We love the city

Kαι σιγά τώρα να μην πιστέψουμε εμείς ότι οι Hefner αγαπούν το Λονδίνο... Ακόμη και να θέλαμε να το πιστέψουμε, δεν μας αφήνουν οι ίδιοι με την όλη δομή του δίσκου. Ίσως πάλι να το αγαπούν αλλά μάλλον στον ίδιο βαθμό που αγαπούν και την Margaret Thatcher.
Άλλη μια ειρωνική προσέγγιση των Hefner στον σύγχρονο βρετανικό τρόπο ζωής είναι κι αυτός ο δίσκος. Το concept που ξεκινά από ένα ακόμη γρονθοκοπικό εξώφυλλο, συνεχίζει στους τίτλους κάποιων τραγουδιών που περιλαμβάνονται ("We Love The City", "The Greedy Ugly People", "The Greater London Radio") και φυσικά το "The Day That Thatcher Dies", με την ειρωνική διάθεση να είναι πασιφανής αλλά και δοσμένη με υπέροχο τρόπο. Και αυτό αφορά και την μουσική επένδυση των απόψεών τους αφού μέσω αυτής διάλεξαν να διακηρύττουν κατά καιρούς την αντίθεση τους προς τα πεπραγμένα.
Μέσα σ'αυτήν την ειρωνική ατμόσφαιρα υπάρχουν τραγούδια που πραγματικά αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και μεταχείρισης. Τα "The Greedy Ugly People", "As Soon As You're Ready" και "The Greater London Radio" με την εξαιρετική μελωδικότητα τους καθώς και το Blurικό "Good Fruit" είναι αυτά που ξεχωρίζουν.
Από εκεί και μετά την σκυτάλη παίρνει η διασκέδαση, την οποία πρέπει να βιώνει κατά κόρον και το ίδιο το συγκρότημα όταν ηχογραφεί τους δίσκους του.
Το "She Can't Sleep No More" που οι ήχοι που ακούγονται στην έναρξη του είναι μάλλον από κάποια pub, το "We Love The City" με τους φαρμακερούς στίχους και το "The Day That Thatcher Dies" με καμπάνες, φωνές από πιτσιρίκια και άλλα εμφανώς κιτς σημεία.
Τα δεδομένα που προκύπτουν από τον δίσκο είναι ότι οι Hefner αγαπούν πολύ την μουσική άποψη του στυλ των Blur και επίσης ότι αποκλείεται να αγαπούν την πόλη τους.
Τώρα πάλι θυμήθηκα ότι στις 15 Δεκεμβρίου θα έρθουν στην Αθήνα και αν καταφθάσουν μια-δύο ημέρες προ της συναυλίας για να κάνουν καμιά βόλτα και να γνωρίσουν την πόλη, ίσως αναγκαστούν να αγαπήσουν το Λονδίνο σφόδρα και αληθινά αυτή τη φορά...