Top

Το ‘Top’ είναι ένας δίσκος αφιερωμένος στον πρόσφατα εκλιπόντα Peter Rehberg. Όσοι ασχολούνται σοβαρά με την ηλεκτρονική μουσική γνωρίζουν τον Peter Rehberg αφού ήταν ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους εκπροσώπους της. Εκτός από σπουδαίος συνθέτης ήταν και ιδρυτής της Mego, μιας από τις καλύτερες δισκογραφικές εταιρίες για την ηλεκτρονική μουσική παγκοσμίως.

Σε αυτή τη συνεργασία φαίνεται ξεκάθαρα πόσο πολύ θαύμαζαν οι κύριοι Lasse Marhaug και Jérôme Noetinger (και οι δύο επίσης σημαντικά ονόματα στη σύγχρονη μουσική) τον Peter Rehberg. Η αφιέρωση δεν είναι τυπική, δεν έγινε έτσι για να γίνει. Προσπάθησαν και κατάφεραν όχι μόνο να ακολουθήσουν τις μεθόδους και τις ιδέες του, αλλά και να δημιουργήσουν ένα πραγματικά σημαντικό αυτόνομο έργο. Αν το άκουγε ο Peter Rehberg θα ένιωθε ότι είναι τιμή του η αφιέρωση.

Με το που ξεκινάει ο δίσκος, στο πρώτο μικρό κομμάτι αντιλαμβάνεται ο ακροατής, ακόμα και ο αμύητος (αλλά όχι ο άσχετος), αυτός που μπορεί να μην έχει ακούσει τέτοιου είδους ηλεκτρονική μουσική δηλαδή αλλά έχει ανοιχτές κεραίες και περιέργεια, ότι εδώ γίνεται κάτι ξεχωριστό, έξυπνο, πνευματώδες. Ο ήχος είναι χτισμένος, δουλεμένος. Δεν πατήσανε οι κύριοι απλώς 2 κουμπάκια από τα synths και ξεμπέρδεψαν. Μελέτησαν και έπλασαν.

Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που συμβαίνουν εδώ είναι η πυκνότητα των ήχων. Μια σύμπτυξη πολλών λεπτομερειών που καταφέρνουν να μην είναι φλυαρία, να συντίθενται, να γίνονται ένα σώμα. Μικροπεριστατικά, μικρές και σύντομες σφήνες ήχων μπαίνουν σχεδόν παντού, δημιουργούν εντάσεις και κινητικότητα ακόμα και στα πολύ μικρά κομμάτια του άλμπουμ. Πιθανόν ιδίως σε αυτά. Aυτό δημιουργεί μια ατμόσφαιρα ιδιαίτερη. Σαν κάτι να συμβαίνει που μπορεί και να μην το αντιλαμβανόμαστε άμεσα, να μην το κατανοούμε πλήρως σαν μια γνώριμη αφήγηση μέσω συνηθισμένων μελωδιών, ρυθμών και πρακτικών αλλά εκπλήσσει, μας κεντρίζει την περιέργεια. Επιδρά ενεργητικά.

 Έχουμε συνηθίσει να ακούμε πολλές αδιάφορες κοινοτυπίες στην ηλεκτρονική μουσική (και όχι μόνο εκεί) που σε κάνουν να αναρωτιέσαι «ε και;» Μακρόσυρτες παρελάσεις εντυπωσιακών ήχων που όμως γίνονται για να γίνουν, που δεν προκαλούν τις αισθήσεις απλά παρατίθενται ο ένας μετά τον άλλο. Αυτό όμως δεν είναι μουσική. Η μουσική οφείλει να είναι ένας ζωντανός οργανισμός, να σε παρασέρνει, να σε οδηγεί στο μυστήριο . Αυτό συμβαίνει εδώ. Παρασέρνεσαι από τον ήχο, σε αφορά, σε οδηγεί. Δεν αναγνωρίζεις απλώς την πορεία του. Τη χαίρεσαι. Τη θαυμάζεις. Θες να την ακολουθήσεις. Και αυτό είναι κέρδος.