Still Life

Το περσινό 'Harlem River', πρώτος προσωπικός δίσκος του Kevin Morby, ακουγόταν εύκολα και αβίαστα, με τις σωστές δόσεις ακουστικού και ηλεκτρικού ήχου και με τραγούδια όπως τα "Miles, Miles, Miles" και "Harlem River", που καλυτερεύουν κάθε φορά. Ο Morby είχε ξεκινήσει με τους Woods από το Brooklyn, που συνεχίζουν το psych-folk τους χωρίς αυτόν.

Από ότι φαίνεται δεν είμαι ο μόνος που περίμενε με ενδιαφέρον το 'Still Life'. Είναι λιγότερο μελαγχολικό και με ήχο πιο προσεγμένο από τον πρώτο του δίσκο, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι μου λείπει η χαλαρότητα του 'Harlem River'. Στην πραγματικότητα, το folk rock του 'Still Life' είναι κάπου ανάμεσα στο folk του 'Harlem River' και στο rock των Woods. Ώρες-ώρες ο Kevin Morby μοιάζει να προκαλεί τις συγκρίσεις με τον Dylan: Είτε με τίτλους τραγουδιών που φωνάζουν Dylan από μακριά (ενδεικτικά οι δυο πρώτοι είναι, "The Jester, The Tramp, & The Acrobat" και "The Ballad of Arlo Jones"), είτε με τα τραγούδια τα ίδια, όπως τα "Motors Running" και "Amen". Όμως θα ήταν άδικο να κριθεί στα πλαίσια οποιασδήποτε Dylan-μανίας, (ή και Lou Reed-μανίας για άλλους). Παρότι γαντζωμένος στην αμερικάνικη μουσική παράδοση, την ερμηνεύει με δικό του ιδιαίτερο και σύγχρονο τρόπο, και επιβεβαιώνει το ταλέντο του από το "freewheeling" "The Ballad of Arlo Jones" μέχρι το μελωδικό "All of My Life".

Όσο για συγχρόνους του, ο Morby παραπέμπει σε πολλούς, και πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, όπως οι Kurt Vile και Jeremy Jay. Και μπορεί να μην φτάνει σε μαστοριά τον Steve Gunn, αλλά τους κερδίζει όλους σε αμεσότητα. Έχουν μια ευθύτητα και η μουσική και οι στίχοι του, και το χάρισμα να λέει τα βασικά και να μην μπερδεύεται με κουραστικές λεπτομέρειες, καθώς και να σου μεταφέρει μαζί με την ιστορία του, και συναισθήματα. Κάποιες φορές, όταν βλέπω την εμμονή ανθρώπων πολύ νεότερών μου, στη μοναξιά ή στο θάνατο, γίνομαι καχύποπτος για "τεχνητή" απαισιοδοξία. Εδώ όμως θυμήθηκα τον τραγουδοποιό από τη Nebraska, Simon Joyner, που όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει την ιδέα του ότι η αγάπη και ο θάνατος είναι τα μόνα πραγματικά θέματα, είχε απαντήσει: "Λοιπόν, είναι ακριβώς ότι οποιοδήποτε άλλο θέμα θα είναι μια παραλλαγή στην αγάπη ή το θάνατο. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία εξαίρεση, μπορείτε εσείς;"