Ideas and oh dears
Να παίξω με τα παιχνίδια σου;
Να με αφήσεις στη ησυχία μου. Τα παιχνίδια μου δεν είναι πανομοιότυπες ξεχαρβαλωμένες Barbie και χρωματιστά τρελοκουβαδάκια. Τα πλαστικά κασετόφωνα, οι γαλάζιοι ελέφαντες και τα playmobil μου με τις ξανθές περούκες έχουν ιδιαίτερη ταυτότητα και δεν ταιριάζουν στον κάθε τυχάρπαστο. Να σου πω αντ' αυτού ένα γρήγορο ανέκδοτο;
Λοιπόν... μια φορά ήταν ο Τοτός από το Bristol που βαρέθηκε να είναι στο ταμείο ανεργίας και αποφάσισε να συλλέξει παιδικά μουσικά όργανα και άλλα διαφόρων ειδών αντικείμενα που φωσφορίζουν και βγάζουν περίεργους θορύβους -συν το απαραίτητο sampler ως σφραγίδα της μεταμοντέρνας εποχής προκειμένου να ανασυναρμολογηθούν οι ABC και ο Chesney Hawkes- και με αυτά να φτιάξει τη δική του συνταγή. Ως μεγάλο παιδί προτίμησε ένα παιδικό μικρόφωνο για να εκφράζεται και μια πλαστική κόκκινη Fisherprice κιθάρα για να σολάρει, ενώ έκανε εμφανίσεις σε καταστήματα παιχνιδιών αντί των συνηθισμένων χώρων συναυλιών. Υπάρχει SHIT-HOP σκηνή;
Μάλλον... αφού κάπως έτσι περιγράφει ο ίδιος ο Kid Carpet τη μουσική του. Ο ποιητής εννοεί ότι δανείζεται hip hop ("Hip Hop Hooray"), 80s metal ("Shiny Shiny New") και electro/disco pop ("Sick Of The Future") συνειρμούς και συνθέτει πολλά μικρά μουσικά έργα -18 το σύνολο!!- τα μισά εκ των οποίων είναι ολοκληρωμένα τραγούδια ενώ τα υπόλοιπα είναι σχεδόν αφηρημένες ιδέες με τον άνεμο ή τα ζώα ενίοτε να... παρεμβαίνουν ("Green And Pleasant Land"). Σε άλλα ερμηνεύει με συναίσθημα ("Your Love"), σε άλλα μιλάει ακατάπαυστα ("Breakdancin' Bodypoppin'"), σε άλλα στοχεύει την πατρίδα του ("Nelson Street Space Invaders"), ενώ σε άλλα σχολιάζει κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις ("Whole Of The World"). Μα είναι δυνατόν να μου μιλάς για παιχνίδια και έναν τέτοιο μουσικό αχταρμά και να περιμένεις αλήθεια να σε πάρω στα σοβαρά;
OH DEAR! Η επιτηδευμένη αφέλεια που πολλοί σπεύδουν να αποδοκιμάσουν ως κάτι εύπεπτο και απλοϊκό είναι συνήθως χαρακτηριστικό καλλιτεχνών με οξυδέρκεια, οι οποίοι γνωρίζουν τον τρόπο να αυτοσαρκάζονται και να αυτοτσαλακώνονται. Γι' αυτό και μέσα από το μωρουδίστικο περιτύλιγμα δε θα βρείτε εδώ τα πρώτα γράμματα της αλφαβήτου αλλά έναν χαρισματικό στιχουργό-συνθέτη που ξέρει να παίζει τόσο ευφάνταστα με τα παιχνίδια όσο και με τη μουσική του. Σαν μια ανδρική εκδοχή της Joanna Newsom, παρουσιάζει την πιο ανεπιτήδευτη εικόνα της βαριάς κατά τ' άλλα hip hop και dance κουλτούρας. Και σαν άλλος Mike Skinner καταθέτει με πολύ χιούμορ και προσωπική γοητεία μια άλλη άποψή της.
Ένας περισσότερο γυαλισμένος δίσκος δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να έχει την ίδια επίδραση. Η αφέλεια είναι άλλωστε συχνά πολύ πιο στοχαστική και διαπεραστική από οποιαδήποτε δήθεν φιλοσοφημένη άποψη. Ο Kid Carpet αρνείται να μεγαλώσει και πράττει σωστά αφού πάνω στο μαγικό του χαλί μπορεί και κάνει σχεδόν θαύματα.
