Graduation
"Αγαπημένο μου ημερολόγιο, το όνομά του είναι Jay-Z, ή Hova, ή Jigga Man. Τον σκέφτομαι συνέχεια, μου έχει σημαδέψει τη ζωή, τον μισώ και τον αγαπώ συγχρόνως. Τα χρωστάω όλα σε Αυτόν και στην καλή του εταιρία, τη Roc-a-fella. Στο πρώτο μου album είχα γράψει ένα τραγούδι για τον Ιησού, στο προηγούμενο ένα για τη μάνα μου. Σε αυτό, το τελευταίο της τριλογίας μου, αισθάνθηκα έτοιμος να γράψω ένα και για αυτόν (το επικό και ελεγειακό Big Brother). Ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και το θαυμασμό μου απέναντί του.
Μίλησα βέβαια και για πολλά άλλα θέματα που με απασχολούν όπως το ότι είμαι ο καλύτερος ever (Champion, Glory), και ότι θέλω να πάω με όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες γίνεται (Drunk and hot girls). Α, να μην ξεχάσω και την πίστη μου για το Θεό (Can't tell me nothing). Είμαι αρκετά θεοσεβούμενο άτομο, αν και καμιά φορά ξεφεύγω λιγάκι...
Για άλλη μια φορά εξέπληξα τους πάντες, ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό. Συνδύασα soul, rock, hip hop, ακόμα και trip hop στοιχεία. Tα beats μου είναι ακόμα πιο κοφτά και καλογυαλισμένα και τα rhymes μου όπως πάντα σπάνε κόκκαλα. Διατήρησα τις αρχικές επιρροές μου (A Tribe Called Quest, Nas, Prince, τα άπαντα της soul) προσθέτοντας και νέα στοιχεία. Έχω σαμπλάρει Daft Punκ, Laura Nyro, Elton John, ακόμα και Can και κατάφερα να τους αφομοιώσω στον ήχο μου. Helloo! Ποιoς μπορεί να συγκριθεί μαζί μου, πες μου καλό μου ημερολόγιο, υπάρχει καλύτερος από μένα; Ακόμα και τον Chris Martin κάλεσα και γράψαμε μαζί το πιο groovy τραγούδι που δεν πρόκειται να ξαναγράψει ποτέ, φόρος τιμής στην πόλη-φτωχομάνα μου, το Chicago. Τα πάρε δώσε με τους rock stars τα είχα αρχίσει όταν ανταλλάσσαμε φιλοφρονήσεις με τους Franz Ferdinand, μήπως και καταφέρουμε να διευρύνουμε το αγοραστικό μας κοινό (τώρα πλέον λέω καλά λόγια για άλλα ονόματα με μεγαλύτερο hype). To όνειρό μου άλλωστε, όπως δήλωσα και στο Paste, είναι να γεμίζω στάδια σε όλο τον κόσμο, όπως κάνουν οι U2 και οι Rolling Stones ή όπως έκανε παλιότερα ο Jackson. Στην Αμερική και την Αγγλία τα καταφέρνω πολύ καλά. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, όμως, ο 50 Cent είναι ακόμα πιο δημοφιλής. Στον επόμενο δίσκο αν συνεργαστώ με George Michael ή με Reamon και ρίξω λίγο τα στάνταρτ μου, θα με μάθουν και εκεί.
Τι να κάνω, τόσα χρόνια προσπαθούσα, τόσα χρόνια με είχαν στη γωνία να περιμένω και δούλευα προσφέροντας σε άλλους δόξα και χρήμα χωρίς αντίκρισμα. Αν είχα ξεκινήσει ως σόλο καλλιτέχνης και όχι ως παραγωγός, θα είχα τώρα τις διπλάσιες επιτυχίες. Μου 'λεγαν όλοι ότι δεν είμαι ικανός MC και ότι δε θα πουλήσω. Πράγματι, δεν έχω και πολλά κοινά με τους υπόλοιπους rappers. Πριν ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική ούτε gangster ήμουν, ούτε ναρκωτικά ντίλαρα, ούτε προωθούσα γυναίκες αλλά ένας απλός φοιτητής-music freak! Δε φοράω καν φαρδιά αθλητικά ρούχα. Ό,τι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο, άλλωστε there's a thousand you's, there's only one of me, όπως αναφέρω και στο Stronger.
Και όμως τα έχω καταφέρει και οι επικριτές μου μπορούν να ακούσουν το Graduation και να σωπάσουν για πάντα. Να ακούσουν και να θαυμάσουν τα ρυθμικά r'n'b που δένουν ιδανικά με διαλεγμένα samples από soul (ενίοτε σε fast forward), την gospel ατμόσφαιρα που δημιουργώ σε κομμάτια όπως το Can't tell me nothing και I wonder και το αυτοβιογραφικό, παλιομοδίτικου τύπου hip hop, Everything I am. Για το Flashing lights τι να πω, δεν έχω λόγια, όσοι το ακούσουν θα καταλάβουν... Ίσως κάπου κάπου να λείπουν οι ενορχηστρώσεις του Jon Brion (Late registration) και ο ενθουσιασμός του College Dropout, έχουν αντικατασταθεί όμως με το ακόμα μεγαλύτερο Εγώ μου. Ο Jay-Z έκανε ένα πρότυπο album για το hip hop, το Blueprint, με τη βοήθειά μου, εγώ μόλις δημιούργησα ολόκληρη τριλογία πρότυπο, όχι μόνο για το hip hop, αλλά για τη σύγχρονη μουσική γενικότερα..."
Ήταν ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το προσωπικό και άκρως απόρρητο ημερολόγιο του Kanye West. Το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι συμφωνώ με τα περισσότερα... Για τρίτη συνεχόμενη φορά λοιπόν, ας αναφωνήσουμε: Αλληλούια...!
