Γλυκειά ζωή
Υπάρχει ένα είδος θεωρίας που θέλει τους μουσικούς με κλασσικές σπουδές πλήρως καταρτισμένους μεν, σχεδόν ανίκανους να επεκταθούν (δημιουργικά) πέρα από τις παρτιτούρες τους δε. Αφοσιωμένοι για χρόνια στην προσπάθεια να αποδώσουν συγκεκριμένα κομμάτια όσο το δυνατόν πιο πιστά στο πνεύμα του δημιουργού παραμελούν την πρωταρχική ιδιότητα και προϋπόθεση της δημιουργίας, τον αυτοσχεδιασμό. Έτσι μένουν απλοί εκτελεστές, διεκπεραιωτές της μουσικής.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά ισχύουν, αν όμως όντως έτσι συμβαίνει ο Χρήστος Οικονομίδης αποτελεί την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Μουσικός με ανώτερες θεωρητικές σπουδές και με σεμινάρια σύνθεσης και ιστορίας της τέχνης δεν παρέμεινε στα στεγανά της κλασσικής παιδείας. Το 1994 αποσπά το βραβείο σύνθεσης για τη μουσική στο έργο «Διαδρομή σε λευκό τοπίο» στον 18o θεατρικό διαγωνισμό Ιθάκης. Το 1995 ηγέτης του σχήματος ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ παίρνει το 1o βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ροκ τραγουδιού που διοργανώνει η ΕΡΤ και τo 1997 κυκλοφορεί το ομώνυμο cd από την FM Records. Ανάμεσα στις άλλες δραστηριότητές τους οι ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ συμμετείχαν και στο cd tribute για την Λένα Πλάτωνος διασκευάζοντας το τραγούδι "Κυψέλη".
Σήμερα ο Χρήστος Οικονομίδης παρουσιάζει την πρώτη του προσωπική δουλειά με τίτλο «Γλυκειά ζωή». Η αλήθεια είναι ότι αιφνιδιάστηκα από το πρώτο άκουσμα του δίσκου. Ηλεκτρονικό υπόβαθρο με μια ιδιόμορφη ερμηνεία που χωρίς να είναι συνηθισμένη δεν ξενίζει κιόλας. Αρχικά στο μυαλό μου ήρθε η Πλάτωνος των «Αναπνοών» σαν ύφος αλλά αυτό είναι μια πρόχειρη εκτίμηση που δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Ο Χρήστος Οικονομίδης έχοντας την άνεση της μουσικής παιδείας αλλά και ανεπτυγμένο αισθητήριο και γούστο (πες το και μουσικό όραμα αν θες) καταφέρνει να συνδυάζει τις λούπες με σαξόφωνα, τα «πειραγμένα» μπάσα με τις κιθάρες και το όλο αποτέλεσμα μοιάζει τελείως φυσικό. Εύκολο; Όχι καθόλου, γιατί μόνο συμβατικούς δεν μπορείς να πεις τους στίχους του αλλά και την ερμηνεία του. Λέξεις βγαλμένες κατευθείαν από την καρδιά, ένας χείμαρρος που περισσότερο μοιάζει να προσπαθεί να μεταφέρει ΑΤΟΦΙΑ την αίσθηση ενός ονείρου παρά να περιγράψει μια ιστορία ή ένα συναίσθημα.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ερμηνεία των τραγουδιών, άλλοτε χαμηλόφωνη, άλλοτε εκστασιασμένη... κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αν τα όνειρα είχαν soundtrack κάπως έτσι θα ηχούσε και δεν θα απείχε πολύ από την αλήθεια. Η αίσθηση αυτή εντείνεται από την παραγωγή, μια «υγρή» παραγωγή με αρκετά delay και reverb, «θαμπές» ατμόσφαιρες και με τα φωνητικά αρκετά «μπροστά».
Η «Γλυκειά ζωή» δεν είναι εύκολος δίσκος με την έννοια που δίνουν στην λέξη οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί και τα στελέχη των δισκογραφικών. Δεν είναι τυχαίο ότι πρόκειται για ανεξάρτητη παραγωγή. Είναι παράξενο αλήθεια όταν στα πλαίσια μιας εναλλακτικής ελληνικής μουσικής σκηνής βρίσκουν συμβόλαιο και στέγη οι κάθε... (βάλε όποιο όνομα θες εσύ) ενώ δίσκοι σαν αυτόν πολλές φορές παραμένουν στα αζήτητα χωρίς καν να ηχογραφηθούν.
Αν δείξεις εμπιστοσύνη σε αυτόν τον δίσκο δεν θα σε προδώσει, θα είσαι ένας από τους πρώτους που θα κατέχουν ένα καλοκρυμμένο μυστικό που αν όλα πάνε καλά γρήγορα θα διαδοθεί.
