The Definitive INXS
Και τι στο καλό ήταν αυτοί οι INXS και μας ζαλίζεις τώρα με δαύτους; (ακούω ήδη το «υποψιασμένο» αναγνωστικό μας κοινό να φωνάζει!). Ένα ακόμη μάτσο Αυστραλών που έζησε για δύο φεγγάρια τη μαγεία των σταδίων, που κοίταξε για ένα φεγγάρι τον Bono και την παρέα του στα μάτια και που παρά μισό φεγγάρι πρόλαβε και να κυκλοφορήσει τρεις καλούς -αλλά προβλέψιμους- δίσκους. Πολύ περισσότερο από όλα αυτά ασφαλώς!
Οι INXS ήταν τελικά μια μπάντα από την Αυστραλία που, αγγίζοντας έστω και για μια στιγμή την κορυφή του κόσμου, πέτυχε το πολυπόθητο touch με τα υπέροχα και πάντοτε γοητευτικά «μεγάλα» και «άσχετα» ακροατήρια (και αυτό το τεκμηριωμένα αλάθητο ένστικτο τους...), έζησε το προσωπικό της medio-δράμα και αφήνοντας πίσω της τούτο εδώ το υπερπλήρες κορυφαίων στιγμών best of σε πείθει για ακόμη μια φορά περί του αυτονόητου. Τι μας χρειάζονται άραγε όλοι αυτοί οι σπουδαίοι και ολοκληρωμένοι δίσκοι που κυκλοφορούν κατά καιρούς (ή που νομίζουμε ότι είναι έτσι!). Τίποτε απολύτως, μήπως;
Το 'Definitive INXS' ανήκει στη σχολή εκείνη των best of συλλογών, που διηγούνται την ιστορία της μπάντας χωρίς χρονολογική σειρά. Με αυτόν τον τρόπο και ο ακροατής δεν διαπιστώνει σταδιακά την ωρίμανση και τα στάδια από τα οποία πέρασε το γκρουπ στη διάρκεια του χρόνου (φιλολογικό ξέρασμα, επί τόπου), αλλά και μπερδεύονται με διασκεδαστικό τρόπο οι διαφορετικού επιπέδου παραγωγές κάθε εποχής αφήνοντας ένα γλυκό ευχάριστο μπέρδεμα στο τέλος περί του ήχου των INXS. Πάντως οι INXS όντως είχαν τον δικό τους αναγνωρίσιμο ήχο, έστω και αν αυτός δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα επιλεκτικό κατ' αποκοπή δανεισμό σε στυλ και φόρμες που φορέθηκαν στη μουσική βιομηχανία σε όλη τη διάρκεια της πορείας τους και αυτοί τα οικειοποιήθηκαν άμεσα!
Σαν περαστικό χάσκει λίγο πριν τη μέση του πρώτου cd το 'Just Keep Walking'. Μεταλλίζει επικίνδυνα για να είναι new wave, και «χορεύει» αδικαιολόγητα για να αποτελέσει μια metal μετεξέλιξη του pub rock παρελθόντος της μπάντας. Και όλα αυτά επειδή ακριβώς προέρχεται από το ομώνυμο πρώτο και υπερ-μπερδεμένο ηχητικά lp των INXS, εντός του οποίου υπήρχαν αρκετές ενδείξεις για το ότι κάποτε θα γίνουν και αυτοί μεγάλοι. Πάντως πρόκειται για ένα 80ς διαμαντάκι, από αυτά που περιέργως κανείς δεν μας θυμίζει ακόμη και τώρα. Οι δύο επόμενοι δίσκοι τους στέλνονται αδικαιολογήτως αδιάβαστοι (που είναι το 'The Change' ρε;) και αισίως φτάνουμε στο δικό τους 'Achtung Baby'...
Στα 1987 το 'Kick' αντιπροσωπεύει την ιδανική εικόνα του mainstream rock των 80ς. Επικό, στυλάτο και γεμάτο ενέργεια, κάπου ανάμεσα στην χλιδάτη παρακμή των Stones και στο καλοχτενισμένο εναλλακτικό παρελθόν των U2, έτοιμο να κατακτήσει τον κόσμο, το MTV, τα γήπεδα και την νεόκοπη τάξη αστέρων (τα μοντέλα!). Με τα πέντε σπουδαία singles που βρίσκονται εδώ, με την αξεπέραστη rock 'n' roll λαγνεία του 'Need You Tonight', τον heartbreaker δυναμίτη του 'Never Tear Us Apart', το 'New Sensation' για να έχουν κάτι να τραγουδάνε πενήντα χιλιάδες άτομα από κάτω κ.λ.π. οι INXS φαίνονται να κερδίζουν στα σημεία το παιχνίδι της εποχής.
Και η νίκη γίνεται ακόμη πιο καθαρή στις μοδάτες μπλουζιές του 'X', που μέσα από τραγούδια όπως τα 'Suicide Blonde' και 'Dissapear' εδραιώνει τη θέση του Hutchence στις σελίδες της Σούπερ Κατερίνας και την εχθρική στάση των συνειδητά εναλλακτικών ροκάδων απέναντι στους INXS (Τι ωραία! Έτσι τα γουστάρω τα γκρουπ!). Κάπου εδώ θα χαθεί η μπάλα και ευτυχώς να λέμε που το 1991 πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν το ανυπέρβλητα τιτλοφορημένο 'LIVE BABY LIVE", το οποίο στέκει πλάι μόνο στα '101', 'Under A Blood Red Sky' και το live που ποτέ δεν κυκλοφόρησε στα «μεγάλα» χρόνια των REM.
Δυστυχώς -ακόμη και για μένα που ανέχομαι τα πάντα- τα επόμενα έξι χρόνια μέχρι τον θάνατο του Hutchence αποτελούν μια συνεχή αποτυχημένη προσπάθεια του γκρουπ να διατηρήσει (αρχικά) και να επανακτήσει (στη συνέχεια) την κεκτημένη του δόξα. Πάντως και αυτά τα «φθίνοντα» χρόνια προσφέρουν μια σειρά από singles που κάθε άλλο παρά πορεία παρακμής μαρτυρούν. Τραγούδια σαν τα 'Baby Don' t Cry', 'Beautiful Girl' (κυρίως), αλλά και το 'Elegantly Wasted' από το τελευταίο άλμπουμ με τον Hutchence εν ζωή... δεν γράφτηκαν τόσο εύκολα από τις μπάντες που συνηθίζουμε να λέμε ότι μεγαλούργησαν στα 90ς. Λίγες ελλείψεις εντοπίζονται και εδώ (κυρίως το 'Full Moon Dirty Hearts' παρέα με την Chrissie Hynde), ισοσταθμίζονται βέβαια από ορισμένα ψήγματα σπάνιου υλικού, εν είδη δώρου στους οπαδούς του γκρουπ. Το «νέο» τραγούδι ('Tight') ως είθισται δεν λέει και πολλά, το δεύτερο cd αντίθετα με live εκτελέσεις, εναλλακτικές μείξεις αλλά και videos σε quicktime μορφή, των ανωτέρω σουξέ του γκρουπ μια χαρά μας κάθισε.
Οι INXS θα έχουν πάντοτε υπέρ τους το γεγονός ότι μόλις τους αποδέχτηκε το κοινό, έπαψαν να είναι critically acclaimed. Θα ακολουθούνται αιωνίως από την γεροντοκορίστικη γκρίνια όσων δεν αντέχουν να βλέπουν επιτυχημένες μπάντες. Θα «ζουν» όπως ακριβώς έζησαν, στην σκιά των πραγματικά μεγάλων rock γκρουπ, που βγαίνουν σε περιοδεία και τρέμει η γη! Θα μπορούν όμως να λένε ότι εν έτει 2002 κατάφεραν να φτιάξουν ένα greatest hits άλμπουμ απείρως καλύτερο από το αντίστοιχο των U2. Και όσο και αν το πρόσφατο best of των τελευταίων προέρχεται από μια δεκαετία και μόνο, τούτο εδώ το «παράδοξο» αποτελεί ήδη ισχυρό επιχείρημα για να λατρέψετε -έστω και για πρώτη φορά- αυτούς τους παρεξηγημένους Αυστραλούς...
