Αναμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους δίσκους της περσινής χρονιάς, το "Touched" είναι ένας ωραιότατος ροκ εντ ρολλ δίσκος. Επιτέλους, στοιχειώδεις μουσικές συνθεσάρες, εξαντλητική απλότητα και ισορροπημένες δόσεις μελωδίας και ροκιάς.
Ο κύριος έχει συστάσεις. Καταρχήν υπήρξε συνιδρυτής της συμπαθούς power pop μπάντας The Posies (1989-1998, 4 δίσκοι). Στις αρχές των 90ς, μαζί με τον άλλον leader Jon Auer ενσωματώθηκαν στους Big Star, δίδυμη μεταγραφή κι ένα το κρατούμενο. Είχε και διάφορες σεσσυμμετοχές (π.χ. REM). Tελευταία παίζει μόνος του - τρόπος του λέγειν. Δύο δίσκοι μέχρι τώρα, το "This sounds like goodbye" (Hidden Agenda, 1997, με το ψυχεδελικότατο εξώφυλλο) κι αυτούνος, που παράγεται από κάποιον Mitch Easter- δύο τα κρατούμενα.
Οι φίλοι μας λοιπόν εδώ είναι γλεντοκόποι, αλλά διαβασμένοι κι εμπειρότατοι γλεντοκόποι, όπως όλες οι ιδιοσυγκρασίες των ροκάδων της Poptones. Παίζουν ωραία με την pedal steel, στο αναπάντεχο ρίχνουν και μετρημένο αλλά πλημμυριστό όργανο, βγάζουν με πλήρη σεβασμό τη γλώσσα σε όποιον θέλουν (από Morrison μέχρι Young και Stones) και στις απλές κιθαριστικές τους συγχορδίες μπαλανσάρουν μεταξύ Matthew Sweet και Elliott Smith. Από τα καλά και καθαρά σέβεντις διακρίνω μπόλικο και ωραίο σεβασμό στους Flamin' Groovies που πολύ τον έχουν οι επιλογές της εταιρείας τους. Οι καλύτεροι της Νέας Υόρκης, όπως ο Verlaine ή ένας ήπιος Thunders είναι κι αυτοί εδώ. Εδώ μπαίνουν και τα κρατούμενα και διαμορφώνετε πλήρη άποψη.
Τα τρακς είναι όλα επιπέδου, εκτός ίσως από καναδυό. Πρώτη μου επιλογή το "Uniforms", αλλά εξίσου τσιμπάω και με τα "Down like me", "This one's for you". Και τα τρία αυτά τραγούδια νοιώθω πως ανέκαθεν υπήρχαν στην ροκ εντ ρολλ μνήμη μου και ότι τώρα με ξανακερδίζουν - νομίζω αυτός είναι ένας από τους ορισμούς του κλασσικού.