Aμέσως μετά την κυκλοφορία του περσινού άλμπουμ 'Here/There', οι ISO 68 έψησαν δυο τρεις φίλους να κάνουν μερικά remix σε κομμάτια της προτίμησής τους. Tο αποτέλεσμα είναι η μικρή αυτή συλλογή από επτά μπάντες, διάρκειας μόλις 35 λεπτών.
Για τους ISO 68 είναι φρονιμότερο να μιλήσουμε στην παρουσίαση κάποιου δικού τους άλμπουμ. Στο 'Played by' πρωταγωνιστές είναι οι γνωστοί-άγνωστοι ρεμιξαδόροι που επανεξέτασαν τις συνθέσεις και σε μερικές περιπτώσεις τις ξανάγραψαν από την αρχή, δημιουργώντας καινούρια κομμάτια. Και τι κομμάτια!
Προσπαθούσα πρόσφατα να διαλέξω μέσα από το ‘Played By’ για μια homemade συλλογή και κόντεψα να το βάλω ολόκληρο. Δεν μπορώ να βρω ένα κομμάτι που να μην μου αρέσει, που να με κουράζει, που να προκαλεί την αδιαφορία μου. Όλα τους έχουν έναν ιδιαίτερο προσωπικό χαρακτήρα που τα κάνει στα αυτιά μου σπουδαία και αξιολάτρευτα. Κατ’ αρχάς το 'Stoppage Pour Adeline' του Christof Kurzmann, ένας ύμνος της ευρωπαϊκής κουλτούρας, βγαλμένο από κάποιο καμπαρέ της δεκαετίας του 1930. Xωρίζεται σε δύο ευδιάκριτα μέρη - στο πρώτο ο Kurzmann τραγουδά γαλλικά, μπροστά από μια λιτή ψηφιακή γραμμή, στο δεύτερο το ρόλο των φωνητικών αναλαμβάνει ένα πνευστό (τρομπέτα; κορνέτα; σαξόφωνο;), γλυκό και τρυφερό, που συνεχίζει με τον τρόπο του την αφήγηση. Τα υπόλοιπα δύο κομμάτια με φωνητικά, προτιμούν θηλυκές ερμηνείες. Tο 'Zwei Engel Korrigiert' των Diesel Powered Systems και το ίδιο κομμάτι από τους Conker/Conboy. Aν και δεν μοιάζουν δομικά μεταξύ τους, προέρχονται από το ίδιο θέμα και αποτελούν ισάξιες παραλλαγές, μικρο-πόπ αισθησιακές ηλεκτρονικές μετεξελίξεις του 21ου αιώνα.
Tο 'Moontrain' των Loopspool (βλέπε Michael Heilrath) είναι το πιο στεγνό, μπακουρικό, καθαρά ηλεκτρο-ηλεκτρονικό πόνημα της συλλογής, θέμα-ερπετό, γεμάτο νεύρο, πυγμή και δύναμη επιβολής. O Peter Thiessen στο σιδηροδρομικό 'Les Trains Avancent Comme Des Trains Dans La Nuit/Diffusion Capricc' φεύγει προς τον μινιμαλισμό, το αβάντ γκαρντ, την αφαίρεση και το ambient. Eπειδή κλείνει το άλμπουμ, μπορεί εσφαλμένα να ξεφύγει της προσοχής. Το ίδιο συμβαίνει με το 'Stoppages est plus' των Calexico που ανοίγει το άλμπουμ. Eίναι η πρώτη τους φορά που ακούγονται τόσο μη Aμερικανοί, τόσο Eυρωπαίοι, τόσο χαλαροί και ασύνδετοι, χτίζοντας αέρινα πάνω σε μια απλή μπασογραμμή, ένα επίμονο αλλά διακριτικό πνευστό και μερικές ακουστικές χορδές. Άφησα για το τέλος το 'Baikonur/Cosmic Bones' των βερολινέζων Masha Qrella, το πιο αγαπημένο μου θέμα από το άλμπουμ. Aπλό, αργό, βηματιστό, βασίζεται κατά κύριο λόγο στην κιθάρα (υποκειμενική κρίση: μήπως ένα διαφορετικό πετάλι θα της έδινε μεγαλύτερη στοιβαρότητα;) και στην ατμόσφαιρα που αυτή δημιουργεί. Mε αυτό το κομμάτι ξεκίνησα τη δική μου συλλογή.
Συνολικά, το 'Here/There Played By' διαθέτει στυλ, ατμόσφαιρα και επτά πολύ καλά κομμάτια. Kαθώς είναι συλλογή με remixes και οι συνθέσεις του δεν ανήκουν στους εκτελεστές, η αξιολόγησή του βασίζεται στην προηγηθείσα πρακτική "τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι..." και υπαγορεύει ότι πρόκειται για ένα δείκτη της σύγχρονης μουσικής, όπως αυτή διαμορφώνεται από την ανασύσταση της πλούσιας παράδοσης της Γηραιάς Hπείρου.