Public recording
(...Γιατί λοιπόν άραγε το μη βαρετό και τετριμμένο trip hop του παρόντος, πρέπει να φέρει έντονες και βαριές τις σφραγίδες του παρελθόντος, ενώ από την άλλη οφείλει να αρνείται σημαντικά το δικό του παρελθόν; Απαντήσεις σε ένα δίσκο-έκπληξη μιας super-underground ομάδας από παρελθόν, παρόν και με μέλλον!...).
Στη Γερμανία αυτό τον καιρό μπορούν και γίνονται θαύματα, και αν δεν το ξέρετε χάνετε ένα από τα πιο συναρπαστικά κύτταρα του σώματος της μουσικής σήμερα. Και αν για αυτά τα θαύματα υπεύθυνοι είναι ως επί το πλείστον νέα ονόματα, με αδιάφορο έως άγνωστο παρελθόν στο χώρο, και οι παλιοί με τη σειρά τους δε μένουν πίσω. Μόλις είδα λοιπόν ότι στο project(?) των GRY κινητήρια δύναμη είναι ο FM Einheit από τους Einsturzende Neubauten, θυμήθηκα μια παλιότερη δήλωση ενός εξέχοντος μέλους της σύγχρονης Γερμανικής ηχητικής πρωτοπορίας που όταν τον ρώτησαν την άποψη του για την αντίστοιχη των '80ς δήλωσε πως: «καλοί ήταν όλοι αυτοί οι τύποι, και οι D.A.F. και οι Neubauten, αλλά αυτός ο Blixa έχει μεγάλο θράσσος που θέλει να μπαίνει τσάμπα στα club και στα πάρτυ μας!¨».. .
Πλέον φαίνεται ότι έχουν ξεπεραστεί τα μίση και οι καχυποψίες και για τις ανάγκες της εν λόγω «Δημόσιας ηχογράφησης» αρμονικά συνυπάρχουν παλιοί, νέοι και... νεότεροι. Εκτός του FM Einheit οι Neubauten εκπροσωπούνται και από τον «πολύ» Alexander Hacke (και τη γυναίκα του...), ενώ ο πάλαι ποτέ D.A.F. Chrislo Haas ξενερώνει για λίγο από τους ηλεκτρονικούς εφιάλτες, που τον κυριεύουν εσχάτως. H συνήθως τρομοκρατική νοοτροπία των Pan Sonic τιθασσεύεται κι αυτή στις εντολές του αρχηγού, όπως και το ακατάστατο μυαλό των Funkstorung επιλέγει να ακολουθήσει την τάξη. Ο Dj Fetisch (Terranova), o Zaki Hyrland και διάφοροι άλλοι μουσικοί συμπληρώνουν την σκόρπια ορχήστρα του FM Einheit. Και όπως φαίνεται όλοι αυτοί οι συνήθως ανισόρροποι τύποι αποφάσισαν να μαζευτούν ακριβώς για να ανακαλύψουν έστω και για μία και μόνη φορά την χαμένη γοητεία της ισορροπίας (ή τη γοητεία της χαμένης τους ισορροπίας, αν θέλετε!).
Γιατί το 'Public Recording' σε καμμιά περίπτωση δεν είναι ένας experimental δίσκος, μια noise electronica άσκηση ή μια ακόμη υπενθύμιση της αξίας του Kraut rock. Αποτελείται από έντεκα γλυκά και ευγενή τραγούδια (συν ένα ήδη οικείο) που με απόλυτα αξιόπιστο τρόπο ντύνονται την ηλεκτρονική τους ενδυμασία για να κρύψουν έστω και ελάχιστα την ρετρό ποπ διάθεση που τα κατατρέχει. Τραγούδια που οι αναφορές τους ξεκινάνε από νοσταλγικούς ρυθμούς των πρώτων δεκαετιών του προηγούμενου αιώνα, περνάνε από την ντροπιασμένη jazz των καμπαρέ και των φθηνών αρωμάτων, για να καταλήξουν στο σκοτεινό ερωτισμό των Alpha και των Archive. Τα αναλογικά όργανα της ορχήστρας, τα βιολιά και οι παλιομοδίτικες ενορχηστρώσεις συνυπάρχουν με τους χαλασμένους διακόπτες των Funkstorung και τα καμμένα καλώδια των Pan Sonic. Οι λούπες που επιμένουν να τρέχουν σε όλη τη διάρκεια του δίσκου και τα βαριά Τευτονικά beat που χαρίζουν νεύρο και βάθος στον ήχο των Gry, σέβονται κι αυτά με τη σειρά τους το τελευταίο κομμάτι του περίεργου αυτού παζλ: τη φωνή της Gry Bagoien!.
Γιατί τελικά η Δανέζα τραγουδίστρια είναι η πρωταγωνίστρια στο έργο, όσο κι αν αποτελεί το λιγότερο γνωστό μέλος του θιάσου. Η φωνή της μοιάζει να κινείται σε περιορισμένους τόνους και η ίδια γνωρίζει ότι η γοητεία δεν έρχεται μέσα από ανούσια αναβοκατεβάσματα στις οκτάβες και από ναρκισσιστικές ασκήσεις ακροτήτων. Εξυπηρετεί με την καθαρότητα και τη διαύγεια της την ανάγκη των τραγουδιών να διατηρούν πάντα κάτι από τη σαγηνευτική Γερμανική ψυχρότητα, την ίδια στιγμή που καταφέρνει να τα γλυκαινει και να τα χαλαρώνει όσο ακριβώς χρειάζεται. Από τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου η πλειοψηφία των συνθέσεων τοποθετεί στο προσκήνιο τον ήχο και την ατμόσφαιρα της μπάντας και της τραγουδίστριας και υποτάσσει έτσι το τραγούδι στη μουσική. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως τα τραγούδια των GRY κερδίζουν με εντυπωσιακό τρόπο την αυτονομία τους και με ευκολία αποσπούνται από το δίσκο, έχοντας κάτι από τη στόφα του κλασσικού. Κορυφαία στιγμή το περίεργα χαρωπό 'Princess crocodile', ένα ιδιόμορφο σύγχρονο swing (ή μήπως κάνω λάθος) πάνω στο κλασσικό μοτίβο του ερωτικού παιχνιδιού. Ο δε Alexander Hacke ερμηνεύει σε ντουέτο με την Gry μια οριακή εκδοχή τοy 'Summer Wine' του Lee Hazelwood (τελικά όλο του τη φέρνουν του Cave φέτος. Ούτε το 'Sabrina' του έδωσαν οι Neubauten, ούτε τον κάλεσαν να κάνει αυτός το ντουέτο), επαναφέροντας το τραγούδι στον αρχέτυπο αργό ρυθμό του, που σωστά υπογραμμίζει τα συναισθήματα και υποβάλει τις σκέψεις που γεννιούνται από αυτό. Το εναρκτήριο 'Rocket' μοιάζει να είναι το τραγούδι εκείνο που αναφέρεται πιο έντονα στο μέλλον, περιέχοντας και κάποιες υποψίες -σύγχρονου- Neubauton-ικού εφιάλτη.
Το γιατί όλο αυτό το μπέρδεμα το κατέταξα πρόωρα στο χώρο του υγιούς και μη βαρετού trip-hop θα το καταλάβετε μόλις τρέξετε πολλές φορές μές στον υπόλοιπο δίσκο. Όπως θα κατανοήσετε και το ότι τελικά κανένα μπέρδεμα δεν υπάρχει. Ίσα ίσα που η επίγνωση σκοπών και στόχων και η καθαρότητα των μέσων είναι από τα βασικότερα προτερήματα των GRY. Πλησιάστε όπωσδήποτε για να ανακαλυφθεί επιτέλους φέτος κάτι που του αξίζει και μάλιστα στην ώρα του. Από τα απολύτως απαραίτητα πράγματα για φέτος και από τα λίγα που θα χρειάζεστε και του χρόνου! Μόνο πρόβλημα η δυσκολία εύρεσης του δίσκου, ο οποίος προς το παρόν τουλάχιστον δεν εισάγεται κανονικά στη χώρα μας, αλλά μόνο κατόπιν παραγγελίας. Αξίζει όμως έστω και για μια φορά να κάνετε εσείς την επιλογή αυτού που θα ακούσετε, και στο πρώτο επίπεδο!
