Return to X
Το Brighton είναι το γνωστότερο θέρετρο της Αγγλίας. Πολλοί αγανακτισμένοι Βρετανοί -κυρίως Λονδρέζοι- καταλήγουν εκεί, είτε τα καλοκαίρια, είτε τα Σαββατοκύριακα, για να ξεμπουκώσουν λίγο από την αγχωμένη καθημερινότητά τους, αν και δε νομίζω σαν τόπος ή σαν ατμόσφαιρα να απέχει πολύ από τη Λούτσα ή τα Καμένα Βούρλα. Τέλοσπάντων αυτό έχουν οι άνθρωποι και η Χαλκιδική πέφτει κομματάκι μακριά. Στην πόλη αυτή ζει και ο Ian Simmonds, που προτιμά όμως να ηχογραφεί για την Βερολινέζικη !Κ7, της οποίας τον εξοπλισμό αποκλείεται να επηρεάζει η θαλασσινή αλμύρα (λέτε γι'αυτό να έχουμε ελάχιστα καλά στούντιο στην Ελλάδα;). Νέος στη δουλειά δεν είναι, παλαιότερα όμως ηχογραφούσε κάτω από το όνομα Juryman (με ηχογραφήσεις σε διάφορες 'ψαγμένες' ή πιο απλά άγνωστες εταιρείες, ενώ πέρασε και από τη Ninja Tune), ενώ με το βαφτιστικό του αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος του μετά το πολύ καλό 'Last states of nature' του 1998, πάλι στην !Κ7.
Στο 'Return to X' o Ian Simmonds φανερώνει καθαρά τη διάθεσή του να φλερτάρει με τη jazz, που κάποιοι έσπευσαν να αποκαλέσουν dark. Την αίσθηση αυτή δεν ενισχύει τίποτα άλλο παρά τα σχεδόν αυτοσχεδιαστικά μέρη των drums που πραγματικά αποτυπώνουν μια ελεγχόμενα ελεύθερη rhythm section, απ'αυτές που ο DJ Food ή ο Amon Tobin εξαιρετικά συνάρμοσαν στις τελευταίες τους δουλειές.
Ωστόσο το πράγμα δε μένει εκεί. Οι διακριτικές λούπες, τα υπνωτικά bpm, τα space synthesizers και οι διάσπαρτες μελωδίες από πιάνο ή πνευστά επιστρέφουν τον Simmonds στο ίδιο σχεδόν Χ σημείο που πρόσφατα επισκέφθηκαν και οι Tortoise με το 'Standards' LP. Πρόκειται δηλαδή για μια χαμηλών τόνων jazz-electronica, που κουβαλά όμως και μια ambient dub αύρα, μείγμα που κανείς θα ονόμαζε και ως 'intelligent lounge'. Άλλωστε αν έχεις ασχοληθεί έστω και λίγο με το Aphex Twin-ικό IDM είναι πλέον δύσκολο να το βγάλεις από το πετσί σου. Οπότε μην περιμένετε να παίξετε το 'Return to X' στο επόμενο πάρτι σας, εκτός και αν το κάνετε μέσα στο αστεροσκοπείο, αν το αγαπημένο συγκρότημα της παρέας είναι οι Peace Orchestra, ή αν στο club που θα ανοίξετε θα ακούγεται αποκλειστικά το υλικό της G-Stone.
Επειδή όμως και οι τρείς πιθανότητες είναι αρκετά δύσκολες, τοποθετήστε το 'Return to X' στις ώρες εκείνες που η Ninja Tunes ακούγεται πολύ ψυχρή και απόλυτη ενώ η παρέα από τη Βιέννη ιδιαίτερα εύθραυστη και συγκινησιακή. Ειδικά όταν ο τελευταίος δίσκος του Jimi Tenor έχει μπει για τα καλά στη ναφθαλίνη.
