Howling songs
Κάθε σοβαρή κριτική οφείλει να είναι το αντίστοιχο του ιντερνετικού faq, να προβλέπει και να απαντά στις πιθανές απορίες του αναγνώστη για τον καλλιτέχνη και το δίσκο που δεν έχει ακούσει ακόμα. Scroll down λοιπόν.
Έχει σχέση με τον Billy Elliott που έγινε ταινία;
Καρφώθηκες πως δε διαβάζεις MiC. Άδικα ξοδέψαμε μυαλό και χρόνο (απ' το πρώτο διαθέτουμε άφθονο και το σπαταλούμε - το δεύτερο μας καίει) για να γράψουμε για τους τρεις δίσκους του και να βρούμε ερωτήσεις να του θέσουμε για αποκλειστική συνέντευξη.
Είναι πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης; Δεν τον έχω ξανακούσει.
Χάρη στο χαριτωμένο και ποτέ διπλωμένο μέσο που λέγεται και διαδίκτυο έχεις τη δυνατότητα, κάνοντας λίγα κλικ, να διαβάσεις τις 2021 λέξεις που γράψαμε για τους δίσκους του "The mess we made" [2003], "Drinking songs" [2005], "Failing songs" [2006] και βαθμολογήσαμε με 25 στα 30 συνολικά.
Προβλέπατε πως η τριλογία θα έκλεινε με "Dying songs". Θα λέγατε πως ο Elliott τράβηξε προς την αντίθετη κατεύθυνση;
Πολύ καλή ερώτηση φίλε αναγνώστη (σλουρπ!). Η δική μας απορία είναι: είχε σχεδιάσει εξ αρχής το τρίπτυχο μέθη - αποτυχία - ουρλιαχτό ή η διάθεση της στιγμής υπαγόρευε το κόνσεπτ της συνέχειας; Εκτιμούμε το θετικό του μήνυμα (παρόλο που η ψυχή του διατηρεί την πολυχρωμία της πίσσας) και παραδεχόμαστε πως εκπλησσόμαστε κιόλας.
Βλέπω πως το πρώτο κομμάτι διαρκεί 11:34 και ανησυχώ...
Δεν είναι ένα αλλά τέσσερα κομμάτια. Σκέψου το σαν ταινία μικρού μήκους. Στο πρώτο τρίλεπτο το ιστιοφόρο βγαίνει αργά απ' τον κόλπο, στα ανοιχτά ο άνεμος του δίνει ταχύτητα και γίνεται γρήγορο βαλς με μουρμουρητά ναραραρα και ένα βιολί που ψάχνει την ψηλότερη νότα, στο επτάλεπτο ξεσπά καταιγίδα και όλα ουρλιάζουν εκτός του Matt. Στα τελευταία δευτερόλεπτα πιάνει λιμάνι, το όργιο σταματά και έχουμε happy end.
Διάβασα κάτι για επιρροές από σλάβικη και ελληνική μουσική. Είναι διακριτές;
Κι άλλη εξαιρετική ερώτηση φίλε αναγνώστη. Μάλλον το "Something about ghosts" θα είχε στο μυαλό του αυτός που το έγραψε κι ας ξέχασε τα παιδιά της αρκούδας του βορρά. Όπου τη μια στιγμή μας βάζει να χορεύουμε συρτάκι σα ζορμπάδες και την επόμενη να δοκιμάζουμε την αντοχή των γαμπών μας σαν κοζάκοι. Ή το "Berlin & Bisenthal" που σε μας και τους Walkabouts θα θυμίσει ένα τρένο που φεύγει στις οκτώ. Για επιρροές Mecano διάβασες πουθενά; Τίποτα για Brel στο "I name this ship...";
Το howling του τίτλου είναι κυριολεκτικό ή μεταφορικό;
Εννοείς αν ουρλιάζει μέσα σαν τον Ian Gillan; Όχι, δεν είναι τόσο προβλέψιμος. Τραγουδά μπάσα σαν τον Cohen και βάζει τα όργανά του να χαλάσουν τον κόσμο και να εκφράσουν την αντίδραση του ανθρώπου που βλέπει παντού αδιέξοδα. Μόνο στο ομώνυμο επιστρατεύει πολλούς κλώνους του και τους βάζει να φωνάζουν το ανοιχτό άλφα. Τα μισά κομμάτια του δίσκου σε κάποιο σημείο τους φορτώνουν, πυκνώνουν, ο πυρετός ανεβαίνει κατακόρυφα και είναι σα να τζαμάρει ο ακουστικός κιθαρίστας με μια ιντάστριαλ μπάντα.
Λόγω τίτλου υποπτεύομαι πως θα έχει πολύ ψωμί το "Song for a failed relationship".
Θα απογοητευτείς, ο τίτλος είναι καλύτερος απ' το κομμάτι που είναι ένα επίπεδο κιθαριστικό ινστρουμένταλ.
Είναι δίσκος που θα αυξήσει το κοινό του ή είναι μόνο για φανς;
Τετριμμένη ερώτηση αλλά την απαντώ. Το δεύτερο, αλλά κάθε κυκλοφορία έχει τα κέρδη και τις ζημίες της σε ψυχές.
Και τελικά, τι να λέω στα κορίτσια μου πως παίζει ο Matt Elliott;
Ξαναδιάβασε τα παραπάνω και τις τρεις προηγούμενες κριτικές και αν δεν καταλήξεις κάπου τότε να λες minimal dub-techno.
Επειδή βιάζομαι να πάρω το μικρό απ' το σχολείο, πες μου στα γρήγορα, μετά την τριλογία, τι;
Τρίτο μάτι. Ανακοίνωσε πως μέσα στο 2009 θα βγάλει δίσκο ως Third Eye Foundation.
