Adorata

Τώρα με τα πρωτοβρόχια αρχίζουν να ξεμυτάνε και τα "νυχτερινά" άλμπουμ. Διακοπές τέλος, μοχίτο και ενδιαφέρουσες γνωριμίες δίπλα στο κύμα τέλος, τώρα έχει δουλειά, τσιμέντο και αναμνήσεις. Το μαυροντυμένο συνεργείο του υπονόμου (Lanegan-Dulli σε νέες περιπέτειες, προσεχώς κατεβάζουν και εθνική ποδοσφαίρου) έρχεται γενναία να παράσχει το soundtrack της νέας σεζόν.

Δεν έχουμε να κάνουμε με ολοκληρωμένο άλμπουμ αυτήν τη φορά αλλά μ' ένα EP που συγκεντρώνει κατά κύριο λόγο διασκευές σε αγαπημένα τους κομμάτια. Το αποτέλεσμα είναι μάλλον άνισο, κάτι που δικαιολογεί την αποκλειστική διάθεση του εν λόγω EP ως ψηφιακού download από το κατάστημα του iTunes. Αν και οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί δεν θα μείνουν επ' ουδενί ανικανοποίητοι (μόνο και μόνο η εμπρηστική εκτέλεση του Down The Line αρκεί για να πουλήσει το EP) η πλειοψηφία των κομματιών δεν δικαιολογεί την ύπαρξή της. Τα Flow Like A River και Duchess ξεχειλίζουν από 90s grunge νοσταλγία και παρά το όμορφο groove του πρώτου και τα ενδιαφέροντα φωνητικά του δεύτερου δεν καταφέρνουν να κρατήσουν την προσοχή για πολύ. Μαγευτική αντίθετα είναι η εκδοχή τους στο παραδοσιακό αμερικάνικο κομμάτι St. James Infirmary Blues (έγινε ευρύτερα γνωστό από την jazz εκτέλεση του "πολύ" Louis Armstrong), το οποίο βάζουν να κερνάει δηλητήριο κάτω από το ηττημένο μειδίαμά του. Το Deep Hit παραμένει ψυχεδελικό νανούρισμα στο δρόμο για την αυτοκαταστροφή και το Down The Line από άνευρη κλάψα γίνεται μέρος του προσωπικού θρύλου του Dulli. Το outro με τα απεγνωσμένα ουρλιαχτά "Don't let the darkness eat you up" ακούγεται το ίδιο ανατριχιαστικό με τη σαρωτική ζωντανή εκτέλεσή του.

Εδώ κάνουν την εμφάνισή τους και δυο ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις, το Spanish Doors (ένα gothic Papillon, συμπαθέστατο, το οποίο κάλλιστα θα ταίριαζε στο Saturnalia) και το κομψό We Have Met Before, μια τρυφερή μπαλάντα στον Άγγελο του Θανάτου, η οποία προσεγγίζει το μεγαλείο του Front Street. Δεν ξέρω τι στράβωσε με τη ζωή των παιδιών και δε θέλω να μάθω. Ό,τι και να 'ταν πάντως, τους επιτρέπει να μεγαλουργούν κάθε φορά που κλειδώνονται σ' ένα δωμάτιο με κιθάρες και σύνθια.

Σαν σύνολο, η Adorata αξίζει τα χρήματά σας μόνο αν είστε σκληροπυρηνικός οπαδός. Οι υπόλοιποι, ακούστε τα Down The Line και Infirmary και προτιμήστε κάτι από τον κατάλογο των Twilight Singers.