15 minutes of fame

Ότι ακριβώς χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι! Αυθεντικό electro pop έπος, γνησίως φθηνής αισθητικής, με πλαστικά φωνητικά και συνθετική ψυχή, υπογεγραμμένο από τον Karl Bartos, μέλος του σημαντικότερου συγκροτήματος του 21ου αιώνα. Ο πρωτοπόρος των πρωτοπόρων μας διδάσκει πως πρέπει να... κλέβουμε για να πάμε μπροστά. Για αυτό και ζητάει πίσω τα δανεικά, από όσους του... άδειασαν το σπίτι τόσα χρόνια. Κυρίως beat από τους New Order (και μάλιστα το γνωστότερο κομμάτι τους!), πληκτροριφάκια που θα ντρέπονταν να χρησιμοποιήσουν οι Pet Shop Boys, εναρκτήριο λάκτισμα κατ' ευθείαν από τους O.M. D., σεξουαλική ανεπάρκεια αλά Erasure στα φωνητικά και μία μίξη από αυτές που στήνουν οι νέες κλαμπογενιές.
Τα ambient περάσματα στο club mix του κομματιού, πάνω από τις techno καρεκλιές που πετιούνται σε όλη τη διάρκεια, λίγο έλειψε να μετατρέψουν σε εφιάλτη την pop αθωότητα και να ανακηρύξουν τον Anthony Rothers, που τα επιμελήθηκε, σε κλέφτη της παράστασης. Ο Bartos μας υπενθυμίζει ότι όταν μιλάμε για pop, πρέπει αυστηρά να αναφερόμαστε σε radio friendly χιτάκια με άποψη και χωρίς ντροπή για τον ευτελή χαρακτήρα τους. Pop και βαριά φιλοσοφία δε συναντώνται, για αυτό και στήνει τους στίχους του γύρω από τη μοναδική ίσως φράση του Andy Warhol που και ο κάθε άσχετος γνωρίζει (βασικό μειονέκτημα της σημερινής wanna be pop μουσικής ότι αδυνατεί να απευθυνθεί στον κάθε άσχετο).
Η δεκαετία του '80 σαν οδοστρωτήρας πέρασε πάνω από το σώμα της μουσικής και τώρα που οργανώνεται και η επιστροφή της δε θα επιτρέψει ποτέ ξανά στους «μίζερους» να πάρουν τη λέξη pop για πάρτη τους. Ακούστε το όπωσδήποτε, όσοι χρειάζεστε τελικά μονάχα δεκαπέντε λεπτά ευτυχίας. Σας προσφέρει 16' 19'' άλλωστε!