Rented World

"Καθίστε παρακαλώ".

Το ψυχιατρικό γραφείο ήταν σε ρυθμούς μπαρόκ θα έλεγε κανείς, με βαριά ξυλεία στους τοίχους, κάνα δυο θεότητες σε μια γωνία, τα άπαντα Ελύτη στη βιβλιοθήκη και μια βάση κινητού πάνω στο γραφείο, σε σχήμα ιαγουάρου. "Σε λάθος μέρος ήρθα", σκέφτηκε.

"Να μην ξαπλώσω;"

"Δεν είμαστε λαϊκό υπνωτήριο κύριέ μου, γραφείο ψυχιάτρου είμαστε. Πείτε μου τι σας συμβαίνει ακριβώς".

"With the wrong foot" σκέφτηκε. Του 'ρθε να σηκωθεί και να φύγει. Μια ματιά του γιατρού όμως τον καθήλωσε. "Αυτός βλέπει μέσα στο μυαλό μου. Φύγε ρε καργιόλη από το μυαλό μου!" είπε από μέσα του.
Απέξω του, άρχισε να ξερνάει τα πάντα, σημάδι ότι χρειαζόταν βοήθεια.

"Γιατρέ μου, με έχει καταλάβει ολοσχερώς το stoner. Ακούω μόνο κουρδισμένες χαμηλά κιθάρες, πάω μόνο σε στονεράδικες συναυλίες, έβαλα Fu Manchu ήχο κλήσης στο κινητό. Παίρνω όρκο ότι τα γένια μου μεγαλώνουν πιο γρήγορα από το συνηθισμένο. Έχω ξεχάσει πιο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι από τους Zounds, δεν θυμάμαι ποιος έπαιζε κιθάρα στους Wipers. Με καταλαβαίνετε;".

"Συνεχίστε, συνεχίστε". Ο γιατρός σημείωνε κάτι σε ένα χαρτάκι μπροστά του.

"Η φωνή μου χόντρυνε. Οι μπύρες δεν μου φτάνουν πια. Τα τατουάζ στα χέρια μου εμφανίζονται πια από μόνα τους!".

Ο γιατρός σηκώθηκε σταυρώνοντας τα χέρια του πίσω από την πλάτη σαν γέρος που πάει απογευματινή βόλτα στην πλατεία του χωριού.

"Αγαπητέ, ακολουθήστε με παρακαλώ". Ο γιατρός πήγε προς τη βιβλιοθήκη με τα άπαντα Ελύτη που μοιάζανε ντεκόρ, όχι κανονικά βιβλία. Αντί να κόψει ταχύτητα, άπλωσε το χέρι, ακούμπησε τον τρίτο τόμο και τότε, έγινε κοσμογονία.

Η βιβλιοθήκη περιστράφηκε και πίσω της, αποκάλυψε ένα δωμάτιο όσο και αυτό που βρίσκονταν οι δύο άνδρες μέχρι τώρα. Μόνο που οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από βινύλια και στη μέση, υπήρχαν δύο πολυθρόνες δίπλα από ένα τραπέζι στο οποίο καθόταν ένα πικάπ και ένας ενισχυτής.

"Περάστε" είπε ο γιατρός με το χαμόγελο του Χένρι Ρόλινς. Χωρίς χαμόγελο δηλαδή.

Μπήκε μέσα στο δωμάτιο πραγματικά εκστασιασμένος. Μια γρήγορη ματιά στα ράφια, απέδειξε ότι το λιγότερο πανκ εκεί μέσα πρέπει να ήταν Social Distortion. Κάθισε στη μια πολυθρόνα με ανοιχτό ακόμα το στόμα του. Ο γιατρός είχε αράξει απέναντι, αφού είχε βάλει ένα βινύλιο να γυρίζει στο mkII. Rented world έλεγε πάνω του.
"Αγαπητέ, είναι φανερό ότι πάσχετε από το σύνδρομο του Τζος Χομ. Όλο και περισσότεροι νέοι στην ηλικία σας καταφεύγουν στην ιατρική στήριξη. Τα ποσοστά στη χώρα μας ειδικά, είναι πολύ υψηλά. Μην ανησυχείτε όμως, punk's not dead".

Τα πράγματα γίνονταν όλο και πιο παράξενα. Αλλά είχε αρχίσει να του αρέσει.

"Εδώ, έχουμε ένα σχετικά πρόσφατο δείγμα μιας σχετικά νέας μπάντας, τους Menzingers. Παίζoυν ένα προσιτό είδος πανκ, αλλά δεν τσιγκουνεύονται την κλασική συνταγή. Τα φωνητικά συχνά λαρυγγίζουν και βρίζουν λιγάκι, για να έρχεται σε λογαριασμό το αποτέλεσμα με τον υπερβολικά καλλίφωνο για τέτοιο γκρουπ τραγουδιστή. Θα κατηγορηθούν ίσως για πολύ college πανκ ύφος, όσοι το υποστηρίξουν δεν θα έχουν άδικο, αλλά θα αδικήσουν το τελικό αποτέλεσμα. Το Rented World είναι ένας καλός δίσκος, χωρίς όμως να επιδιώκει να καθορίσει το μέλλον αυτής της μουσικής. Οι Menzingers φαίνεται ότι δεν θέλουν να είναι μια πανκ μπάντα. Δυστυχώς όμως γι αυτούς, ευτυχώς για εμάς, οι καλύτερες στιγμές του Rented World είναι και οι πιο κοντινές στο πανκ. Όχι ότι οι άλλες είναι άσχημες, αλλά πρέπει να αποφασίσουν για το ύφος τους επιτέλους".

"Και με την περίπτωσή μου τι σχέση έχουν όλα αυτά;".

"Αγαπητέ, είναι η καλύτερη αγωγή που μπορώ να σου δώσω για να ξεστονάρεις λίγο. Θα σου έλεγα να ακούσεις το προηγούμενό τους, το On the Impossible Past, αλλά πάρε λίγο Rented World τρις ημερησίως, μετά το φαγητό".

"Συγγνώμη, να ρωτήσω κάτι αδιάκριτο;".

"Ελεύθερα".

"Είστε σίγουρα γιατρός;"

"Γιατί, εσείς είστε σίγουρα ασθενής;".