Euforia
(Madredeus & the Flemish Radio Orchestra)
Oι Πορτογάλοι είναι ίσως ο πιο ιδιόρρυθμος νοτιοευρωπαϊκός λαός. Ένα μίγμα μεσογειακού πάθους, βορειοαφρικάνικης ραστώνης και ατλαντικής μελαγχολίας οριοθετεί τους τρόπους, τη λογοτεχνία και τη μουσική τους.
Οι Madredeus είναι ένα από τα πιο γνωστά και εξαγώγιμα δείγματα της τελευταίας, πέρα από τα fados βέβαια. Είναι ένα σχήμα σαν τους Dead Can Dance με ρωμαιοκαθολικές αναφορές, μια που στην αναγεννησιακή μουσική που ανατρέχουν για έμπνευση και οι δύο, το θρησκευτικό στοιχείο ήταν έντονο και η επιρροή της εκκλησιαστικής μουσικής μεγάλη. Η σχέση τους με το ροκ είναι άδηλη, φαντάζομαι ότι θα ακούνε στα σπίτια τους σαν νέοι άνθρωποι, αλλά βρήκαν απήχηση στο ροκ ακροατήριο, γι' αυτό και μας απασχολούν εδώ.
Η ευγένεια και η μελαγχολία είναι τα δύο στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη μουσική των Madredeus. Και η συνύπαρξή τους με μια συμφωνική ορχήστρα είναι φυσική και λειτουργεί. Δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό να θυμίσω τις συνεργασίες με συμφωνικές ορχήστρες κάποιων «δικών μας» καλλιτεχνών, ο Νταλάρας και ο Πολυκανδριώτης είναι δύο που μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή, που οδήγησαν σε τερατογενέσεις. Αντίθετα, ο δίσκος που μας απασχολεί είναι αξιόλογος για τα μέτρα των δημιουργών του. Ζωντανή ηχογράφηση παλιών και καινούργιων κομματιών με διακριτική συνοδεία από την ορχήστρα, που μεταφέρει τον ακροατή σε ένα ηχητικό σύμπαν τόσο διαφορετικό από την πραγματικότητα, που για κάποιους είναι ανυπόφορη και ανούσια η ακρόαση ενώ για άλλους οδυνηρή η επιστροφή στην καθημερινότητα.
Περί ορέξεως...
