Recollection
1. Trail of Broken Hearts, 2. Constant Craving, 3. Air That I Breathe, 4. Helpless, 5. You're OK, 6. Western Stars, 7. The Valley, 8. Summerfling, 9. Miss Chatelaine, 10. I Dream of Spring, 11. Hallelujah
1. Help Me, 2. Hush Sweet Lover, 3. Beautifully Combined, 4. Crying, 5. Love for Sale, 6. Golden Slumbers / The End, 7. Barefoot, 8. Moonglow, 9. So in Love, 10. Calling All Angels, 11. Hallelujah
Η k.d. lang είναι καναδέζα με προγόνους (...βαθιά ανάσα) άγγλους, ιρλανδούς, σκοτσέζους, γερμανούς, ισλανδούς, ρώσους, εβραίους και ινδιάνους Σιου. Επηρεασμένη από την Patsy Cline, έφτιαξε το 1983 τους Recline, μια μπάντα country προς τιμή της μοναδικής Patsy, και άρχισε να τραγουδάει (both) country&western και να ηχογραφεί ανάλογους δίσκους (π.χ., A True Western Experience, An Angel with a Lariat, κλπ). Ωστόσο, το πράγμα αρχίζει να αποκτάει ενδιαφέρον στις αρχές της δεκαετίας του '90, με τη στροφή της k.d. στην pop και τα torch songs.
Παρένθεση: πώς μεταφράζει κανείς στα ελληνικά τον όρο torch songs; Καψούρικα; Κάτι τέτοιο. Ωστόσο, τα torch songs είναι μια ολόκληρη υποκατηγορία της ελαφριάς αμερικάνικης μουσικής, αλλά και της jazz (Frankie, Peggy Lee, Lena Horn, Anita O'Day, αλλά και Billie, Ella, LaVern Baker, Etta James - μεταξύ άλλων). Στην οποία έχουν εντρυφήσει και αρκετοί νεότεροι, όπως ο Marc Almond και ο Rufus Wainwright. Παραδόξως, η k.d. lang βρήκε εδώ το ύφος που της ταίριαζε ιδανικά. Το "παραδόξως" κολλάει στην πλήρη ανατροπή των στερεότυπων που έχουμε στο μυαλό μας. Αν και δηλωμένη λεσβία με ανδρόγυνη εμφάνιση, η k.d. τραγουδάει τόσο αέρινα και τρυφερά, που συγκινεί εξίσου και τα τρία φύλα. Τόσο το χειρότερο για τα ιδεολογικά στεγανά μας. (Το "παραδόξως" κολλάει επίσης στην επιτυχία της σ' ένα χώρο καθαρά συντηρητικό και συμβατικό, όπως είναι ο χώρος της c&w. Μην ξεχνάμε ότι η αντιπροσωπευτική γυναικεία persona της country είναι η Dolly Parton - ή ακόμα χειρότερα, η Tammy Wynette).
Αρχές Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε μια συλλογή με τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της, συν κάποιες live ηχογραφήσεις και ντουέτα, κι ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι. Η συλλογή χαρτογραφεί τέλεια το πέρασμά της από την country στην pop, και μετά τη στροφή της στα torch songs. Πρόκειται για διπλό cd, αλλά υπάρχει και μια deluxe έκδοση τριών cd κι ενός dvd - ας μην το παρακάνουμε, όμως.
Για την k.d. λένε ότι είναι η μόνη τραγουδίστρια που στάθηκε ισάξια δίπλα στον Roy Orbison, κι αυτό φαίνεται φυσικά στο Crying. Τα άλλα δύο ντουέτα της συλλογής έχουν λιγότερο ενδιαφέρον` είναι το Moonglow με τον Tony Bennett (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρείται μεγάλος τραγουδιστής αυτός), και το Calling All Angels με τη συμπατριώτισσά της Jane Siberry (το οποίο απλώς δεν άντεξε στο χρόνο). Όπως λένε επίσης, ότι είναι η μόνη που τραγούδησε το Hallelujah του Leonard Cohen χωρίς να το κατακρεουργήσει (η άλλη εξαίρεση είναι ο John Cale, κατά την άποψή μου)` εδώ υπάρχει σε δύο εκτελέσεις για να το εμπεδώσουμε καλά. Με δύο εκτελέσεις του Helpless τιμάει και τον άλλο συμπατριώτη της, τον Neil Young. H μία είναι live. Η studio προέρχεται από ένα πολύ ενδιαφέροντα δίσκο της k.d που πέρασε απαρατήρητος, το Hymns of the 49th Parallel (2004), στον οποίο τραγουδούσε συνθέσεις διαφόρων συμπατριωτών της (Young, Cohen, Joni Mitchell, Sexsmith, κ.α.) Εξαιρετικά αποδίδει το Help me της Joni Mitchell, το The Air that I Breathe του Albert Hammond, υπέροχα το Love for Sale, αλλά κάπως υπερβολικά το So in Love (και τα δύο του Cole Porter). Τα δυο χιτάκια από τον πιο εμπορικό δίσκο της Ingenue (1992), Constant Craving και Miss Chatelaine, είναι ό,τι πιο pop και mainstream ηχογράφησε ποτέ. Η έκπληξη για μένα ήταν το Golden Slumbers των Beatles (επειδή δεν βλέπω παιδικά κινούμενα σχέδια` το κομμάτι υπάρχει στο OST του Happy Feet), και σοβαρή παράλειψη η απουσία του Black Coffee (από το Shadowland).
Το ωραιότερο τραγούδι του δίσκου: το Barefoot, από την ταινία του Percy Adlon, Salmonberries (1991), στην οποία πρωταγωνιστούσε η k.d. lang: I'd walk through the snow barefoot, if you'd open up your door. Το απόλυτο καψούρικο/torch song.