I heard myself in you

Σαν να μην πέρασε μια μέρα, που θα έλεγε και ο συμπαθής Γιώργος Δημητριάδης. Από την Creation των 80s στην Poptones σήμερα, o Alan Mc Gee ανακαλύπτει και προωθεί κιθαριστική ποπ όπως μόνο οι Άγγλοι ξέρουν να γράφουν και να παίζουν, με το λυρισμό που τους διακρίνει από την εποχή του Donovan και του Nick Drake (o oποίος αναφέρεται και στη μικρή σελίδα των January στο site της εταιρίας, σαν επιρροή υποθέτω). Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι ρίζες αυτού του λυρισμού φτάνουν ως τους τροβαδούρους του μεσαίωνα (οι Dead Can Dance έχουν πολλά να πουν σχετικά) αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας.
Το θέμα μας είναι το ντεμπούτο των January, για το οποίο δεν έχω να πώ πολλά πράγματα, μια που κύλησε επάνω μου σαν δροσερό νεράκι. Ευχάριστο, αλλά απόλυτα προβλέψιμο. Δεν ενοχλεί, αλλά ούτε προκαλεί. Όλα καλά, οι μελωδίες, η παραγωγή, η ατμόσφαιρα, το 'Eyes all mine' που είναι το single από δω μέσα είναι ωραίο, αλλά έχετε καιρό για καινούργια συγκροτήματα που δεν θα αλλάξουν τίποτα στη ζωή σας και για δίσκους που θα μπορούσαν να έχουν κυκλοφορήσει και πριν από δεκαπέντε χρόνια;

Οι January του 'I heard myself in you' είναι καταδικασμένοι να ξεχαστούν, όπως οι Loft που κυκλοφόρησαν κάπου στα τέλη των 80s - αρχές 90s το 'Once Round The Fair' που μας είχε ενθουσιάσει τότε και κάποιος υπόγειος συνειρμός τους ξανάφερε στο μυαλό μου, μετά από δέκα χρόνια λήθης, ακούγοντας τους January. Κι εκείνοι κιθαριστική ποπ έπαιζαν...