Lemon Jelly KY
Ευτυχισμένη οικογενειακή σκηνή: Αυτός έχει ετοιμάσει με τελετουργική ηδυπάθεια τον τρίτο καφέ (με άρωμα Irish cream) της ημέρας και ανάβει το μυοχαλαρωτικό τσιγάρο. Εκείνη, ετοιμάζει επίσης τον με άρωμα βανίλιας γαλλικό φίλτρου και δίπλα της έχει το design δοχείο ζάχαρης. Το σπλάχνο τους παίζει δίπλα με την κουζινούλα του και (πιθηκίζοντας) προσπαθεί να κάνει το δικό του ρόφημα. Πλησιάζει λοιπόν στην ζάχαρη και απλώνει το φρατζολένιο του χεράκι. Ω! ποία καταστροφή! Κάτω το δοχείο, θρύψαλα στο πάτωμα ανακατεμένα με τους κόκκους ζάχαρης, θρύψαλα και η στιγμιαία οικογενειακή ευτυχία, ανακατεμένα με υστερικές κραυγές μητέρας και μπόμπιρα, ενώ το αποκορύφωμα έρχεται με το νερό που χύνεται από τα παιχνίδια που είχε πάνω στο τραπέζι το πιτσιρίκι, κάνοντας το φρεσκοκαθαρισμένο πάτωμα μ....ί - καπέλο. Στα πρόθυρα εγκεφαλικού αυτός, ετοιμάζεται να συνεισφέρει στην ηχηρότατη υστερία με την δική του έκρηξη, αλλά ξαφνικά........ Έμπνευση: Αντί οργής και κραυγών, κατευθύνεται στο cd player και αμολάει μέσα το 'LEMONJELLY.KY" και πατάει το play. Μαγεία! Με τις πρώτες νότες που ξεχύνονται στην εμπόλεμη ατμόσφαιρα, όλοι ηρεμούν και χαμογελούν, πιάνονται χέρι-χέρι και χορεύουν.
Τώρα εσύ βέβαια, ο εχέφρων ρεαλιστής θα ρωτήσεις: Καλά πλάκα κάνεις ρε φιλαράκι; Η απάντηση όμως δεν μπορεί να είναι μονολεκτική. Γιατί το 'LEMONJELLY.KY" κουβαλάει μια ιστορία. Είναι μια συρραφή τριών ΕΡs και το αναφέρει ρητά στο εξώφυλλό του: Όποιος έχει τα 'The bath', 'The yellow', 'The midnight' eps, δεν χρειάζεται να αποκτήσει αυτό το cd. Ποιοι κρύβονται πίσω απ' όλα αυτά; Ο Nick Fraglen (που έκανε παραγωγή για PRIMAL SCREAM και BJORK) και ο Fred Deakin που προσπορίζεται τα προς το ζην κάνοντας τον dj και τον σχεδιαστή στο FACE.
To 1998 κυκλοφόρησαν το 'The bath', το οποίο πρέπει να είναι μία από τις πρώτες περιπτώσεις ήρεμης, απαλής electronica. Το εναρκτήριο 'In the bath' στην εισαγωγή συνδυάζει την απορία μιας κυρίας σχετικά με το τι κάνεις στο μπάνιο, το ωωωω ενός μεσήλικα, ένα ambient ελλειπτικό θέμα και διακριτικά κρουστά, για να προστεθούν μετά ένας mid tempo ρυθμός, ένα καθαρά συνοδευτικό μπάσο, τα ακόρντα ακουστικής κιθάρας, το απαραίτητο scratch και ένα διαστημικό πέρασμα από 4νότες πλήκτρων που θυμίζουν AIR από το παρόν και art rock από το παρελθόν. Το 'Nervous tension' που ακολουθεί, είναι ένα μανιφέστο για τον εκνευρισμό, επενδυμένο με αργό trip hop ρυθμό, ακουστική κιθάρα που στάζει μέλι, μπάσο που μάλλον προσπαθεί να περάσει απαρατήρητο, ένα θέμα πιάνου που θα μπορούσε να ακούγεται σε piano-bar και καμπανάκια που σου υπενθυμίζουν ότι πρέπει να είσαι καλό παιδί. Στο τελευταίο track του ep κυριαρχούν οι τρίλιες του πιάνου και τα κρουστά, τα σκρατσαρίσματα, το χαρωπό νάυλον ντέφι και τo sample με την φωνή ενός μπόμπιρα.
Το 'The yellow' ep, μοιάζει με τη φυσιολογικότατη συνέχεια του 'The bath', και ξεκινά με το 'His Majesty King Raam' που θα μπορούσε να είναι ένα παραμύθι, στηριγμένο, όχι σε λέξεις, αλλά σε ήχους. Ακολουθεί το ευφυέστατο 'The Staunton Lick' που ανοίγει με μαθήματα κιθάρας για αρχαρίους για να χτιστεί μετά ένα στιβαρό ανακάτεμα θεμάτων από μπάσο, πνευστά και κιθάρες, ενώ ακροβατεί ανάμεσα σε folk, easy-listening και rock. Το 'Homage to Patagonia' είναι η λικνιστική πρόταση των LEMONJELLY με απρόσμενο break από φλαμένκο κιθάρα.
Οι τρεις συνθέσεις που υπάρχουν τέλος στο 'The midnight' ep, δεν διαφοροποιούν την περιρέουσα ηχητική ατμόσφαιρα, απλά δημιουργούν την αίσθηση ότι οι LEMONJELLY, κατά την ηχογράφησή τους είχαν πιο ανεβασμένη την αυτοπεποίθησή τους, ίσως επειδή είχαν κατασταλάξει στο ζητούμενο. Στο closing track μάλιστα τις κιθάρες χειρίζεται -με αρκετή επιδεξιότητα- ένας τύπος ονόματι John Paul Jones. (Σου θυμίζει τίποτα το όνομα;). Ίσως το πρόβλημα με το 'LEMONJELLY.KY" να έγκειται στο ότι είναι ρευστά τα όρια του μεταξύ του γλυκού και του σιροπιασμένου. Κατά τ' άλλα ακούγετεται ευχάριστα σε οικογενειακές και φιλικές συγκεντώσεις, σε πολυτελή οδοντιατρεία και σε οτιδήποτε σχετίζεται με lounge lifestyle.
