Μετά από πολλές τυφλές δοκιμές με φίλους που δεν έχουν ακούσει ποτέ Heist, και σίγουρα όχι αυτό τον δίσκο, κατέληξα σε πολλά συμπεράσματα. Το εξής ένα: Το 'A Shopkeeper Will Not Appear' είναι ένας μαγικός καθρέφτης! Ο κάθε ακροατής ακούει σ' αυτό διαφορετικά πράγματα, και μάλλον ό,τι θέλει κατά βάθος να ακούσει: Άλλος ανέμελη 60s pop που θυμίζει το swinging London της εποχής με τα μίνι της Mary Quant και τα Mini Cooper. Άλλος κινηματογραφική μουσική στα χνάρια του Michel Legrand και του John Barry. Άλλος ψυχεδελικές επιρροές από πρώιμους Pink Floyd. Άλλος τζαζέ ατμόσφαιρα και ψαγμένες ενορχηστρώσεις. Άλλος Abba, και δεν έχει άδικο, μια που το 'Business As Usual' είναι το Fernando αυτούσιο! Πολυμορφία και αμφισημία! Σίγουρα μια πολύ καλή αρχή για να γράψεις για ένα δίσκο!
Το 'A Shopkeeper Will Not Appear' είναι όλα αυτά ταυτόχρονα και τίποτα από αυτά ολοκληρωτικά. Σίγουρα δεν είναι αδιάφορος δίσκος. Έχει όμως ένα μεγάλο πρόβλημα: Ξεκινάει εντυπωσιακά με ένα εκπληκτικό τραγούδι, το 'If', μια σύνθεση που θα ζήλευε ένας Bacharach, ένας Mc Cartney και ένας Legrand, και τα υπόλοιπα δεκατρία προσπαθούν ασθμαίνοντας να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον. Δεν το καταφέρνουν όμως, χωρίς να είναι ούτε άσχημα, ούτε αδιάφορα, ούτε γυμνά. Έχουν όλα σε σωστές δόσεις ό,τι χρειάζεται ένα αξιοπρεπές ποπ τραγούδι για να ξεχωρίσει από τον πολτό της σχετικής δισκογραφίας, αλλά κανένα από αυτά την έμπνευση που έχει το πρώτο. Το αποτέλεσμα είναι το album να αφήνει μια αίσθηση ημιτελούς προσπάθειας, και ανικανοποίητο τον απαιτητικό, εναλλακτικών καταβολών ακροατή. Έστω και αν ακούει ένα lounge album που τον αφορά στην πραγματική του ζωή: Pink Martini με σπονδυλική στήλη!
Φαίνεται ότι τρία χρόνια δεν έφτασαν στους Heist να βγάλουν το δίσκο της ζωής τους. Κρίμα, γιατί δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν μεγάλα πράγματα στο είδος τους. Ένα είδος που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν θα απασχολούσε όσους από 'μας στο mic γράφαμε για μουσική και πριν από δεκαπέντε χρόνια, εκεί που γράφαμε, ούτε για πλάκα. Και αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι τώρα μας απασχολεί, μου αρέσει πολύ, γιατί δείχνει ότι το πεδίο των ενδιαφερόντων μας έχει ανοίξει πολύ και οι παρωπίδες έχουν πέσει!
Next time, boys and girls!
Για το If: 10
Για τα υπόλοιπα: 7
Για το album με το If: 8