Meadow rituals
Όλο και πιο σπάνια μας βρίσκουν μουσικά δημιουργήματα με έρεισμα τον λυρισμό που δεν ξεχειλώνουν την συνδρομή αυτού, μα εμμένουν στο να τον αναδεικνύουν μέσω της φροντισμένης ανάπτυξής του. Ένα απ' αυτά ακούει στο όνομα Meadow Rituals και είναι προϊόν σύλληψης του οχήματος πάνω στο οποίο αποθηκεύει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του ο Στέλιος Ρωμαλιάδης. Οι Luup, για τους οποίους γίνεται λόγος, είναι το προσωπικό του project κι ένας καλλιτεχνικός λογαριασμός στον οποίο καταθέτει με συνέπεια απ' το 2008. Τρία χρόνια μετά το εξαιρετικό ποδαρικό με το LP Distress Signal Code, ο εν λόγω φλαουτίστας και συνθέτης επαναδραστηριοποιείται δισκογραφικά μοιράζοντας ξανά ρόλους σε ένα ακραιφνώς συλλογικό πλαίσιο.
Το Meadow Rituals αποτελεί ένα ηχογράφημα που παρά την όποια μουσική παιδεία αναβλύζει και τον χαρακτηρισμό "απαιτητικό" που του αναλογεί ως άκουσμα, δεν καταλήγει να ηχεί υπερφίαλα ακαδημαϊκό. Απουσιάζει αισθητά και απολύτως ορθά ο αποστειρωμένος ακαδημαϊσμός, ο οποίος στιγματίζει σε ημερήσια διάταξη οτιδήποτε κινείται στα πλαίσια της κλασικής μουσικής. Αυτό οφείλεται, αφενός στο γεγονός ότι ο Ρωμαλιάδης δεν απλώνει τη γνώση του με βάση την τεχνική που εμπεριέχει αυτή, αλλά πρωτίστως φροντίζει να την εντάξει στον πυρήνα της σύνθεσης και να την θέσει υπό την υπηρεσία της ευμετάβλητης φόρμας που επιλέγει και αφετέρου στην τάση του για εύλογο πειραματισμό και όχι για άγευστες ασκήσεις ύφους.
Ο άλμπουμ προσανατολισμός του οποίου ηγείται ο Ρωμαλιάδης, δεν θα μπορούσε να ευνοηθεί και εν κατακλείδι να αποκτήσει λόγο ύπαρξης δίχως την αποφασιστική συνεισφορά των συνεργατών, που είναι κι εδώ πολλοί σε αριθμό και συνοδεύονται από αδιαμφισβήτητα αξιόλογες περγαμηνές. Ευθύς εξ αρχής απ' τα μαγευτικά new age καρέ του εναρκτήριου "Horse Heart" διαφαίνεται η λειτουργία των συμπράξεων, όπου και ξεχωρίζουν η φωνητική μελαγχολία της Lisa Isaksson, οι παρεισφρήσεις του τσέλου της Φωτεινής Καλλιανού και του κοντραμπάσου της υπερδραστήριας Κατερίνας Παπαχρήστου των Tango With Lions και Travel Mind Syndrome. Λίγο μετά, ο Λευτέρης Μουμτζής, που εντυπωσίασε πρόπερσι ως J.Kriste, Master of Disguise, άδει με έναν ιδιότυπο βοκαλισμό στο art pop /folk κράμα του "Cream Sky". Η slide κιθάρα του Γιώργου Βαρουτά διαβαίνει αγκαζέ με το φλάουτο του Ρωμαλιάδη την απέραντη πραότητα του "Spiraling", το οποίο θα μπορούσε να κοσμεί τα δισκογραφικά αριστουργήματα των This Mortal Coil με την μειλίχια ερμηνεία της Andria Degens -έμπιστη του David Tibet των Current 93- στο ρόλο της αξεπέραστης Elizabeth Fraser.
Καθώς εισέρχεσαι όλο και πιο βαθιά στο "ζουμί" των συνθέσεων, αντιλαμβάνεσαι πως παρότι στέκονται ξέχωρα ως διάσπαρτα αποσπάσματα, μπορούν κάλλιστα να λογίζονται ως όλον, στο σώμα ενός έργου με ενιαίο θεματικό άξονα και ηχητικό πλέγμα. Δεν ξαφνιάζει, λοιπόν, που στην ποιοτική κορυφή συναντάμε απαστράπτουσα την τζαζ κομψότητα του "Roots Growth", στο οποίο συναρπάζει η τοποθέτηση των νοτών του φλάουτου σε ένα καμβά που χρωματίζεται από το σαξόφωνο του David Jackson με θητεία σε Van Der Graaf Generator, τα ευέξαπτα ντραμς, τα έγχορδα- εκ των οποίων σκαν το βιολί κι η βιόλα του Φώτη Σιώτα- και το μελωδικό υπόστρωμα των πληκτροφόρων (rhodes, πιάνο) του Νίκου Φωκά (βλέπε Common Sense). Αυτό το ορχηστικό θέμα πιάνει τον σφυγμό του "εναλλακτικού" κοινού, καθοδηγείται από μια ambient rock δομική χροιά και βρίσκει τον Ρωμαλιάδη στο peak της έμπνευσής του.
Περάστε το κατώφλι του Meadow Rituals με ακομπλεξάριστη διάθεση και οπτική, διότι μονάχα υπό την παρουσία τέτοιων δύναται να σκορπιστείς στον κόσμο του άλμπουμ και να βιώσεις την αποφόρτιση απ' την καθημερινότητα διαμέσου των ambient και new age συνιστωσών του.