The mountain
Πάρε το garage ήχο των White Stripes, ανακάτεψέ τον με τα κλαψιάρικα slides των Magnolia Electric Co., τις μπλουζιές του Muddy Waters, την ανεμελιά των Kinks, με country βιολιά, μαντολίνο και μπάντζο και το αποτέλεσμα; Μια τρύπα στο νερό, χωρίς τη φωνάρα της Erika Wennerstrom. Σαν σύγχρονη Janis, με τη μαγκιά της Alison Mosshart, τη μελωδία της Billie Holiday, την ψυχή της Karen Dalton, τη θηλυκότητα του Robert Plant (!) και την προφορά της Helen Hunt, η frontwoman/ guitarist/ singer/ songwriter των Heartless Bastards, είναι πέρα ως πέρα αυθεντική.
Με τις ρίζες τους στο Dayton, κοντά στο Cincinnati του Ohio οι Heartless Bastards κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο "The Mountain", σταθερά στη Fat Possum Records (Black Keys), σε παραγωγή του Mike McCarthy (Spoon, ...and You Will Know Us By The Trail Of Dead).
Μετά το δεύτερο άλμπουμ τους "All this Time" το γκρουπ διαλύεται καθώς η Wennerstrom μετακομίζει νοτιότερα στο Austin του Texas και η προσθήκη των Jesse Ebaugh (μπάσο) και Dave Colvin (ντραμς) επαναφέρει το γκρουπ στην αρχική σύνθεση της πρώτης τους δισκογραφικής δουλειάς "Stairs and Elevators". Εμφανές είναι το αποτέλεσμα στον τελικό τους ήχο. Ορισμένα κομμάτια τους παραμένουν γνήσια midwest alternative-garage διαμάντια (The Mountain, Early in the Morning, Out at Sea) ενώ άλλα εξελίσσονται σε southern folk-alternative (Be so Happy, So Quiet, Had to Go), πιο πολύπλοκα και πιο έντεχνα σε σχέση με τις προηγούμενες "ωμές" τους δουλειές. Οι στίχοι της ερμηνεύτριας, μιλώντας ευθέως στη γλώσσα της αλήθειας, ξεστομίζονται με πόνο και οργή για ανθρώπους που άφησε πίσω, με μεταμέλεια για λάθος αποφάσεις που πήρε, με τη θλίψη και την απόγνωση του ξενιτεμού. "Lately I'm feeling so alone / and I have done my bag and I left my home / and now everything's changing, I'm feeling alone / and I got no one to blame, I had to go"- Had to Go.
Με τις μουσικές "ταμπέλες" να μην ανήκουν στα must της, η απλή μουσική κοσμοθεωρία μου, θα ξεχώριζε τριών ειδών καλλιτέχνες: Τους καλούς, τους κακούς και τους αληθινούς. Οι δύο πρώτοι σίγουρα θα σε απογοητεύσουν. Οι τρίτοι ποτέ. Εκεί κατατάσσω και τα "Άκαρδα Καθάρματα" απ' το Ohio. Παρά τις αλλαγές και τα σκαμπανεβάσματα παραμένουν σύγχρονοι εκφραστές της ρομαντικής, παλιομοδίτικης, χωρίς περιστροφές και hype, εναλλακτικής αμερικάνικης επαρχίας. Ώριμοι πλέον, θα συνεχίσουν να μεταδίδουν για καιρό ακόμη, το αυθεντικό mood του Νότου, σε μυημένους και μη.
Και γαμώτο, είναι νωρίς ακόμη για ένα ποτηράκι burbon.
