Life on a string
Σε δημοψήφισμα του εναλλακτικού περιοδικού Q για τις γυναίκες "who rock the world" η Laurie Anderson έλαβε την 80η θέση, πίσω από τις Pat Benatar, Cyndi Lauper, Mariah Carey, Cher, Shania Twain και άλλες εβδομηντατόσες.
Είμαστε με τα καλά μας ή να βάλω τις φωνές; (Παραδέχομαι πάντως ότι με τη Laurie Anderson δε μου είναι εύκολο να είμαι αντικειμενικός. Σε κάποια φάση που μετά από μετακόμιση ανακάλυψα ότι δεν είχα το Big Science παρά μόνον σε βινύλιο αλλά πικάπ γιοκ, μου φάνηκε σα να μην είχα λεμονάδα στο ψυγείο το καλοκαίρι, ή χαρτί τουαλέτας, ή τελoσπάντων κάτι τόσο απαραίτητο κι έτρεξα να αγοράσω το cd).
Τι μου αρέσει (και μου άρεσε για μια ακόμη φορά) περισσότερο στην κα Anderson; Ότι αν και μυστήρια avant guarde καλλιτέχνιδα, ασχολούμενη εδώ και δεκαετίες με μουλτι-φουλτι-μίντια και και και... καταφέρνει να είναι τόσο κοντινή, σαν μια φίλη που τηλεφώνησε στις 11 το βράδυ κι ενώ δεν είχα τα κέφια μου, άκουσα την οικεία φωνή, τις κάπως ασύνδετες μεταξύ τους αλλά πάντα ενδιαφέρουσες και «ζεστές» αφηγήσεις, τις υποδόριου χιούμορ εύστοχες παρατηρήσεις και τα ιδιαίτερης οξύτητας και δηκτικότητας σχόλιά της, και σαν να ένιωσα καλύτερα.
Μου αρέσει που το 'Life on a String' βασίζεται στα έγχορδα δικαιολογώντας κι έτσι τον τίτλο του, που η Anderson παίζει και πάλι βιολί μετά από πολύ καιρό, που ενώ είναι η απλούστερη ίσως δουλειά της, πετυχαίνει να είναι συγχρόνως παραστατικό και καμιά φορά παράλογο, και που η Laurie Anderson ταίριαξε τόσο καλά με ένα σπάνιο κάστ συνεργατών που περιλαμβάνει τους Lou Reed, Bill Frisell, Van Dyke Parks, Dr. John και το συμπαραγωγό Hal Willner.
Τα αγαπημένα μέχρι τώρα θέματά της ήταν το νερό, ο χρόνος, η γλώσσα, η μνήμη, ο χώρος κλπ. Στο 'Life on a String' γίνεται απροσδόκητα προσωπική, κυριαρχούν η μοναξιά και η επιθυμία (αυτά τα δυο πάνε πακέτο μου φαίνεται). Για παράδειγμα στο "Slip Away" μιλά για το θάνατο του πατέρα της και στο "Broken" για μια αποτυχημένη σχέση. Το "I wanted to tell you so many things / but I lost my voice somewhere along the way," (από το"Broken") πολύ πειστικά το λέει, και σίγουρα δεν υπάρχει κανείς που δεν το έχει νιώσει...
Η ίδια δήλωσε ότι ο σύντροφός της Lou Reed είναι ο κριτής που εκτιμά περισσότερο. «Κυρίως μου λέει να αποφεύγω να χρησιμοποιώ τόσες μεταφορές. -Πες απλά αυτό που νομίζεις. Γιατί πρέπει το καθετί να μοιάζει με κάτι άλλο;- Συνήθως τον παρακαλάω να μου επιτρέψει τουλάχιστον μια δυο μεταφορές. Αλλά έχει δίκιο, πρέπει να είσαι ειλικρινής».
Με δυο λέξεις. Η Laurie Anderson μου είχε λείψει και είναι πολύ ωραίο που είναι πάλι εδώ.
