Rabbit fur coat
Όταν αρκετούς μήνες πριν διέρρευσε σε blogs αρχικά και μουσικά websites αργότερα ότι η Jenny Lewis άφηνε στην άκρη τους Rilo Kiley για να ηχογραφήσει το πρώτο της σόλο album και μάλιστα πατώντας στα χνάρια της white soul της Dusty οι απανταχού yupsters, και δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω, αρχίσαμε την αντίστροφη μέτρηση. Τι κι αν μας την βγήκε από την γωνία η Chan Marshall με το απροσδόκητο "The Greatest", η κουκλίτσα Jenny, επισήμως και Miss Indie Rock Hottie 2005 σύμφωνα με εγκυρότατη μπλογκοψηφοφορία στο σεβάσμιο Stereogum, μονοπώλησε το ενδιαφέρον.
Τα τραγούδια άρχισαν να διαρρέουν στα απανταχού mp3 blogs, οι promo-φωτογραφίες της κοκκινομάλλας 28χρονης δεσποινίδος, και πρώην child movie-star, κόσμησαν ουκ ολίγες σελίδες, ενώ και τα δύο σε συνδυασμό λειτούργησαν ως βοηθήματα για πολλαπλές εκσπερματώσεις ευαίσθητων κολεγιόπαιδων. Ωραίες στιγμές για να θυμόμαστε!
Όταν βέβαια όμως έρχεται τώρα στα χέρια μου το δισκάκι της Jenny Lewis, ταυτόχρονα με αυτό της Cat Power, οι συγκρίσεις μοιάζουν να είναι αναπόφευκτες. Όμως με μεγαλειώδη ντρίμπλα που μαγεύει την εξέδρα ξεφεύγω και αφήνω την Chan Marshall να συνεχίζει απτόητη την δεδομένη αξιοθαύμαστη πορεία της και γλυκοκοιτάζω την Jenny που στέκεται ανάμεσα στις δίδυμες αδερφές Watson.
Ποιες είναι αυτές οι δίδυμες όμως; Μα ίσως αυτές που κάνουν το "Rabbit Fur Coat" το μικρό διαμαντάκι που είναι, χωρίς να παραβλέπουμε και να μειώνουμε στο ελάχιστο φυσικά την Jenny. Οι gospel τραγουδίστριες από το Kentucky αφήνουν την σφραγίδα τους στο δισκάκι από το a capella εισαγωγικό "Run Devil Run" και ξεδιπλώνονται όμορφα και ωραία με χαρακτηριστική άνεση δίπλα στην γλυκιά αλλά, ας είμαστε και σοβαροί, περιορισμένων δυνατοτήτων φωνή της Lewis για τα δεδομένα του εγχειρήματος.
Ξεχάσαμε ποιο είναι το εγχείρημα; Μα είπαμε, να αφήσει στην άκρη το indie γλυκό της βασίλειο στο Los Angeles και να μεταφερθεί στο Memphis της Dusty. Στην πορεία, σαν καλή κοπέλα κάνει βέβαια μία στάση και στο Nashville και φοράει το καπέλο της Lucinda και συνεχίζει με τις δίδυμες από το Kentucky αγκαλιά. Pedal-steel, σκουπάκια και ακουστικές κιθάρες, αρμονίες και μελωδίες, όλα στην υπηρεσία της Lewis για να μεταφέρει τις μικρές της ιστορίες αγάπης, πονεμένες και μοναχικές, γεμάτες αναπάντητα ερωτηματικά, αλλά ποτέ καταθλιπτικές και σκοτεινές.
Το "Rabbit Fur Coat" καταλήγει να είναι μία Bittersweet Symphony, θα λέγαμε, με σολίστ και πρωταγωνίστρια μία κοπέλα από την καρδιά της indie δισκογραφίας που μεγαλώνει και μαθαίνει ακούγοντας τις μεγάλες του παρελθόντος, και μαέστρο, για να μην ξεχνιόμαστε, τον Mike Moggis.
Όλα αυτά κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των τριών σπουδαίων σωματοφυλάκων της, M. Ward, Ben Gibbard και Conor Oberst. Το γεγονός βέβαια ότι οι τρεις τους συνοδεύουν την Jenny Lewis, στην μοναδική διασκευή του album, το "Handle With Care", ως άλλοι Traveling Wilbury της γενιάς μας, δεν (;) το παρεξηγούμε διότι πιάνουμε την ειρωνεία και το indie in-joke της παρέας.
Παρ' όλα αυτά, εάν ο Μπάμπης βαθμολόγησε μόνο με 7.5 το "The Greatest", παραπάνω δεν μπορώ να βάλω...
Links
