Songs to no one 1991-1992
Η rock μυθολογία είναι γεμάτη από τραγικές φιγούρες, τρέφοντας και τρεφόμενη από τις ιδιαιτερότητες του αυτοκαταστροφικού του χαρακτήρα τους. Στην περίπτωση των Tim και Jeff Buckley όμως, είναι η σχέση αίματος (πατέρα και γιου) που προσδίδει στην ενδόμυχη τραγικότητά της και άλλες, επιπλέον διαστάσεις.
Ο Jeff Buckley γεννήθηκε το 1966 στο Orange County της California. Ήταν ο μόνος καρπός του σύντομου γάμου του Tim Buckley και της Mary Guibert. Όταν ήρθε στον κόσμο, το ανδρόγυνο είχε ήδη χωρίσει και λέγεται πως μέχρι τον θάνατο του Tim Buckley από overdose το 1975 πατέρας και γιος συναντήθηκαν μετρημένες φορές (η Mary Guibert σε παλιότερη συνέντευξή της είχε πει πως η ίδια δεν είχε καν παραβρεθεί στην κηδεία!).
Ο θάνατος καραδόκησε για τον γιο Buckley τον Μάη του 1997 στο Memphis. Πνίγηκε ενώ κολυμπούσε στον ποταμό Mississippi - ένα στοιχειακό σύμβολο του blues που ο Jeff Buckley αγάπησε προσηλωμένα. Το σώμα του βρέθηκε σχεδόν μια βδομάδα μετά. Είχε περάσει τα τριάντα του χρόνια, αλλά δεν έκλεισε ποτέ τα τριανταένα (μόλις λίγα περισσότερα από τον πατέρα του). Και ακολουθώντας την αύρα του ονόματος, είχε ήδη ξεκινήσει την προσωπική του μουσική πορεία στις αρχές των nineties, προβάλλοντας, τι άλλο, την βαθιά, εκφραστική φωνή του, ένα χάρισμα με απεριόριστες δυνατότητες και ραγισμένη χροιά. Όπως πολυπλεύρως ανακαλύψαμε μετά θάνατον από την πληθώρα του υλικού που κυκλοφόρησε για να συμπληρώσει το μόλις ένα επίσημο studio album που πρόλαβε να γράψει όντας εν ζωή - το 'Grace' (στην Columbia το 1994).
Το 'Songs To No One 1991-1992' συγκεντρώνει σε μια ώρα υλικό από την συνεργασία του με τον κιθαριστή Gary Lucas (πρώην Captain Beefheart), η οποία ακολούθησε την μετεγκατάστασή του στη Νέα Υόρκη, μαζί με παραλειπόμενα από την εμπλοκή του με διάφορα μέλη της εκεί τοπικής σκηνής, κυρίως σε ζωντανές εμφανίσεις. Ένα μέρος από αυτά τα τραγούδια είχε ηχογραφηθεί σε DAT στο διαμέρισμα του Gary Lucas μόνον από τους δυο τους, τους μήνες από τον Οκτώβρη του 1991 έως τον Απρίλη του 1992. Τις πρωτότυπες κασέτες έδωσε ο ίδιος ο Gary Lucas στη μητέρα του Mary Guibert, η οποία είχε να ξεπεράσει το βαρύ 'not for public ears' που είχε γράψει πάνω τους ο αποθανόν. Την γενικότερη επιμέλεια της παρούσας κυκλοφορίας ανέλαβε ο γνωστός παραγωγός Hal Willner. Εξάλλου αυτός ήταν που είχε διοργανώσει το tribute concert στον Tim Buckley στην St. Ann's Church του Brooklyn τον Απρίλη του 1991, όπου η εκεί εμφάνιση του νεαρού Jeff Buckley (ερμήνευσε ζωντανά τα 'I Never Asked To Be Your Mountain' και 'Once I Was' του πατέρα του) έμεινε ιστορική. Ανάμεσα στο κοινό ήταν ο Gary Lucas, αλλά και η σύντροφός του έκτοτε Rebecca Moore. Σε εκείνο το συμβάν βρίσκεται και η απαρχή της γνωριμίας των δύο συντελεστών του παρόντος cd, το οποίο κυκλοφορεί από το εναλλακτικό δισκογραφικό label της Knitting Factory Records.
Η πλειοψηφία των έντεκα συνθέσεων που περιέχονται εδώ είναι ανέκδοτες και περικλείουν όλες τις πτυχές της ισχυρής προσωπικότητας του Jeff Buckley, ακόμα και μερικές άγνωστες. Όπως στο αργόσυρτο, τελετουργικό εναρκτήριο 'Hymn a l' Amour' όπου φαίνονται οι επιρροές του από τον Nusrat Fateh Ali Khan και παρόλα τα 11' 30'' της διάρκειάς του λέγεται ότι ο Hal Willner το ''περιόρισε'' σχεδόν στο ένα τρίτο της εκτέλεσης που βρέθηκε στις κασέτες. Ή στο σπουδαίο 'She Is Free' όπου συμμετέχουν άπαντες οι πέντε Sex Mob.
Στον αντίποδα, στα τρία κομμάτια ['Satisfied Mind', 'Cruel' και 'Malign Fiesta (No Soul)] από το κονσέρτο στο Knitting Factory club στις 22/3/1992 (και με ταυτόχρονη μετάδοση στο τοπικό WFMU radio) καταδεικνύονται σαφέστατα κάποιοι heavy blues-rock δρόμοι, κοντά στην κατά Led Zeppelin θεώρηση. Συμπληρώστε και την πολύ καλή studio demo εκτέλεση του θαυμάσιου 'Grace', καθώς και την ακουστική, επίσης ζωντανή, εκτέλεση του ίδιου στο κλείσιμο (με την αλά Bob Dylan φυσαρμόνικα).
Όσο και αν ο κόσμος του Jeff Buckley ήταν αυτός ενός ανολοκλήρωτου rock ειδώλου, περιορισμένος σε μια θεματολογία τόσο κλασική που δεν ανέδειξε φρεσκάδα και νέες ιδέες, το ταλέντο και η δυναμικότητα αυτού του αδικοχαμένου σύγχρονου τροβαδούρου είναι φύση αδύνατον να κρυφτούν και πολύ περισσότερο να παρερμηνευτούν. Ίσως γι' αυτό αν και η έκδοση του 'Songs To No One 1991-1992' εντάσσεται σε όλες αυτές που τίθενται εξαρχής σε αμφισβήτηση, τουλάχιστον ως προς την αξιότητα και τους σκοπούς, τελικώς το κρατούμε ως ένα rock album απλοϊκά περιεκτικό και προσεγμένο στις πικρές του αναμνήσεις.
