Αυτό που βλέπουν τα μάτια μου είναι η αλήθεια; Μήπως η πραγματικότητα είναι αλλού;
Η θλιβερή ειρωνεία της αγάπης είναι ότι ελάχιστα την βιώνεις, αν κι την ονειρεύεσαι νύχτα και μέρα.
Τίποτα δεν είναι πιο όμορφο, από ένα όμορφο κορίτσι που σκάβει στο χώμα μια τρύπα σε σχήμα καρδιάς.
Τώρα η ελπίδα είναι απατηλή και γι' αυτό είμαι κολλημένος στην γωνία των οδών «Μπερδεμένος και Ανήξερος».
Και είναι καλύτερα για σένα αν καταλάβεις ότι η ελευθερία είναι μια ηλίθια προκατάληψη, γιατί στη λεωφόρο της ζωής ταξιδεύεις στα τυφλά.
Ο JIM WHITE είναι χαρακτηριστικό δείγμα πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη. Έχει δηλώσει στην εφορία ότι δούλεψε σαν επαγγελματίας surfer (sic), μοντέλο σε επιδείξεις μόδας και πρόσφατα μουσικός. Μάλιστα για το τελευταίο, τον έπεισε ένας φίλος του ο οποίος επέμενε να ηχογραφήσει τα τραγούδια του και να τα στείλει σε εταιρεία. Αυτό μάλιστα συνέβη όταν η υπόθεση μουσική για τον WHITE είχε αρχίσει να απομακρύνεται στον μελαγχολικό ορίζοντα, καθώς σε ένα ατύχημα είχε σπάσει το χέρι του και η σχέση του με την κιθάρα γινόταν απαγορευτική.
Η LUAKA BOP, του ιδιοφυούς DAVID BYRNE, ανταποκρίθηκε θετικά στην κασέτα που ταχυδρόμησε και έτσι το 1997 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο «WRONG-EYED JESUS». Ακολούθησε το «NO SUCH PLACE», η φετινή του κατάθεση, που ξεδίπλωσε το ιδιόμορφο μουσικό του στυλ. Βρίσκεται μεταξύ country, folk-rock και ψυχεδέλειας, έχοντας σχεδόν πάντα την ψιθυριστή φωνή σε πρώτο πλάνο, ενώ στο οργανικό τοπίο που βρίσκεται λίγο πιο πίσω, επικρατεί μια απίστευτη κινητικότητα. Πρέπει να αφιερώσεις μια ακρόαση αποκλειστικά στα θέματα που στήνουν οι ακουστικές και λοιπές κιθάρες, το μπάντζο, το μαντολίνο (καμία σχέση μ' αυτό του Κορέλι), τα κρουστά, το ακορντεόν και τα πλήκτρα, για να ανακαλύψεις την μαγεία της λεπτομέρειας. Οι φωνητικές μελωδίες, άλλοτε απλές και αβαρείς και άλλοτε δαιδαλώδεις και ογκώδεις μοιάζουν να γλιστράνε έξω από το χρονικό πλαίσιο της κάθε σύνθεσης και να διαχέονται στο επόμενο track. Ο ρυθμός ποτέ δεν ανεβαίνει πάνω από mid-tempo, ενισχύοντας την διάσπαρτη μελαγχολία που γεννούν οι δυνατοί στίχοι (βλέπε στην αρχή). Τα θέματα τους είναι τα βιώματα ενός πονεμένου περιπλανώμενου στην ερημική ταπεινή αμερικάνικη ενδοχώρα, η αγωνία του για υπαρξιακές απαντήσεις και η σχέση του με τον Θεό.
Το μειονέκτημα -με τα σημερινά δεδομένα- ίσως του «NO SUCH PLACE» είναι το ότι προβάλλει λίαν απαιτητικό: Απαιτεί την προσοχή σου και τον χρόνο σου. Αν του τα διαθέσεις θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος.