The audacity of hype
Η "Ιατρική του Γκουαντάναμο", εκτός από το καινούργιο γκρουπ του Τζέλο Μπιάφρα, είναι και το καλύτερο ιατρικής κλάσης όνομα μουσικού συγκροτήματος μετά την "Υστερεκτομή της Barbie" (Έλληνες, γιατροί, εδώ) που κυκλοφορεί τελευταία. Τι άλλο είναι;
Είναι ένας λόγος να ασχοληθεί κανείς με τον Μπιάφρα, ο οποίος δικαιωματικά πλέον κατέχει την ισόβια θέση του γενικού γραμματέα, υπο-κομαντάντε, συντονιστή πολιτικού γραφείου, μέλους ανοιχτής συνέλευσης του ροκ εντ ρολ με πολιτικό στίχο. Ο Μπιάφρα γενικώς, δεν φοβήθηκε ποτέ τη μουσική. Υπήρξε παντού ίδιος, από τους προβοκάτορες της κοινωνικής κανονικότητας και ομοιομορφίας, Dead Kennedys, μέχρι τις μέρες της συνεργασίας του με νεότερους όπως οι Melvins και νεότατους (στην ιστορία της μουσικής, όχι κατ' ανάγκη στην ηλικία), όπως οι GSoM. Ούτε η μουσική άλλαζε τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Ειδικά την τελευταία δεκαετία, είτε με την υποστήριξη των Melvins, είτε τώρα με τους γιατρούς από το κατεχόμενο κομμάτι της Κούβας, ο Μπιάφρα τραγουδάει τα μανιφέστα του με αρκετά "κρυπτομεταλλικά" ριφ στο παρασκήνιο, από εκείνα όμως που δεν ξενίζουν ιδιαίτερα. Οι GsoM δεν είναι παιδάκια, είναι ψημένοι 40φεύγα ροκάδες με κάμποσα ένσημα σε μπάντες όπως οι Faith no More και αλλού. Μην περιμένετε όμως και θαύματα. Ο δίσκος του ομογενή μπιαφρέζου, μουσικά είναι σαν γιαπωνέζικο αυτοκίνητο πόλης: Δεν βγάζει βλάβες, δε σε εκπλήσσει κιόλας.
Οι στίχοι όμως, είναι η ευλογία όσων ζουν με την αγωνία μην και αποφασίσει μια μέρα ο Τζέλο να το βουλώσει πριν καν προλάβουν να μεταφέρουν εκλογικά δικαιώματα στην Καλιφόρνια για να τον ψηφίσουν για κυβερνήτη. Τα "θαύματα" του καπιταλισμού περνάνε από γενεές δεκατέσσερις, με τον Μπιάφρα να διαβάζει 16σέλιδη προκήρυξη κατά των πολιτικών που προάγουν την ανεργία, τους αναλώσιμους εργαζόμενους, τον καταναλωτισμό ως ψυχαναλυτική διέξοδο στην καθημερινότητα, το σύγχρονο ιμπεριαλισμό, την εκπαιδευτική βιομηχανία διδακτορικών (!), τα πάντα. Electronic Plantation, Three Strikes και Clean as a thistle, που είναι και η απάντηση στην εκλογή Ομπάμα, οδηγούν με χέρι στιβαρό το εγχείρημα της μπάντας, στη νέα δεκαετία.
Τι κάνει λοιπόν ο Τζέλο Μπιάφρα; Εκμεταλλεύεται την πέραση που έχει σε "αγύριστα κεφάλια", "μηδενιστές" και "παλαιοκομματικούς" λέγοντας τα ίδια και τα ίδια τριάντα χρόνια τώρα; Μπορεί κάποιος να το πει και έτσι. Από την άλλη όμως, πότε άλλαξε ο καπιταλισμός και δεν το μάθαμε;
