When the stars refuse to shine

Παρακολουθώ τον Warren Defever να οδηγεί το όχημα των His Name Is Alive από την εποχή του πρώτου τους album στην 4AD Rec., το 'Livonia' του 1990. Σήμερα είναι κατασταλαγμένη η θέση μου πως οτιδήποτε έδωσαν από τότε, μηδενός εξαιρουμένου, αποτελεί ένα μερικώς αφομοιώσιμο πάντρεμα, από την μια κάποιων καλών και σποραδικά εξαιρετικών, κομματιών και από την άλλη άλλων τόσων ημιτελών ιδεών και ασκήσεων ύφους, ενίοτε φλύαρων. Αν υπήρχε τρόπος να ξεδιαλέξω από όλα τους τα albums μόνο τα πρώτα, σίγουρα θα έφτιαχνα ένα best of συνθέσεων που θα άξιζε δικαίως υπερθετικούς χαρακτηρισμούς. Όμως, αυτό δεν μεταβάλλει το αίσθημα ότι οι His Name Is Alive είχαν δυνατότητες να δώσουν κάτι σπουδαιότερο, αλλά δεν βρήκαν τελικά τον δρόμο τους προς αυτό.
Το 'When The Stars Refuse To Shine', γράφτηκε τον περασμένο Απρίλιο με παραγωγό τον Steve King, στα διαλείμματα των ηχογραφήσεων για το επερχόμενο, νέο album τους στην 4AD Rec. (προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2001) και συνόδευσε την 'Love & War' περιοδεία τους τον περασμένο Ιούνιο. Συμμετέχουν μέλη των Flashpapr και Ida.
Ουσιαστικά, δηλαδή, το υλικό που παρουσιάζεται εδώ δεν υπόκειται σε απαιτήσεις, άλλες δεσμεύσεις ή εμπορικές επιταγές. Βγήκε αβίαστα και ελεύθερα όταν οι μουσικοί έμειναν μόνοι στο studio, εκείνοι, τα μηχανήματα ηχογράφησης και οι ιδέες τους. Αυτή η ελευθερία δεν κρύβεται και όπως ξέρουμε από ανάλογες περιπτώσεις το τελικό αποτέλεσμα συχνά πιάνει υψηλές ποιοτικές επιδόσεις, ως ένα βαθμό ανέλπιστες. Αυτό συμβαίνει και εδώ.
Οι δεκατέσσερις συνθέσεις του CD μπορούν μεν να χωριστούν σε δύο θεματικές ενότητες, μόνο δε για τους τύπους και όχι για την ουσία. Οι μισές είναι οργανικά θέματα (με κορμό το πιάνο και το βιολί), που αυθόρμητα φέρνουν στην μνήμη τους αντίλογους των Steven Brown και Blaine L. Reiniger, είτε στα κλασικότροπα instrumentals των Tuxedomoon, είτε στις από κοινού εμφανίσεις τους μετά την διάλυση αυτών. Οι άλλες μισές προβάλλουν την έγχρωμη τραγουδίστρια Lovetta Pippen και μας μεταφέρουν σε καταστάσεις, όπου η μουσική είναι βαπτισμένη με ονόματα όπως jazz, rhythm n' blues, soul, φωνητικά gospel. Ίσως σε κάποιο καπνισμένο bar με μαύρη μουσική. Σε κάθε περίπτωση ακολουθείται η νόρμα της απλής ενορχήστρωσης, χωρίς παρεμβολές ή άλλα κόλπα της σύγχρονης, στουντιακής, γραφής.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό πόσο διαφορετικό είναι το πεδίο όλου αυτού του υλικού σε σχέση με αυτό που έχει κυκλοφορήσει το ίδιο συγκρότημα στο παρελθόν.
Αν η ελεύθερη έκφραση του Warren Defever παράγει τέτοια όμορφη μουσική είναι άξιο απορίας γιατί δεν το έπραξε νωρίτερα. Μαθαίνοντας μάλιστα και τον τίτλο του νέου τους album, δεν μπορούμε παρά να καταλαγιάσουμε την αγωνία μας. Διότι το 'Someday My Blues Will Cover The Earth' στο εξώφυλλο δεν είναι δήλωση που την περνάς στα γρήγορα και εάν και εφόσον πραγματοποιηθεί, μετά την παρούσα εμπειρία, γίνεται επικίνδυνη.
Σε αυτό όμως που δεν μπορώ να δώσω λύση είναι η αντικειμενική δυσκολία εύρεσης του CD - κυκλοφορεί πλέον μόνο από την ιστοσελίδα του συγκροτήματος και κάποια mail orders - η οποία περιορίζει πολύ τον αριθμό όσων τελικά θα βρουν τρόπους να το αποκτήσουν.
Παραδέχομαι, ότι η κυκλοφορία ενός ακόμη, απόλυτα ανεξάρτητου, album για τους His Name Is Alive, συνέπεσε με την καλύτερη, ίσως, δουλειά τους και αυτό δεν είναι τυχαίο.