Ο Jori Hulkkonen είναι μια περίεργη περίπτωση. Φινλανδός, ανήκει στον κατάλογο της F Communications του υπέρτατου Laurent Garnier. Τον βαφτίσανε electroklash για να τον πουλήσουν καλύτερα (φιλαράκι γαρ του Tiga) ενώ του πήγαινε πιο πολύ η funk πλευρά της house, και τώρα που η τσιχλόφουσκα του electroklash πήγε περίπατο (ακόμα και οι Fischerspooner εγκατέλειψαν) ο ίδιος ηλέκτρισε τον ήχο του. Μπερδεύτηκες;
Αν σκεφτούμε ότι στο Βορρά ο ήλιος βγαίνει σπάνια, οι άνθρωποι είναι μετρημένοι, δεν πίνουν (αλκοόλ), δεν καπνίζουν (τσιγάρα περιπτέρου), αλλά αυτοκτονούν πολύ, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι βόρειες χώρες είναι η φυσική πατρίδα του avant-garde ορθολογισμού, του μαθηματικού minimal και του ατέλειωτου πειραματισμού. Οι ήχοι τους είναι κοφτοί και διαυγείς, σαφείς και λίγο βαρεμένοι, κάθε τόσο ανανεώνονται στ'αλήθεια.
Σ'αυτόν το συρφετό κόλλάει με το Dualizm το ταλέντο του ο Jori Hulkkonen. Τα πολλά beat απουσιάζουν, όσα είναι παρόντα πιο πολύ σε υπνωτίζουν παρά σου δίνουν αφορμή να χορέψεις, οι μελωδίες στέκονται μόνες τους και τα bleeps δίνουν και παίρνουν. Αν άκουγα το "When No one is watching we are Invisible" και δεν έβλεπα το εξώφυλλο με τα χιόνια μάλλον δεν θα καταλάβαινα ότι ο Jori είναι Βορειοευρωπαίος (εκτός αν μου λέγανε το όνομά του). Αν άκουγα το "Dualizm" θα μου φαινόταν αυτονόητο.
Το "Dualizm" είναι η πιο κλειστοφοβική δουλειά του, που τον βγάζει από το lobby των εργατών του dancefloor, και τον εισάγει στην κλειστή λίγκα της πειραματικής μουσικής, εύθραυστων ήχων, με κοινό αυτούς που πιο πολύ ακούν παρά χορεύουν. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό. Βρίσκω και τα δύο 'κοινά' αρκετά δήθεν.
Δήθεν δε βρίσκω το δίσκο όμως. Τον βρίσκω καλοφτιαγμένο, με όμορφα beats, με καλοστημένα synths, με φαντάσματα του παρελθόντος τριγύρω, που δεν καπελώνουν τη μουσική όμως (άκου το Lo-Fiction και θα με θυμηθείς). Ένα όμορφο ταξίδι στα βόρεια, στα μέρη του Jori, εκεί που ο ήλιος μοιάζει με λάμπα χαμηλής κατανάλωσης και φωτίζει τις χιονισμένες κορυφές, ίσα να κάνει το χιόνι να φωσφορίζει (μα τι γράφω επιτέλους, έξω έχει 35 βαθμούς!).
Άραγε φέτος που θα γνωρίσει το ελληνικό καλοκαίρι (2 Ιουλίου στο Synch), θα φωτίσει ξανά τη μουσική του;