Razorblade romance

H Σκανδιναβία έχει μακρά παράδοση συγκροτημάτων που καβαλούσαν το ρεύμα της εποχής τους και έγραφαν μουσική που δεν είχε να πει τίποτα καινούργιο, αλλά στεκόταν αξιοπρεπώς δίπλα στα αντίστοιχα αγγλικά ή αμερικάνικα, μερικές φορές με επιτυχία, είτε μόνο εμπορική (Europe, A-ha, Roxette), είτε και καλλιτεχνική (Αbba). Οι Φινλανδοί ΗΙΜ είναι ακόμη ένας κρίκος σ΄ αυτή την αλυσίδα, με προϋποθέσεις για την εμπορική επιτυχία. Όσο για τα υπόλοιπα...
Η κατασκευή ενός πετυχημένου ροκ group με την υπερπροσφορά που υπάρχει στην αγορά σήμερα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Υπάρχει η συνταγή (ερεθιστικό image, προκλητικός frontman και στίχος, εύπεπτα σκληρή παραγωγή και φυσικά επαγγελματική προώθηση) αλλά πρέπει να σου κάτσει και λίγο. Το κατασκεύασμα που έχουμε εδώ λοιπόν την ακολουθεί με ευλάβεια, αλλά φαίνεται ότι είναι κατασκεύασμα. Η φωτογραφία του τραγουδιστή στο εξώφυλλο με ερμαφρόδιτο look και οι στίχοι για το θάνατο και το 666 δεν κολλάνε με το mainstream που ακούμε.
Μήπως έχουμε να κάνουμε όμως με ένα χαρακτηριστικό δείγμα προϊόντος της εποχής; Με ένα μουσικό Aβραμόπουλο από τη χώρα της Nokia;
Οι Η.Ι.Μ. στην προσπάθειά τους να τραβήξουν την προσοχή και να ικανοποιήσουν τις προσωρινές ανάγκες όσο γίνεται περισσότερων αδυνατούν να συγκινήσουν. Δεν είναι κακοί, είναι κάτι πολύ χειρότερο. Μέτριοι και αδιάφοροι. Μια ηχητική ταπετσαρία που δεν ενοχλεί και κάτω από κάποιες συνθήκες γίνεται και διασκεδαστική. Δεν ξέρω κανέναν που να ερωτεύτηκε ταπετσαρία.