Οι σαλαμάνδρες δεν χορεύουν σέικ

Ούτε εγώ χορεύω σέικ αλλά δεν κάνω έτσι.

Ξεκίνημα με βαρβάτη rhythm section, κιθάρες βγαλμένες από τα σέβεντις άλμπουμ των Stones με μια ska-rock γέφυρα αλα Clash, στίχοι με χιούμορ Μηλιώκα:

'ήρθαν μου δώσανε για προίκα
ένα τεμπελόσκυλο και δυο τελάρα σύκα
και ναι που ήτανε της μοίρας
να βρίσκω κατανόηση σ'ένα μπουκάλι μπύρας
και δες την γουστάρει να γυρνάει
μα αν την κάνω ύποπτα θα με παρακαλάει
γιατί δεν την μάθανε καλά
είσαι μονάχα μάγκας όταν έχεις τον παρά...'

Το δεύτερο θα μπορούσε να ήταν διασκευή Τρύπες. O Λιραρής ψάχνει θησαυρό και μια αδέσποτη λύρα που εισβάλλει κάποια στιγμή τρέπεται σε φυγή από το ημίλεπτο μπλακμορικό σόλο. Μήπως οι Λουδίας άργησαν είκοσι χρόνια να βγάλουν δίσκο;

Οι Olympians ζουν αυτοί μας οδηγούν στο 'Αλίμονο', διασκευή - έκπληξη 'ο Νικημένος' του Πάνου Τζαβέλλα που πολλές από τις αλήθειες του ισχύουν ακόμα, 30 χρόνια μετά ("κι αν φύγανε οι Γερμανοί ήρθαν οι Αμερικανοί, καινούργια πάλι κατοχή"), κάντρι ροκ το επόμενο, η φωνή του τελευταίου μας δικτάτορα που δίνει το πρόσταγμα να αρχίσει 'Ο ρουφιάνος', αβάσταχτο χαρντ ροκ, κι άλλη κάντρι με γουέστερν και πάει λέγοντας. Κι ούτε ένα 'Μάνα μας κλέψαν τα λιπάσματα'.

Είναι αναπόφευκτο. Έχει και το ροκ τις οπισθοδρομικές κομπανίες του. Όπως αναπόφευκτο είναι να μεγαλώσει μια γενιά με επαναλήψεις σήριαλ του Χάρη Ρώμα που ίσως νομίζει ότι καλό χιούμορ είναι το 'με λάδωμα πήρες το έργο'. 'Μα πως, αφού είχα φορέσει πετσέτα'.

'Μη μας περιφρονάς, μη μας περιφρονάς
γράψε βρε ιστορία δυο λόγια και για μας
γράψε για μας τους ταπεινούς και τους ανώνυμους της πλάσης
σκαλί είμαστε για τους τρανούς, οι θεατές στις παρελάσεις
αν δεν υπήρχαμε εμείς πως θα ξεχώριζαν οι άλλοι
αν δεν υπήρχαν οι μικροί πως θα υπήρχαν οι μεγάλοι'.

Ο Κώστας Χατζής το τραγούδησε άριστα. Κι εγώ απ'τη μεριά μου έκανα το χρέος μου ως... ιστορικός.