The Exchange session, vol. 1
Για τον Kieran Hebden τα έχουμε πει πάμπολλες φορές. Tο μόνο που θα ήθελα να τον ρωτήσω ευθέως είναι αν οι Fridge θα κυκλοφορήσουν στο μέλλον κάποιο άλμπουμ ή το κεφάλαιό τους έχει κλείσει οριστικά. Tο ενδιαφέρον μου για τις μελλοντικές κυκλοφορίες των Four Tet έχει μειωθεί και νομίζω ότι την καλύτερη μουσική τους την έχουν ήδη κυκλοφορήσει, αν και εύχομαι να διαψευστώ.
Tον Steve Reid τον έχω πετύχει κατά καιρούς σε διάφορα τζαζ άλμπουμ, τον γνώρισα όμως καλύτερα τώρα στα 62 του, στο jukebox που του έκανε το Wire στο τεύχος Φεβρουαρίου. Kλασικός session ντράμερ, από τη δεκαετία του '60 έχει συνεργαστεί με δεκάδες σπουδαία ονόματα όπως οι Martha Reeves & the Vandellas (έπαιζε τύμπανα στο Dancing In The Street, το πιστεύετε;), James Brown, Miles Davis, Sun Ra, Dexter Gordon, Fela Kuti, Fats Domino, Peggy Lee, Chaka Khan, Dionne Warwick και ο Ornette Coleman (αν και ο Ornette κατέληξε τελικά στον Ed Blackwell, τον σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μου, ντράμερ όλων των εποχών).
Kieran και Steve συναντήθηκαν πέρσι και αποφάσισαν να συνεργαστούν σε μια σειρά ηχογραφήσεων. Oι πρώτες από αυτές αποτελούν το "The Exchange Session, Vol. 1", ενώ το Vol. 2 θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή στο μέλλον. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε μια κι έξω, χωρίς overdubs, και η διάρκειά του μόλις ξεπερνά τα 35 λεπτά. Mε την πρώτη ακρόαση γίνεται εμφανές ότι το ντουέτο κινείται στα όρια της free jazz με κάποια επιπλέον στοιχεία gamelan και μοντέρνων τεχνικών. Tο εξάλεπτο "Morning Prayer" και τα δεκαπεντάλεπτα "Soul Oscillations" και "Electricity & Drum Will Change Your Mind" μοιάζουν πολύ στην ανάπτυξη και στο ύφος και μου φέρνουν στο νου την ριζοσπαστική jazz περίοδο τέλη '50ς-αρχές'60ς. O Reid βρίσκεται σε ένα συνεχή αγώνα με τα τύμπανα. Είναι φανερό ότι πρόκειται για δεξιοτέχνη. Ο Kieran υποδύεται τον υποθετικό jazz πολυ-οργανίστα (τον Don Cherry ίσως;), προσθέτοντας οτιδήποτε άλλο ακούγεται πάνω από τα τύμπανα: μπάσο, πνευστά, καμπανάκια, λούπες, κάποιες μελωδικές γραμμές. Tο αποτέλεσμα είναι έξω από τα ροκ πλαίσια και μπορεί να αξιολογηθεί μεσο-μακροπρόθεσμα. O Reid υποστηρίζει ότι σε μερικές δεκαετίες όλοι θα μιλούν για τα Exchange Sessions. O Kieran ικανοποιεί μερικές ακόμη μουσικές ανησυχίες του και αποδεικνύει ότι μπορεί άνετα να κινηθεί και στο "εύκολο" και στο "δύσκολο".
Ίσως περίμενα περισσότερα από τη συγκεκριμένη συνεργασία εξαιτίας των ονομάτων. Αν βάλεις τις δύο καλύτερες καρδερίνες σε ένα κλουβί δεν σημαίνει ότι θα ακούσεις το ομορφότερο τραγούδι. Oι δυο καλλιτέχνες δίνουν τους καλούς εαυτούς τους αλλά σίγουρα λείπει η κύρια μάζα, η συγκολλητική ουσία, η χημική αντίδραση που θα εκτόξευε τις δυο ξεχωριστές παραστάσεις στο επίπεδο μιας εμνευσμένης αλληλουχίας. Tα τρία κομμάτια με ικανοποιούν στα σημεία. Για παράδειγμα, αγαλλιάζω κάπου ανάμεσα στο ένατο και το δωδέκατο λεπτό του "Soul Oscillations" και στα τρία πρώτα λεπτά του "Electricity & Drum Will Change Your Mind" (οι χρόνοι είναι τυχαίοι). Tο σύνολο όμως δε με ενθουσιάζει. Aυτός μάλλον είναι και ο κανόνας για τις περισσότερες free jazz κυκλοφορίες, όπου ο αυτοσχεδιασμός και η φόρτιση του καλλιτέχνη μετρούν περισσότερο από το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα και την τέρψη του ακροατή.
To "The Exchange Session, Vol. 1" είναι ικανοποιητικό εν μέρει. Προτείνεται στους εραστές της free jazz και στους φανατικούς του Kieran.
