Romantica

Σε ποιό lp κιθάρισε σε 2 τρακς ο Sterling Morrison των Velvets; Τι κοινό έχουν οι Chills, Feelies, Galaxie 500; Είναι το "Romantica" το καλύτερο ως τώρα lp των Luna; Οι απαντήσεις δε διαβάζονται ανάποδα αλλά ευθεία κάτω.

Και καταρχήν ναι, το 6ο (!) τους lp αποδεικνύεται και το καλύτερό τους. Θα μπορούσαμε να βάλουμε τους Λούνα στο σακί της dream pop, έναν όρο που βρίσκω συνεχώς στο δίκτυο τελευταία, και να ξεμπερδέψουμε; Ειδικά μάλιστα αν περιλαμβάνονται σ' αυτόν ένα σωρό ετερόκλητοι; Φυσικά και όχι! Κι ούτε τα lo-file και τα συναφή μας καλύπτουν στην προκείμενη περίπτωση. Να τι παθαίνει κανείς όταν βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με απλή ροκ εντ ρολλ και ποπ : ξεχνάει και τα βασικά λόγια να την ορίσει... Ας ξεκινήσουμε τουλάχιστον με την καθιερωμένη ιχνηλασία - από πού έρχονται αυτοί και πώς ακούγονται.

Από το πρώτο, διαφωτιζόμαστε αρκετά : ο Dean Warenham ήταν ο κιθαρίστας και σίνγκερ των μαγικών Galaxie 500, στα ιδρυτικά μέλη ήταν ο Justin Harewood των μαγικών Chills, στα ντραμς αλλά φανερά κι αλλού ο Stanley Demeski των μαγικών Feelies.

Έχει ό,τι και τα προηγούμενα - "Luna park" (92), "Βewitched" (94), "Penthouse" (95), "Pup Tent" (97), "The days of our nights" (99). Από αυτά να σημειώσουμε τη συμμετοχή του Sterling στο δεύτερο που ήταν και το καλύτερο της πρώτης πεντάδας, και τη διασκευή του "Bonnie and Clyde" μαζί με την Laetitia Stereo Lab στο τρίτο. Έχει δηλαδή τα τα λακωνικά Reed/Verlaine φωνητικά και τα άνετα up tempo τραγούδια. Αλλά και κάτι παραπάνω : μια συνθετική ωριμότητα που δίνει ευτυχές σύνολο συνθέσεων και όχι απλά μεμονωμένα τρακς εδώ κι εκεί (η παιδική αρρώστεια του αμερικάνικου lo file). Κάποιοι λένε πως έβαλαν το χεράκι τους κι οι David Friedmann (ξέρετε, Mercury Rev, Mogwai, Flaming Lips) στο νοικοκυριό του ήχου και Gene Holder (DBs) στην παραγωγή.

Τουλάχιστον η πρώτη τριάδα θυμίζει τους Go Betweens, όχι βέβαια στα φόρτε τους, αλλά σίγουρα στο ποιοτικό επίπεδο του τελευταίου τους ή των προσωπικών του Grant McLennan. Απλές συγχορδίες κι εύγευστες δημιουργίες. Άμεσα τραγούδια που σκαρώθηκαν στο γρήγορο μα όχι επιπόλαιο, με ικανές στροφές στο σκληρότερο ροκ στο 1995, όμορφη Neil Young ραψωδία στο "Orange Reel" και αδιαφιλονίκητο χάιλαιτ το α λα Tindersticks / Isabella Rosellini ντουέτο του τύπου με τη νέα του μπασσίστρια Britta Phillips, "Mermaid Eyes".

I'm tired of having no future / and I'm tired of pushing my luck
I'm tired of waiting for the end game / waiting for the stars to turn black.