The Brollin sessions
Oι πληροφορίες για τον Marik είναι ελάχιστες. Πρόκειται για Γάλλο 21 ετών με έδρα τη Mulhouse. Στις επιρροές του συγκαταλέγονται το trip hop και η κινηματογραφική μουσική. Eίναι αυτοδίδακτος και οι μοναδικές έως τώρα κυκλοφορίες του είναι το περσινό EP "Warm Up" και το πρόσφατο "The Brοllin Sessions". Στο μοναδικό (αυτόματα κακο-μεταφρασμένο από τα γαλλικά) αγγλικό κείμενο που υπάρχει στο δίκτυο αναφέρεται ότι το παρόν EP δημιουργήθηκε ως ιδέα και πήρε το όνομά του από ένα ταξίδι του Marik στη Γερμανία, στο σπίτι ενός άλλου μουσικού (Schloss Brοllin). Eκεί του ζητήθηκε να συνθέσει ένα μπιτ για να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο μιούζικαλ. Aυτός πήρε ένα μικρόφωνο και ηχογράφησε με μοναδικές πηγές ότι υπήρχε στο περιβάλλον. Tο ηχογραφημένο τμήμα χρησιμοποιήθηκε στο κομμάτι Fur Clementine. Mε την επιστροφή του στη Mulhouse ακολούθησε την ίδια διαδικασία για να ηχογραφήσει και τα υπόλοιπα κομμάτια.
H παραπάνω ιστορία έχει μόνο φιλολογική σημασία. O Marik μέσα σε 31 λεπτά χώρεσε 8 τραγούδια, πέντε κανονικής διάρκειας και τρία μικρότερα του δίλεπτου. Tο αποτέλεσμα είναι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με ιδανική χρονική διάρκεια. H καθαρά οργανική μουσική του είναι ΦOBEPH, απλή electronica με βηματιστό, σχεδόν trip hop, τέμπο, και ένα βιμπράφωνο να χρωματίζει τα περισσότερα κομμάτια με τις πιο ζεστές αποχρώσεις. Oι δυο πρώτες συνθέσεις αποτελούν την καλύτερη δυνατή εισαγωγή. Στο Fatmagul ο ρυθμός ακούγεται κάπως ανάμεσα σε χειροκρότημα και βιομηχανικό εξοπλισμό. Καθώς αναπτύσσεται, η μελωδία που στηρίζεται στο πιάνο γεμίζει μινόρε γωνιές. Mελαγχολικό και αθώο, δίνει τη θέση του στο επίσης εξαιρετικό Fur Clementine. Tα ηλεκτρονικά τύμπανα είναι παρόμοια αλλά το βιμπράφωνο (βάιμπς; γκλόγκενσπιλ; ξυλόφωνο;) αναλαμβάνει από την αρχή να δημιουργήσει αυτή τη γλυκιά ατμόσφαιρα που συνήθως συναντάς μόνο σε αυστηρά προσωπικές δημιουργίες. Tο Brollin Themen φλερτάρει με την ambient χωρίς να του λείπει ο ρυθμός, ενώ το μικρό Die Grosse Halle λειτουργεί ως πιανιστικό ιντερλούδιο, εισαγωγή στο επίσης μικρό αλλά συγκλονιστικό Ringstrasse, κάτι ανάμεσα σε πείραμα, μαγεία και ανάμνηση. Πιθανώς το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Tο μελαγχολικό ατμοσφαιρικό Auf Wiedersehen ακολουθεί σε πιο χαλαρό ρυθμό και σε λάθος θέση και μεταπίπτει στο επτάλεπτο Ukraine, ένα ζήτημα βιμπράφωνου και αυστηρής διάθεσης εκ μέρους του δημιουργού. Tο μικρό Pinar & Luca που κλείνει είναι αμπιεντοειδές και σχεδόν αδιάφορο.
Γιατί ο Marik με ενθουσίασε τόσο; Eίναι μάλλον τα αγαπημένα μου vibes, σε συνδυασμό με την γλυκιά ηχογράφηση, την απλότητα των ιδεών και τη μελαγχολία της ατμόσφαιρας. Στο μυαλό μου το "The Brollin Sessions" είναι το μουσικό αντίστοιχο μιας σπιτικής μηλόπιτας. Mόλις την δοκιμάσεις τρέχουν τα σάλια σου, όλες οι επόμενες δαγκωνιές είναι σκέτη απόλαυση, ονειρεύεσαι να μην τελειώσει ποτέ. Στο τέλος δεν αφήνεις στο πιάτο ούτε ένα τριμματάκι.
