην Zomba Records.
Βέβαια η αναγνώριση ήρθε το 1999, όταν και εμφανίστηκε στα ράφια των δισκοπωλείων το αριστούργημα που ακούει στο όνομα "Vertigo", το οποίο μάλιστα συνεχίζει να πουλάει ακόμα και στις μέρες μας. Απο τότε συνεχίζουν να μας τροφοδοτούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα και πάντα μέσω της Zomba Records, τόσο με δικιές τους δουλειές όσο και με διάφορα remix που κάνανε σε κομμάτια συναδέλφων τους. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι συνηθίζουν να συνεργάζονται με συγκεκριμένους ανθρώπους, όπως ο mc M.A.D και ο κιθαρίστας Killing Lee.
Μ'αυτά και μ'αυτά φτάσαμε στο σήμερα, όπου οι συμπαθείς Groove Armada, μόλις έχουν κυκλοφορήσει το album τους "Lovebox". Το εναρκτήριο κομμάτι "Purple haze", που αποτελεί και το πρώτο single του δίσκου, δεν έχει καμία σχέση με το πασίγνωστο ομώνυμο τραγούδι του Jimi Hendrix. Καταφέρνει όμως να εκτοξεύσει και αυτό την αδρεναλίνη σε υψηλά επίπεδα, καθώς περιέχει αποσπάσματα από ένα κομμάτι των Status Quo, τα οποία σε συνδιασμό με τα rap φωνητικά των Red Rat & Nappy Roots, δημιουργούν ένα πολύ ενδιαφέρων σύνολο.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το τραγούδι "Madder", μόνο που εδώ η ερμηνεία του M.A.D πλησιάζει και ίσως αγγίζει το rockabilly! Αμέσως μετά ακολουθεί το "Groove is on", στο οποίο εναλλάσονται διπλά φωνητικά, τόσο ανδρικά όσο και γυναικεία, με τέτοια αρμονία, που όλοι εμείς οι λάτρεις του funk να πλημμυρίζουμε από ατέρμονη χαρά. Υπεύθυνοι γι'αυτό είναι ο γνώριμός μας και από προηγούμενες δουλειές του group Kriminul, αλλά και η γνωστή και μη εξαιρετέα Neneh Cherry.
Όπως ίσως καταλάβατε, το "Lovebox" στερείται το στοιχείο του αιφνιδιασμού, που είχε το "Vertigo" το 1999 και επειδή χρησιμοποιούν πάνω κάτω τις ίδιες μουσικές φόρμες, πολλοί θεωρούν ότι το συγκρότημα επαναλαμβάνεται διαρκώς. Οι προπέρσινές τους επιτυχίες ("Souperstylin" & "My friend") μοιάζουν αρκετά με τα πρόσφατα "Final shakedown" και "Think twise"... αντίστοιχα, όπως διαπίστωσα μετά από αρκετές ακροάσεις. Κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί ότι έχουν δημιουργήσει δική τους σχολή και ότι έχουν επηρεάσει ουκ ολίγα παρεμφερή group, αφήστε που το φετινό κινητό τους πάρτυ έφερε την άνοιξη στο μουντό clublife του Λονδίνου, για να μην αναφέρουμε τέλος τα εκαντοτάδες sold out dj-sets που διοργανώνουν κατά καιρούς.
Α... και κάτι κακοήθειες του στυλ, ότι οι Groove Armada είναι αποκλειστικό δημιούργημα των media και ότι οι ίδιοι συντηρούν τεχνηέντως μια κόντρα με τους Basement Jaxx, για να διατηρούνται στην επικαιρότητα, εγώ τις γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου. Και αυτό δια τον απλούστατο λόγο ότι ελάχιστα συγκροτήματα καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν μαζεμένα σ'ένα δίσκο (πλην των ιδίων) τόσα πολλά dance anthems, σαν και την τελική τριάδα ("Easy", "Lovebox", "But i feel good") του εν λόγω album. Όντως όταν τελείωνε κάθε φορά το cd ένοιωθα πολύ ωραία, όπως εξάλλου υποδηλώνει και το τελευταίο κομμάτι ("But i feel good").
Tέλος θα ήθελα να επισημάνω, ότι οι Groove Armada έχουν ασκήσει μέγιστη επιρροή (θετική φυσικά) πάνω στην ψυχοσύνθεσή μου, όλα αυτά τα χρόνια που τους παρακολουθώ και ευτυχώς δεν με έχουν απογοητεύσει, ακόμα...
