Bell trove spools

Αφού ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην Θεωρητική Φυσική στο Imperial College το 1977, ο γεννημένος στο Μπράιτον John Butcher εγκατέλειψε την ακαδημαϊκή καριέρα και αφιερώθηκε στην μεγάλη του αγάπη: το σαξόφωνο, το σοπράνο και το τενόρο. Το βιογραφικό του αναφέρει ότι αρχικά ασχολήθηκε με την συμβατική jazz και δεν έβλεπε με καλό μάτι τον αυτοσχεδιασμό. Όλα αυτά πολύ γρήγορα άλλαξαν, όταν αποφάσισε να εφαρμόσει τις βασικές αρχές της φυσικής, που τόσα χρόνια είχε ερευνήσει, πάνω στον ήχο που μπορεί να παράγει το σαξόφωνο. Το πόσο προχώρησε είναι θέμα προς συζήτηση. Κάποιοι τον συγκρίνουν με τον John Coltrane, τον Albert Ayler και τον Pharoah Sanders σε πρωτοπορία και εφευρετικότητα. Ο ίδιος το μόνο που έκανε ήταν να μελετήσει την επιρροή που έχει η παραμικρή αλλαγή στην κίνηση του αέρα μέσα στο σαξόφωνο στον τελικό ήχο που φτάνει στα αυτιά του ακροατή, σε συνάρτηση πάντα με τον χώρο μέσα στον οποίο πραγματοποιείται το εγχείρημα.

Μιλώντας για ακροατή και χώρο, οι συνθέσεις του Bell Trove Spools είναι ηχογραφημένες σε δυο διαφορετικά venues, το Richmond Hall, μια γκαλερί τέχνης στο Χιούστον που φιλοξενεί την συλλογή του μινιμαλιστή Dan Flavin, παρουσία κοινού, και στο μαρμάρινο Issue Project Room του Μπρούκλυν, απουσία κοινού. Στην πρώτη περίπτωση παίζει σοπράνο και στη δεύτερη τενόρο σαξόφωνο.

Λίγα μπορούν να ειπωθούν επιπλέον. Έχουμε τον John Butcher με ένα σαξόφωνο να παίζει για τον εαυτό του ή για μερικούς εκλεκτικούς. Το τι ακριβώς παίζει είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια. Το βέβαιο είναι ότι δεν παίζει ούτε όπως ο Γιώργος Κατσαρός αλλά ούτε και όπως ο John Zorn. Συνήθως φυσά έντονα και σε μικρά χρονικά διαστήματα έχει παίξει πολλές νότες. Σε κάποια σημεία νομίζεις ότι ακούς πουλιά να κελαηδάνε. Σε άλλα σημεία είναι σαν να ακούς νερό να τρέχει. Σε κάποια σημεία ακούς τροχούς να σβουρίζουν στο κεφάλι σου. Σε άλλα σημεία νομίζεις ότι ακούς κρουστά. Σε κάποια σημεία πιστεύεις ότι ακούς πειραματικά έργα του John Cage. Σε άλλα σημεία παίρνεις όρκο ότι δεν ακούς σαξόφωνο. Σε κάποια σημεία νομίζεις ότι ακούς τρομπέτα. Σε άλλα σημεία ακούς καράβια να σφυρίζουν. Σε κάποια άλλα δεν ακούς τίποτα απολύτως.

Ποια μέρη ξεχωρίζω; Όλα. Από την πρώτη έως την τελευταία νότα δεν υπάρχει ούτε μια περιττή στιγμή. A Place To Start, Padded Shadow, Willow Shiver, Perfume Screech, Unspeakable Damage, First Dart, Second Dart, Third Dart, Fourth Dart, Egg, όλες οι συνθέσεις είναι μοναδικές και ανεπανάληπτες. Και επειδή δεν υπάρχουν ούτε στίχοι να σας τραγουδήσω, ούτε μελωδίες να σας σιγοσφυρίξω, ακούστε μόνοι σας και αποφασίστε αν η συγκεκριμένη μουσική είναι του γούστου σας.