...plays the Kassetteninstrument
Από αβίαστα πρωτότυπους χαρακτηρισμούς που έχουν μείνει διαθέσιμοι για να σε θυμούνται σύγχρονοι και επερχόμενοι το ‘’tape artist’’ είναι μια χαρά. Περί του Κlosowski o λόγος, o οποίος ως τώρα ήταν γνωστός για το και-αν-είμαι-avant-μη με φοβάσαι – δεν το κάνω επίτηδες ‘Hometaping is Killing Music’ και μίας ανάλογης λογικής κυκλοφορία τον επαναφέρει στο προσκήνιο. Σήμερα παιδιά θα μάθουμε για τη στιγμή που ο φίλος δημιούργησε το δικό του όργανο, και πάντοτε είναι καλύτερη ιδέα για τους μουσικούς να δημιουργούν όργανα από δισκογραφικές.
Κassetteninstrument, λοιπόν και όπως θα έλεγε ο Μανόλο, έτσι μας το είπαν έτσι σας το λέμε. Πώς το φτιάχνουμε; Για αρχή παίρνουμε οχτώ Sony γουόκμαν – δεν έχω ιδέα αν γίνεται και με εφτά ή με εννιά, εγώ τα γουόκμαν τα είχα για να ακούω τα Use Your Illusion. Ελέγχουμε τους ήχους με στοιχειώδη εφέ, βασικό drum machine, mute, start/stop και πορευόμαστε. Οι ηχογραφήσεις προέρχονται από το 1982-84 και ενώ μάλλον δύσκολα θα φτάσουν το επίπεδο της απήχησης του Hometaping, μας δίνουν μια οριακά πιο ανεπεξέργαστη εκδοχή των πειραμάτων του Koslowski και με σχετική προσοχή τοποθετούνται ευκολότερα και στα συμφραζόμενα της σκέψης του.
Δε θα μπούμε σε πειρασμό να μιλήσουμε για proto-sampling και ένα ακόμη χαμένο επεισόδιο της DIY πρωτοπορίας του underground των 80s που βρίσκει το δρόμο του προς τις ζωές μας. Ο συνδυασμός κακοφωνίας και ανεπιτήδευτης εξερεύνησης περισσότερο από μια πρωτόλεια εκδοχή του bedroom geek, μας δείχνει τον καλλιτέχνη τόσο ως διανοητικό λαθρεπιβάτη του πανκ ήθους όσο και έναν από τους πιο ειλικρινείς μετόχους του. Η πρόσθεση κάθε λούπας και η οριακή τοποθέτηση κάθε στιγμής στα σύνορα take-outtake-track (;) είναι στις καλύτερες στιγμές της ακρόασης το ιδανικό σχήμα για να ξετυλιχτεί το όποιο όραμα του Klosowski και στις χειρότερες απλώς το τίμημα για να μπούμε στον πειρασμό να συνδέσουμε τα όσα ακούμε με πιο γνωστά μας σχήματα. Yπάρχει αρκετό και καλό ''ένστικτο'' στους ήχους και αυτό συχνά σώζει το αποτέλεσμα.
Τίποτε, λοιπόν, πραγματικά πρωτοπόρο ακόμη και για τα early 80s και τίποτε που με λίγη προσπάθεια δεν μπορούμε να κολλήσουμε στη μεγάλη εικόνα μέσα από την οποία θα περάσουν Τhrobbing Gristle, Art Of Noise, dub πρωτοπόροι και minimal wave πισωγυρίσματα. Αυτό, όμως, είναι και η δύναμη του άλμπουμ. ‘Deutscher Zoo’, ‘Loop 1’, ‘Wake up wake up’ είναι στιγμές που μπορείς να τις φανταστείς είτε όπως είναι, είτε πιο δουλεμένες, να γίνονται τμήματα psych έκρηξης, κορυφώσεις στο indie dancefloor και όπως αλλιώς τις τραβάει η όρεξή σου. Ο ανύποπτος χρόνος ηχογράφησης και η τόσο-όσο παρέμβαση στο οργανωμένο χάος του υλικού κάνουν το αποτέλεσμα, αν όχι πάντα ικανοποιητικό, δεκτικό στην απροκατάληπτη κρίση. Το ψιλοαφρικανικό φίλινγκ των κρουστών για παράδειγμα σου δίνει την ευκαιρία για μια φορά να το απολαύσεις, χωρίς τον κυνικό μέσα σου να ψάχνει το εύκολο cultural appropriation.
Δεν ξέρουμε αν θα μας απασχολήσει ξανά το παρελθόν του Koslowski και αν πρέπει να πούμε κάτι οριστικά, αυτό είναι ‘nice job’. Η κατάταξη του υλικού στην αλυσίδα της esoterica των 80s είναι τόσο μάταιη όσο και η κριτική στο ασυνεχές του αποτελέσματος. Κάπου μέσα στη μηδενική πραγματική πρωτοπορία των ήχων κρύβεται περισσότερη πρωτοτυπία από όση ονειρεύτηκαν ποτέ οι Μatmos.
