Ορθόδοξες κι ανορθόδοξες μελωδικές γραμμές, πειραγμένες έως κι αντεστραμμένες ρυθμικές βάσεις, ιδιότροπες έως και ξεδιάντροπες ηλεκτρονικές παρεκβάσεις, γλυκές φωνές που στάζουν δηλητήριο, λοξά έως και ανάποδα κιθαριστικά σχήματα, επίμονα κι αδιάκριτα σαν αυγουστιάτικα κουνούπια σύνθι, τεμμαχισμένα σε ποικίλες στυλιστικές μερίδες υψηλής γκουρμέ φαντασίας θέματα, ακόμη και δευτερογενής Captain Beefheart - στο 'Φως', φινάλε και magnum opus του δισκου, όπου συγκεντρώνονται όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Μέντα και που ως τώρα μοιράζονταν σε κάθε κομμάτι επιλεκτικά.
Είδατε ότι, ξεκινήσαμε απ' το τέλος την περιήγησή μας "Στον Πλανήτη του Εδμούνδου" - και συνεχίζουμε για λίγο έτσι, καθώς στο προηγούμενο κομμάτι 'Γλυκιά διαστροφή' συναντάς μια σοφή αξιοποίηση των κλιμακούμενων ηλεκτρονικών και της ιδιαίτερης ποπ μελωδικότητας του Μπράιαν Ίνο, στο αμέσως προηγούμενο 'Χριστούγεννα' το ροκ μπιτ και το κιθαριστικό φαζάρισμα μπλέκονται ηδονιστικά με τον ποπ μελωδισμό και τα συναφή ηλεκτροτοπία, τα οποία αποκτούν χροιά δολίως παιγνιώδη έως και βιτσιόζα στο 'Η πιο γόνιμη κοιλάδα' προκειμένου να μην έλθουν σε ανοιχτή ρήξη με τα βαρέως μεταλλισμένα κιθαριστικά ριφ, αφού έχουν λίγο πριν στο 'Μετά το γεύμα' παραχωρήσει ευγενώς τον λόγο στη φανκ ευθεία -με τις αναμενόμενες χρονικές κι ηχητικές παρακάμψεις πάντοτε- και... Προχωρώντας ανάποδα φτάσαμε ήδη στη μέση του δρόμου κι είναι καιρός ν' αλλάξουμε τακτική, γιατί ψιλοζαλιστήκαμε κι ούτε εν τέλει πολυβοηθάει και τον προσανατολισμό μας.
Οι Μέντα είναι οι Κώστας Βλάχος, Νίκος Παπαδημητρίου και Πάνος Γαλάνης. Ο πρώτος παίζει κιθάρα, κάνει φωνητικά και γράφει τη μουσική, ο δεύτερος τραγουδάει, παίζει μπάσο και γράφει τους στίχους κι ο τρίτος παίζει τύμπανα. Όσο για τα σύνθι και τα πλήκτρα που ρέουν άφθονα, τα αναλαμβάνει ο Coti K., που είναι και συνυπεύθυνος στην παραγωγή. (Εδώ που τα λέμε, θ' αποτελούσε εγκληματική βλακεία να έχεις συνεργάτη τον Κότι και να μην του εμπιστευτείς την παραγωγή...).
Αν τα δυο πρώτα κομμάτια «Στον Πλανήτη του Εδμούνδου» δεν σας κερδίσουν, χάσατε - καλύτερα ας μην προχωρήσετε παραπέρα. Στην αντίθετη περίπτωση, που είναι κι η πιο πιθανή, θα έχετε κερδίσει ένα απ' τα θεματικά κι υφολογικά πληρέστερα όπως κι απ' τα πιο ευρηματικά και προχωρημένα στην ηχητική επεξεργασία τους ντεμπούτα στην ιστορία της ελληνικής ποπ-αρτ μουσικής, που συν τοις άλλοις χαρακτηρίζεται από μια σεμνή, λεπταίσθητη κι ονειρικά ρομαντική στιχουργική. Βλέπετε, όταν η φαντασία σε καθορίζει σε βάθος, δεν περιορίζεται σ' αυτά που οραματίζεσαι, αλλά επεκτείνεται και σ' αυτά που λες.