Skying

Πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν τον ήχο των My Bloody Valentine, ιδιαίτερα η κιθαριστική Bρετανία είχε ένα απωθημένο να καταλάβει πώς στο διάολο κατάφερε ο κ. Shields να ηχογραφήσει τις κιθάρες-αγριεμένα μελίσσια του. Κάτι πιτσιρικάδες όμως που είχαν τις σωστές γνωριμίες (το 1ο τους βίντεο ήταν σκηνοθετημένο από τον πολύ κ. Cunningham), και παρόλο που μας είχαν πρωτοπαρουσιαστεί ως βαμπίρ ροκαμπιλαδο-γκαρατζάδες για teenagers, κατάφεραν στο 2ο τους άλμπουμ (Primary Colours) να κάνουν ένα απότομο άλμα προς τα πάνω φέρνοντας στο στούντιο τον Geoff Barrow των Portishead, και αφοσιώθηκαν στο να μεγαλουργήσουν ηχητικά. Κάτι που κατάφεραν 100%, απλά δεν χρησιμοποίησαν μόνο κιθάρες αλλά και αναλογικά σύνθια που "κούμπωναν" ιδανικά.

Σε εκείνο το άλμπουμ οι Horrors έβαλαν τις βάσεις για κάτι σοβαρό, κάτι που επιβεβαίωσαν με το νέο τους άλμπουμ. Πλέον δε μιλάμε για διάσημο παραγωγό αφού αποφάσισαν (με προτροπή του Barrow) να τα κάνουν όλα μόνοι τους. Και προφανώς με όλο το χρόνο στη διάθεσή τους, κάθισαν και δούλεψαν το αδύνατό τους σημείο: την σύνθετική τους δεινότητα. Εδώ τα πράγματα είναι σαφώς βελτιωμένα, μπορώ να πω ότι κανένα από τα 10 κομμάτια του δίσκου δεν με κούρασε, κανένα δεν αφήνεται στην τύχη του, απλά και μόνο στηριζόμενο σε ένα στυλιστικά άρτιο ηχητικό αποτέλεσμα.

Από την άλλη, αυτό ακριβώς είναι που κάνει και το δίσκο υπέροχο. Δεν θυμάμαι να απολαμβάνω τα τελευταία χρόνια τόσο πολύ ένα απλό rhythm section. Πραγματικά, ο ήχος ντραμς+μπάσο είναι αρκετός για να καταλάβεις ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία από τις καλύτερες παραγωγές της χρονιάς. Οι κιθάρες και τα πλήκτρα, τόσο αρμονικά δεμένα, απλά "στολίζουν" καθόλη τη διάρκεια του δίσκου τις διακριτικά απλές ποπ/ψυχεδελικές μελωδίες. Σαν κερασάκι στην τούρτα η φωνή του Faris Badwan που ακούγεται με αυτοπεποίθεση, δίνει τον απαραίτητο σκοτεινό τόνο στο όλο εγχείρημα. Αρκεί ένα "Moving Further Away" για να μπεις στο κλίμα όλου του δίσκου. Ένα σκοτεινό, ταξιδιάρικο μάντρα της σχολής Krautrock. Και στο τέλος του ταξιδιού ένα Pink Floyd-ικό "Oceans Burning" με στέλνει ψιλο-αδιάβαστο.

Δεν είναι ότι έγινα φαν των Horrors έτσι ξαφνικά, είναι ότι τα παιδιά δουλεύουν σκληρά προς την σωστή κατεύθυνση και αν τα άνω άλματα συνεχιστούν, στο επόμενό τους άλμπουμ θα είμαι εδώ για να ρίξω ένα 9άρι.

Προς το παρόν: