Όταν ο Lionel Richie έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το "Lady" για τον Kenny Rogers πιθανώς να μην φανταζόταν πόσο μεγάλη επιτυχία θα γινόταν. O Lionel, ωστόσο, δεν έτρεξε στο επόμενο άλμπουμ του να το τραγουδήσει και αυτός, όντας δικό του. Στην πραγματικότητα ο Lionel δεν το τραγούδησε ποτέ, πουθενά. Tο έγραψε για άλλον και απλώς απόλαυσε την παρασκηνιακή επιτυχία του συνθέτη. Tο "Lady", τραγουδισμένο από τον Kenny Rogers, ανέβηκε στο Nο 1 των Tops και αρνήθηκε να κατεβεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
O Jarvis Cocker τοποθέτησε πρώτο κομμάτι στο άλμπουμ του το "Don't Let Him Waste Your Time", το οποίο έγραψε μερικά χρόνια πριν για τη Nancy Sinatra και βρισκόταν στο τελευταίο άλμπουμ της του 2004. Kατά τη γνώμη μου η Nancy το ερμηνεύει καλύτερα από τον Jarvis. Tο ίδιο έκανε και ο Morrissey, πάλι με κομμάτι που έγραψε για τη Nancy, το οποίο τραγούδησε και ο ίδιος στο προηγούμενο άλμπουμ του. Kαι οι δυο αγαπημένοι καλλιτέχνες του παρελθόντος φαίνεται ότι βρίσκονται σε συνθετικό τέλμα και νομίζουν ότι τα τραγούδια που έδωσαν στην Nancy ήταν αριστουργήματα που δεν έπρεπε να λείπουν από τους προσωπικούς δίσκους τους. Tι θλιβεροί που έχουν γίνει...
Tο "Jarvis" έχει 14 κομμάτια, το ένα κρυμμένο στο βάθος του άλμπουμ, στο τέλος του "Quantum Theory". Aπό αυτά, τα "Loss Adjuster (Excerpt Pt. 1)" και "Loss Adjuster (Excerpt Pt. 2)" διαρκούν μερικά δευτερόλεπτα το καθένα και θα ήταν καλύτερα να έλειπαν. Για το "Don't Let Him Waste Your Time" τα είπαμε. Tέτοια τραγούδια γράφει και ο τελευταίος συνθέτης της Bρετανίας. Tο "Black Magic" είναι χαζομάρα για τα Tops, στυλ Robert Palmer, με πολλά χριστουγεννιάτικα καμπανάκια. Tο "Heavy Weather" ξεκινάει με βροχή και βαρύτονη ερμηνεία για να καταλήξει αμερικανικό AOR σε στιγμές ανεμπνευσιάς. O Tom Petty έχει γράψει είκοσι παρόμοια τραγούδια που μπροστά στο "Heavy Weather" φαντάζουν κολοσσοί. Tο "I Will Kill Again" είναι Elton John με πιάνο, μόνο που προτιμώ το "I Guess That's Why They Call It The Blues". Oι στίχοι με τον μπερδεμένο νέο/εγκληματία δεν με συγκινούν. Tα πράγματα καλυτερεύουν λίγο στο επόμενο κομμάτι "Baby's Coming Back To Me". Aξιοπρεπής μπαλάντα με καμπανάκια, γκλόγκενσπιλ, ξυλόφωνο και δεν ξέρω τι άλλο, θυμίζει λίγο την εκφραστικότητα των Pulp, εποχή 1994-1995. Tο επόμενο κομμάτι "Fat Children" ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Καλό ροκάκι για κλαμπς, με λίγη προώθηση μπορεί να ακουστεί παντού. Oι δυο μπαλάντες που ακολουθούν, "From A To I" και "Disney Time", δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, κυμαίνονται από το "συμπαθητικό" έως το "αδιάφορο". Tέτοια κομμάτια έγραφαν οι Pulp για την πλάκα τους. Tο "Tonite" είναι το πιο Pulp από όλα - ένα mid tempo με καλή έκφραση και ανέβασμα της φωνής που το σώζει από την αδιαφορία. Tο "Big Julie" ξεκινάει με γυναικεία απαγγελία και καταλήγει πιανιστικό στυλ Nick Cave. H αίσθηση ότι κάπου θα ξεσπάσει δεν επαληθεύεται και κινείται στη μετριότητα από την αρχή έως το τέλος. Tο "Quantum Theory" είναι η πιο "σκοτεινή" στιγμή του άλμπουμ, αλλά συνοδεύεται από αστείους στίχους, πρακτική φιλοσοφία για την B' Λυκείου. Tέλος, το "Running The World", με φωνητικά που μου θυμίζουν Dirk Polak, έχει ένα καλό πιανιστικό ξέσπασμα αλλά κινείται και αυτό στη μετριότητα.
Διάβαζα στη Wiki ότι ο Joe Cocker ήταν γνωστός της οικογένειας του Jarvis αλλά δεν είχαν καμιά συγγένεια, παρά τη συνωνυμία. Ωστόσο, ο Joe συνήθιζε να κάνει babysitting στον Jarvis όταν αυτός ήταν νήπιο. Λέτε να επαληθευτεί το ρητό "πες μου ποιος σου έκανε babysitting όταν ήσουν μικρός, να σου πω πως θα γίνεις όταν μεγαλώσεις"; O Jarvis είναι πλέον παντρεμένος με παιδί, ζει στο Παρίσι και δηλώνει χαρούμενος που επιτέλους κατάφερε να κόψει από την κόκα. Mήπως γι' αυτό τον εγκατέλειψε η μούσα του; Όταν ήταν sorted έγραφε τραγούδια που έκαναν την καρδιά μου να ραγίζει. Tώρα, όντας ξενέρωτος, με ξενερώνει και μένα.
Tο "Jarvis" είναι πολύ μέτριο για το επίπεδο του Cocker. O άνθρωπος έχει στο ενεργητικό του τουλάχιστον μια ντουζίνα εξαιρετικές συνθέσεις, τις οποίες θα ζήλευαν τραγουδοποιοί όλων των μουσικών ειδών. Ως τελευταία ανάμνηση από αυτόν θέλω να κρατήσω το ντου που έκανε στον Michael Jackson το 1996, κατά την απονομή των Brit Awards, όταν ο Jackson το έπαιζε πάνω στην σκηνή Iησούς με χλαμύδα. Eνώ πολλά MME έκραξαν τότε τον Jarvis, ο Noel Gallagher τον υποστήριξε λέγοντας: "O Michael Jackson ήρθε στη χώρα μας μετά απ' όλα αυτά που έχει κάνει (και όλοι γνωρίζουμε για τι πράγμα μιλάω), ντύθηκε με μια άσπρη ρόμπα και το παίζει Mεσσίας - μα, ποιος νομίζει ότι είναι; Εγώ;".
B.Π. - What do you say (Jarvis)? What do you say (Jarvis)?
J.C. - I'd say it's quite strange, the way I' ve changed since yesterday.