Over the rainbow
Hunky-dory, που λές, είναι μια μάλλον παλιομοδίτικη και παιδική έκφραση που θα πει κάτι σαν "μέλι-γάλα": σημαίνει εντάξει, καλά, ωραία - τα πάντα ανάμεσα στο ok και το just great - κι έχει μια γλυκιά χροιά. Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πως προέκυψε η έκφραση - μία μάλιστα περιλαμβάνει το 19ο αιώνα, τη Γιαπωνέζικη πόλη Γιοκοχάμα, τους Αμερικανούς Ναυτικούς κι ένα δρόμο με το όνομα Huncho-Dori στον οποίο είχαν ιδιαίτερη αδυναμία. Ωστόσο η αγαπημένη μου θεωρία -που δείχνει να είναι και η επικρατέστερη- θέλει το "hunky" να προέρχεται από την αρχαϊκή αμερικάνικη λέξη "hunk". Γενικά αυτό σήμαινε "ασφαλής" - συγκεκριμένα όμως υπήρχε κι ένα παιχνίδι στο οποίο "hunk" σήμαινε γκολ ή "φωλιά". Βασιζόμενοι λοιπόν οι γλωσσολόγοι στο γεγονός ότι τα παιδιά τείνουν να χρησιμοποιούν λέξεις που βρίσκουν διασκεδαστικές, να επαναλαμβάνουν λέξεις παραφθείροντάς τες, αλλά και να εφευρίσκουν νέες, θεωρούν πως πάνω στο παιχνίδι το hunk έγινε hunky κι αυτό με τη σειρά του, hunky-dory.
Στην περίπτωσή μας πάντως Hunky Dory είναι, ή μάλλον ήταν, ένα παιδικό συγκρότημα από το East Sussex της Αγγλίας. Για την ακρίβεια, από το Lewes του East Sussex - ένα χαριτωμένο χαρακτηριστικά Αγγλικό χωριό κάπου ανάμεσα στο Λονδίνο και τη Νότια Ακτή (και ωστόσο χαρακτηριστικά στη μέση του πουθενά). Εκεί κάποιος, ένας θεός ξέρει ποιος, είχε την ιδέα να κάνει ο Matthew Prout και οι φίλοι του (η Heidi Stone, η Marie Yeandle, η Sandra Clinton και ο Mathew Tester) ένα συγκρότημα - με τη βοήθεια μάλιστα του πατέρα του τελευταίου, ο οποίος μάλλον έγραψε και τη μουσική.
Έτσι λοιπόν προέκυψαν οι Hunky Dory τους οποίους ανακάλυψε ο Mike Alway - και το 1988 τους έφερε στην El, η οποία επρόκειτο να κυκλοφορήσει το δίσκο τους... Κάπου εκεί όμως τα πράγματα άρχισαν να πάνε στραβά, η Cherry Red ανακάλεσε την οικονομική υποστήριξη της El και ο δίσκος δε κυκλοφόρησε ποτέ. Ή μάλλον, δε κυκλοφόρησε για πολλά πολλά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων -ίσως μέσα απ' τα δύο-τρία τραγούδια που είδαν το φως του ήλιου σε συλλογές ή ίσως απλά γιατί η ιστορία των Hunky Dory είναι του εκείνου του είδους η ιστορία που τείνει να δημιουργεί μύθους γύρω της- το "Over The Rainbow" έφτασε να θεωρείται το χαμένο αριστούργημα της El.
Συνέβησαν όμως κι άλλα πράγματα αυτά τα χρόνια, ένα απ' τα οποία ήταν και η Siesta, η οποία φαίνεται ότι είναι καλύτερη στο να πραγματοποιεί τα όνειρα του Mike Alway απ' την El: την άνοιξη του 2002 ο Mike συνάντησε τυχαία τον κύριο Malcolm Tester και αυτή τη φορά όλα συνέβησαν όπως έπρεπε να συμβούν. Mερικούς μήνες αργότερα το "Over the rainbow" κυκλοφόρησε επιτέλους, ντυμένο μ' ένα όμορφο χρωματιστό εξώφυλλο... πολύ χρωματιστό...
...τόσο χρωματιστό, που όταν ένα απ' αυτά τα cd κι εγώ συναντηθήκαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας μου (εκεί που πετάει ο ταχυδρόμος τα γράμματα) το εξώφυλλο που ξεπρόβαλε από το φάκελο (τον οποίο έσκισα κατηφορίζοντας για το φούρνο) έκανε αντίθεση με τα πάντα γύρω μου. Βλέπεις ήταν ένα κρύο, γκρίζο, λονδρέζικα βροχερό πρωινό - μια απ' αυτές τις μέρες που όλα μοιάζουν μουντά κι εγώ περπατάω στο δρόμο κοιτάζοντας τους περαστικούς και τον ορίζοντα ελπίζοντας να συναντήσω κάποιον που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, κάποιον που στα μάτια μου περιβάλλεται από φως, κάποιον που θα με κάνει να χαμογελάσω.
Ε, λοιπόν - όταν μπήκα στο σπίτι και έβαλα το cd στο cd player ανακάλυψα πως το "Over the rainbow" κάνει ακριβώς αυτό: σε κάνει να νιώθεις ότι κάποιος να σου κρατάει το χέρι και η παρουσία του σου δείχνει πως τα πράγματα είναι καλύτερα απ' ότι νομίζεις. Γιατί είναι γεμάτο τραγούδια -τραγουδάκια- για τη ζωή αλλά μάλλον μια γενική, εξιδανικευμένη μα ωστόσο απόλυτα πραγματική και πάνω απ' όλα γλυκιά εκδοχή της, παιγμένα απλά αλλά τέλεια, μ' ένα τρόπο που ίσως να μη πετύχει κανείς ποτέ ξανά, με τόση αθωότητα, πίστη και κέφι που σου θυμίζει πόσο μα πόσο το να είσαι παιδί έχει να κάνει με την επιθυμία να ζωντανέψεις τον κόσμο γύρω σου, να του δώσεις λάμψη και χρώματα.
Πλήκτρα, κιθάρες και μπάσο, κάτι που ακούγεται ύποπτα σα drum machine και φωνητικά που μοιάζει τα μοιράζονται όλοι, απλές αλλά ακαταμάχητα ποπ μελωδίες και στίχοι που αντικατοπτρίζουν την -εξίσου ακαταμάχητα ποπ- αντίληψη ότι με λιγο ήλιο, διακοπές, αγάπη και χαμόγελα, μ' εσένα στη ζωή μου όλα θα πάνε καλά...
The same as yesterday, another day's began
But there are always clouds to hide away the sun
Whatever happened to the kid that had the fun?
I don't believe it
But with a little love and understanding
With a little help and a guiding hand
With a little push in the right direction
We're gonna make it go the way we planned!
...και το να βάζεις τα προβλήματά σου σε χαριτωμένα στιχάκια έιναι ένας απόλυτα αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης τους (που κατά τη γνώμη μου μάλλον είναι, αν μη τι άλλο είναι τόσο ποιητικό) και τέλος, ότι μερικά όμορφα πράγματα είναι πολύ πολύ απλά.
Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι οι Hunky Dory υπήρξαν ποτέ. Mε χαμόγελα βγαλμένα απ' το "Μαζί" του Lukas Moodysson κι έναν ήχο που ακούγεται τόσο '60s όσο και '70s και '80s και '90s ακόμα είναι η επιτομή της ποπ - είναι σα 'να 'χουν πέσει απ' τον ουρανό - σε κάνουν να επανεξετάσεις το πόσο μαγικός μπορεί κατά τη γνώμη σου να είναι ο κόσμος.
