Islands
Ντροπή στους 1.000 και πλέον δεινόσαυρους που αποθέωσαν το απολιθωμένο ροκ τσίρκο των Over The Rainbow; Ντροπή!
Ντροπή σε όσους επαναφέρουν με ακρίβεια XEROX την νεορομαντική ευαισθησία που κάπου στα 80s την κατάπιαν οι ανάγκες του Top Of The Pops; Ε... μα αφού το κάνουν με ειλικρίνεια!
Ντροπή στους 15.000 ετήσιους προσκυνητές των James που αρνούνται να ανοίξουν τον μουσικό τους ορίζοντα; Ντροπή!
Ντροπή στην rhythm section εκείνη που μας διακτινίζει στις πιο εγκάρδιες στιγμές της ηρωικής μελαγχολίας των Ultravox ; Ναι, όμως η καρδιά μας ραγίζει και πάλι!
Ντροπή στον Jack White που σε κάθε επόμενο single ακούγεται περισσότερο παλιομοδίτης από ότι στο προηγούμενο, το οποίο ήταν ήδη αντίκα; Χίλιες φορές ντροπή!
Ντροπή για την μπαλάντα εκείνη που αναγορεύει τις αντίστοιχες των Duran Duran σε μνημεία pop κενού με ανεκτίμητο περιεχόμενο; Άκου όμως τι όμορφα ξεψυχάει σε ένα διαρκές fade out!
Ντροπή σε όσους πατεντάρουν το ροκ ως δήθεν ευλογημένο και ταυτόχρονα αιώνια ανατρεπτικό προϊόν, ακριβώς επειδή το αντιμετωπίζουν πρώτιστα ως προϊόν; Ντροπή και κατάρα!
Ντροπή σε όσους αναζητούν στη μουσική αυτό μονάχα που πραγματικά έτυχε να αγαπήσουν και αδιαφορούν για την αδυναμία του να εξελιχθεί; Ναι, αλλά η αγάπη δεν νικάει τα πάντα;
Ντροπή στις tribute bands που βγάζουν μεροκάματο με ροκενρολ παντομίμα του συρμού απευθυνόμενοι σε ακροατήρια με ηλεκτροσυγκολλημένα μυαλά; Ντροπή και στάχτη!
Ντροπή σε όσους αντί να κάνουν καριέρα με διασκευές, τις μεταμορφώνουν με παραλλαγμένους στίχους και αλλαγμένη σειρά στις μελωδίες; Μα δεν είναι η σπουδαία τέχνη που αναπαράγεται μες στο χρόνο;
Ντροπή στους απανταχού γκαραζάδες που ταλαιπωρούν με τον ίδιο τρόπο, το ίδιο ταλαιπωρημένο είδος εδώ και αιώνες ενώπιον μαζοχιστικά ταλαιπωρημένων ακροατών; Ντροπή!
Ντροπή στους εναλλακτικούς Σουηδούς poppers της Labrador που εκμεταλεύονται ενδεχόμενο κενό στο διεθνές δίκαιο και δεν πληρώνουν μία για την ασύστολη αντιγραφή-ξεπατικούρα χάριν της οποίας έχουν αποκτήσει στυλ, αίγλη, προφίλ και φανατικούς εδώ και χρόνια; Μα οι Σουηδοί είναι φίλοι μας (και του πρωθυπουργού μας).
Ντροπή στον Πατώκο που θεωρεί ότι το 7/10 είναι μια χαρά βαθμολογία για ένα καλό άλμπουμ που όμως δεν σε ταράζει ή στον Ξαγά που ταυτίζει τα 7άρια με αδιάφορους δίσκους;
Ντροπή σε όλους μας, μα πιο πολύ σε εμένα!
