Hot fuss
Στα πανηγύρια της κατάκτησης του Εuro2004 από την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου συναντήθηκα με τον κολλητό μου το Σάκη που μου πρωτοανέφερε τους Κillers. Αμέσως το μυαλό μου πήγε στον Paul Di Anno, πρώτο τραγουδιστή των Iron Maiden, που είχε κυκλοφορήσει μαζί τους το δεύτερο τους άλμπουμ, το "Killers". Ο Σάκης ειρωνικά μου εξήγησε ότι επρόκειτο για ένα καινούριο γκρουπ από το Las Vegas που στην κυριολεξία "σκοτώνει"!! Αφού πέρασε αρκετούτσικος καιρός από την κυκλοφορία και έχοντας διαβάσει αρκετές κριτικές διάφορων μουσικών εντύπων, μερικές από τις οποίες βρήκα πολύ διασκεδαστικές, παραθέτω και εγώ τη δική μου άποψη για το ‘Ηot Fuss’ των Killers.
Oι Κillers πρώτα από όλα δεν έχουν καμία σχέση με τους Pulp και τον Jarvis, ούτε κατά διάνοια με τους Smiths και τον Morrissey. Έχουν άλλη γραμμή πλεύσης. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να διακρίνει μια έντονη επιρροή από τους Cure εποχής ‘Ηead on the door’, ειδικότερα στο έβδομο track ‘Οn top’. Άλλος μπορεί να μας πει ότι το ‘Midnight show’ του θυμίζει το ‘Ι will follow’ των U2. Και κάποιος άλλος βεβαίως μπορεί να μας πει ότι το single ‘Somebody Told Me’ θυμίζει το ‘Disco 2000’ των Pulp.
Kάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι ότι μάταια περιμένουμε μια αναγέννηση του alternative γενικότερα όταν περνούν από μπροστά μας συγκροτήματα όπως οι Killers, οι Thrills, οι Hot Ηot Ηeat και στηνόμαστε περιμένοντάς τους στη γωνία για να τους λιθοβολήσουμε. Γιατί ναι, το παραδέχομαι ότι στα παλιά χρόνια είχαμε έναν κατάλογο με μοναδικά γκρουπ από labels όπως Creation, 4AD, Factory, Rough Trade κλπ, όμως στις μέρες μας κυριαρχούν τα ξέκωλα R&B καψουροτράγουδα, τα ψευτοhappy-punk συγκροτηματάκια της πλάκας, ενώ η Γηραιά Αλβιώνα κοιμάται ήσυχη με τις κρυόκωλες μπαλάντες αλλά Johnny Logan από την εποχή του ‘Οk computer’ και έπειτα.
Για να επανέλθουμε στους κρινόμενους Killers, σας λέω με απόλυτη βεβαιότητα ότι σε σχέση με άλλους σημερινούς εκπροσώπους του alternative, είναι κατά πολύ καλύτεροι - από τους Franz Ferdinand και τους Rapture για παράδειγμα, διότι διαθέτουν μεγαλύτερη γκάμα επιρροών και μουσικών κολλημάτων χωρίς όμως να δημιουργούν κανενός είδους μουσικού αχταρμά. Είναι μουσικοί συγγενείς των Hot Hot Heat και των Stelastar*, αλλά διαθέτουν πολύ καλύτερα φωνητικά και πλήκτρα από αυτούς. Kλέβουν ασυστόλως ριφάκια από Duran Duran, Cure, U2 και Pulp, xωρίς όμως να διαπιστώνεται κανένα κίνητρο μιμητισμού ή πιθηκισμού των μουσικών επιρροών που δέχονται από τα προαναφερθέντα κλασικά σχήματα του παρελθόντος (αιωνία τους η μνήμη, αμην!). Αντιθέτως δημιουργούν τραγουδάρες που σε αποστομώνουν και όλες οι προηγούμενες συγκρίσεις και τοποθετήσεις δείχνουν τόσο μα τόσο γραφικές και συκοφαντικές μπροστά στο ταλέντο τους.
Είναι κρίμα να ζητάμε από τους Killers να μην δείχνουν την προτίμηση τους σε βρετανικά ακούσματα με το επιχείρημα ότι μόνο οι Βρετανοί μπορούν να εκφραστούν σε αυτά τα ηχοχρώματα. Όπως είναι κρίμα να απαγορεύουμε με τη στάση μας στους Thrills να ερωτεύονται παράφορα τον Νeil Υoung, τον Brian Wilson και τον Phil Spector.
Ο εν λόγω δίσκος καραλέει σ' αυτούς που μείναν ξεκρέμαστοι από τον χαμό των Pulp, από την κατρακύλα των Blur και των Oasis, θα φανεί άκρως ενδιαφέρων στους νοσταλγούς των Cure όταν αυτοί υπήρξαν πιο happy και των πρώιμων μανιασμένων U2 και τέλος θα συγκινήσει με την αφέλειά του τους 30 something-παντρεμένους-με-παιδιά που δεν αποποιούνται την νεορομαντική τους εφηβεία. Περιμένοντας με ανυπομονησία τον καινούριο δίσκο από το original line-up των μάγων Duran Duran ακούμε μετά μανίας το ‘Ηot fuss’.
