King Elephant

Η χρονολογική αποτίμηση απ' την γέννηση του Ιησού ανέρχονταν στα 1996 χρόνια, όταν ένας 24άχρονος απ' την Καλιφόρνια νομιμοποίησε απενοχοποιώντας την συλλογή ηχητικών αποσπασμάτων από προϋπάρχουσες ηχογραφήσεις ξένων εμπνεύσεων στο σύνολό τους. Το αποτέλεσμα θύμιζε την τεχνική του κολλάζ, η οποία ήδη εφαρμόζονταν κατά κόρον στην τέχνη της φωτογραφίας. Ήταν ο DJ Shadow, ο οποίος υποδύονταν με μουσικά μέσα το πραγματικό του πρόσωπο που έφερε το όνομα Joshua Paul Davis. Κατέφθασαν, εν συνεχεία, πολλοί όπως οι Avalances και προσφάτως ο εκτυφλωτικός ρομαντισμός του 2nd Class Citizen. Ανάλογα εγχειρήματα βαδίζουν έκτοτε σε στέρεο έδαφος και αναπνέουν περισσότερο από ποτέ μέσα σε πνεύμα αυτοπεποίθησης και καλλιτεχνικής ευημερίας.

Τις click n' cut πρακτικές φαίνεται πως ασπάζεται κι ο Γιάννης Καρράς, ο οποίος θέτει σε εφαρμογή το προσωπικό του σχέδιο παράλληλα με την ρυθμική εμπλοκή του (ως ντράμερ αλλά και παραγωγός) στις περιπέτειες του σχήματος των Baby Guru και υπό το ψευδώνυμο King Elephant απλώνει δεκαοκτώ συνθέσεις σε κάτι λιγότερο από σαράντα ηχογραφημένα λεπτά. Κι απ' ό,τι κάνει την εμφάνισή του στο ομώνυμο άλμπουμ του, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δε χωρούν συγκρίσεις με το πρόσφατο παρελθόν, διότι η αφετηρία εντοπίζεται σε διαφορετικό σημείο.

Τα samples που συναθροίζονται στο δίσκο προέρχονται κυρίως από δικές του σκόρπιες κι ανένταχτες ηχογραφήσεις, μη αποτελώντας εξ ολοκλήρου προϊόν άλλων δημιουργημάτων. Οι εξωγενείς σφήνες κρίνονται, πάντως, συμπληρωματικά απαραίτητες και μαρτυρούν πως η αναζήτηση του King Elephant δεν κοπάζει στιγμή και η αυτοαξιολόγηση των ιδεών του πραγματοποιήθηκε με γνώμονα τόσο τη συνοχή που θα προσέδιδαν στο όλον όσο και την αυθύπαρκτη δυναμική τους.

Διατηρώντας στο ακέραιο την αυτοτέλεια των χαρακτηριστικών τους, θαρρείς ότι τα κομμάτια συνθέτουν ένα άλμπουμ με πλοκή μυθιστορήματος, όπου μια αφήγηση έρχεται να διαδεχτεί την προηγούμενη και η ιστορία παίρνει σταδιακά την τελική της μορφή. Αντί να στοιχίσει, εντούτοις, το κάθε ηχητικό καρέ μπροστά απ' το άλλο, ο KE επιλέγει να τα μπλέξει με αρκούντως ενδιαφέροντες τρόπους. Εξ ου κι οι πολυπολιτισμικές αναφορές που κατακλύζουν τις ακροάσεις και θέλουν ρυθμικές εξάψεις εξ Αφρικής, ψυχεδελικό ροκ απ' το ζενίθ στα τέλη των 60s μέχρι και την αποκαθήλωση του στις αρχές των 70s και jazz πνευστές, πληκτροφόρες και κρουστικές γραμμές να συμπορεύονται ιδιαιτέρως αρμονικά. Πλάι τους τοποθετεί funk εξάρσεις, hip hop ρυθμονομία και sampling τεχνικές, ανατολίτικες μελωδικές πρέζες και krautrock ιδιοτροπίες.

Ένας εκ των άλλων δυο που συμπληρώνουν το τρίο των Baby Guru, ο Γιώργος Δημάκης (Obi Serotone), επιστρατεύεται στα φωνητικά των περισσότερο "κανονικών" tracks. Η χημεία μεταξύ αυτού και του King Elephant δεν πασχίζει να φανεί, βρίσκεται στο προσκήνιο όποτε της ζητηθεί και στα ευκολομνημόνευτα funky "Obnoxious" και "Appreciation" χτυπάει κόκκινο. Λίγο παρακάτω, δίνει γκροτέσκο χροιά στα ιδιόμορφα ατμοσφαιρικά "No Mind Only Soul" και "Under The Bed" (με την Tom Waits επιρροή).

O King Elephant επενδύει στον πλουραλισμό κρατώντας μια εξίσου στέρεα σχέση με την οικονομία. Η πρώτη ύλη είναι εμφανώς το ρυθμικό μέρος, μα η οικοδόμηση μιας σύνθεσης βασίζεται εν πολλοίς στις μελωδίες και στο πως αυτές θα αναδειχθούν ξεκάθαρα στο πολύμορφο ψηφιδωτό. Σ' αυτό τον οδηγεί το γεγονός ότι ναι μεν η παραγωγή έχει τα ηνία, αλλά η αίσθηση πως οτιδήποτε φτάνει στα αυτιά μας σχετίζεται πρωτίστως με τον συνθετικό οίστρο κι όχι με το πόσο καλά χειρίζεται κανείς κουμπιά, πληκτρολόγια και ποντίκια. Κατά συνέπεια τα οργανικά κυρίως κομμάτια δεν αποτελούν ιντερλούδια καταδικασμένα σε σύντομη παρουσία στο χρόνο του ακροατή. Αντιθέτως, έχουν σοβαρό λόγο ύπαρξης κι αυτό το αντιλαμβάνεσαι στα "Gazing", "Acid Water" και στην υπέροχη εναρκτήρια ωδή του ονειρικού "Bangadu".

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν ο King Elephant αγωνιά για τη μελλοντική κατάθεση του αριστουργήματός του. Τουλάχιστον, όμως, μπορώ να διαγνώσω με ευκολία πως βαδίζει στο δρόμο προς την πληρότητα. Σταθερά, αβίαστα και πλέον αμετάκλητα.