(Δύο με τη μία! Μετά την επιστροφή τους από την Κούβα, ως άλλοι ροκ ιμπεριαλιστές οι Manic Street Preachers εισβάλλουν για τα καλά στο βρετανικό chart, κυκλοφορούν τα δύο πρώτα singles του νέου τους δίσκου ταυτόχρονα και χτυπάνε τη δεκάδα. Είναι τόσο καλά τα νέα τραγούδια των Manics;)
Ή μήπως για μια ακόμη φορά το μουσικόφιλο κοινo... πίστεψε στο hype; Μην ξεχνάμε ότι το event στην Κούβα και οι φωτογραφίες των δυτικών post brit popers μπροστά στα (μάλλον αδιάφορα) μάτια του Fidel Castro έγιναν πρωτοσέλιδο ακόμη και σε μη μουσικά έντυπα. Από την άλλη βέβαια οι Manics των δύο τελευταίων δίσκων είναι ένα mega gig για τη μουσική βιομηχανία και γιατί αυτό να μη συνεχιστεί και στη νέα δεκαετία;
Στις αρχές της περσινής χρονιάς το 'Masses against the classes' EP θύμισε στους οπαδούς τους τις πρώτες riot, lobotomy & rock & roll ημέρες του γκρουπ. Επειδή όμως πλάκα πλάκα ούτε οι ίδιοι οι οπαδοί δεν το αγόρασαν το τρίο επιστρέφει στις επικοπόπ φόρμες που μας συνήθισε από το 'Everything must go' LP και -φυσιολογικά- επιστρέφει και στις επιτυχίες!
Το 'So why so sad' είναι το πρώτο από τα δύο cd singles, με το ομώνυμο τραγούδι να υπερτερεί σαφώς του 'Found that soul'. Μια σχεδόν ψυχεδελοπόπ στιγμή στην καριέρα τους που μόλις πάει να απογειωθεί στις κιθάρες του ρεφραίν ηρεμεί και πάλι για να συνεχίσει έτσι ως το τέλος. Τα πίσω φωνητικά είναι ότι πιο «παραδοσιακό» ακούσαμε ποτέ από το γκρουπ, και αυτό αναδεικνύεται σαφώς στην εναλλακτική εκτέλεση του κομματιού. Αντίθετα το 'Found that soul' - αν και μου ακούγεται περισσότερο Manic , απ' ότι το πρώτο- μοιάζει με κομμάτι ξεχασμένο από τον προηγούμενο δίσκο, για αυτό και δεν κερδίζει εύκολα την ψήφο μου.
Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με το b-side 'Ballad of the Bangkok novotel', που τόσο η ιστορία που υπάρχει από πίσω του όσο και η αισθητική του μου θυμίζουν τις ημέρες του παρεξηγημένου 'Gold against the soul' LP. Στο δε εφτάιντσο θα βρείτε μιας πρώτης τάξεως live εκτέλεση του 'Masses against the classes', οπότε εμείς οι οπαδοί βλέπω να τα σκάμε χοντρά για να αποκτήσουμε... τα πάντα. Στο cd single 1 τέλος υπάρχει ακόμη μια live εκτέλεση του 'You stole the sun from my heart' και το «τυπικό» 'Pedestal', που κάτι τέτοια τραγούδια υπάρχουν ανά δεκάδες... στις κυκλοφορίες του γκρουπ...
«Μικροαστοί! Θα σας φάνε τα παιδιά σας, θα σας φάνε ζωντανούς!»... έλεγε κάποτε ο Πανούσης. Αυτό άραγε αν το πούμε στους Manics θα το κάνουν σύνθημα ή θα το αφήσουν να περάσει έτσι;
Περιμένουμε το δίσκο μέχρι τότε... 8+6=14/2=....